Compleet negeren, de naam niet uitspreken, zo was het ordewoord bij de partijen van de ‘Macronie’ over de lijst van Raphaël Glucksmann – Place Publique/PS. De strijd voor de Europese verkiezingen moest een duel worden tussen de pro-Europese lijst van de Macronie en de EU-vijandige nationalisten van het uiterst-rechtse Rassemblement National (RN) van Jordan Bardella. Maar er lopen blijkbaar zoveel kiezers van het Macron-kamp naar die centrumlinkse Glucksmann over, dat zwijgen niet meer kan.
De president heeft zich zelf in de strijd geworpen en heeft zijn eerste minister Gabriel Attal het terrein opgestuurd om het tij te doen keren. Want nu doemt het spookbeeld op dat de lijst Glucksmann wel meer stemmen zou kunnen halen dan het Macron-kamp, beide wel ver achter het RN. Het gaat nu dus al om de tweede plaats.
Macron beseft dat hij met zijn massaal verafschuwde pensioenhervorming, met de immigratiewet en met de afbraak van de werkloosheidsverzekering, talrijke linkse kiezers heeft afgestoten. Hij doet zelfs bescheiden aan een beetje zelfkritiek, toegevende dat hij mogelijk fouten heef gemaakt. Het is een wanhoopspoging om kiezers terug te halen van bij Glucksmann. Er wordt ook op gehamerd dat er op die lijst PS-politici staan die voorstanders zijn van samenwerking met de linkse LFI van Jean-Luc Mélenchon, tegenwoordig het grote zwarte schaap van Macron en de meeste media.
Dat Place-Publique/PS het volgens peilingen goed doet, is voor de Macronie een volkomen verrassing. Vorige keer haalde die lijst 6.2 %, zodat er nog net gekozenen waren in het EU-parlement, maar voor de PS was het een historische nederlaag. Er zou nog een ergere volgen, bij de presidentsverkiezingen van 2022 haalde PS-kandidate Anne Hidalgo 1,7 %. Nu geven peilingen 14% of zelfs meer, waardoor ze in de buurt komt van de Macronlijst met de partijen Renaissance, Modem en Horizons.
Die groei in de peilingen trekt dan weer kiezers aan die aarzelen of ze wel zullen stemmen en kiezers van andere linkse partijen, zoals LFI, Ecologistes en de communistische PCF. Die laatste schommelt rond 2 % en heeft geen kans op gekozenen, zodat sommige potentiële kiezers liever “nuttig” stemmen. En dus voor Glucksmann om zo Macron te straffen.
Dat die lijst de Macronie zou overvleugelen, is voor het Elysée nu een ware nachtmerrie. De campagne van Valérie Haeyer, de lijsttrekster van de Macronie, komt maar niet van de grond. Dat komt nog, als Europa het hoofdthema wordt, aldus Macron. Maar Glucksmanns lijst is niet minder Europees gezind dan de Macronlijst – de lijst heet trouwens ‘Réveiller l’Europa’. Bovendien moest premier Attal op een bijeenkomst met bevriende kiezers, vaststellen dat er niet één tussenkomst was over Europa, maar veel over de levensduurte, toegang tot kinderkribben en meer dergelijke dagelijkse beslommeringen.
