Een linkse Big Bang

Een duizendtal linkse Fransen doen een  oproep voor een  Big Bang ter linkerzijde. Een oproep die best Europees zou kunnen zijn, want een dergelijke Big Bang lijkt in grote delen van Europa dringend nodig. Merkwaardig is dat de oproep mede ondertekend is door twee parlementsleden van La France Insoumise (LFI), die daarmee rebelleren tegen de leider, Jean-Luc Mélenchon.
Voor LFI werden  de Europarlementsverkiezingen een zware ontgoocheling. Mélenchon had op 11 % gemikt, het werd amper 6,3 %. Nog niet de helft van wat de groene EELV haalde, waardoor LFI nu gemarginaliseerd staat ter linkerzijde. Mélenchon zag La France insoumise als de beweging van ‘le peuple’, het volk, tegen de bovenlaag. Met zijn 19 % bij de presidentsverkiezingen van twee jaar geleden, kon hij dat nog min of meer verantwoorden. Maar nu vinden meer en meer “insoumis” dat er van koers moet veranderd worden.
Het probleem is wel dat LFI geen structuur heeft om daarover een debat te voeren. Het is de leider en een kleine kring daar rond die beslissingen neemt. Dat wordt dan ingekleed als ‘une structure gazeuse’ – waarbinnen geen enkele interne democratie werkt. En dat zit o.a. Clementine Autain en Elsa Faucillon hoog. Autain wijt het slechte resultaat en de neergang van LFI aan de populistische koers, aan de weigering met anderen samen te werken. Ze wijt het aan haar kritische houding dat ze uit de campagne van  LFI werd geweerd.
Vandaar haar steun aan de oproep voor een Big Bang “om rond sociale en  ecologische noodwendigheden een emancipatorisch perspectief te bieden”. En “het ergste zou zijn verder te doen zoals vroeger, met enkele gelegenheidsakkoordjes aan de top”…”We hebben het gevoel dat het dringend is”.
Tekst en lijst ondertekenaars op
www.pourunbigbang.fr/