Uiteraard was ook ik verbijsterd toen ik van de aanslag op Charlie Hebdo hoorde. Charlie Hebdo was immers een icoon uit mijn jeugd (nu al enkele eeuwen geleden lijkt het wel). Hoewel… Hara Kiri, Hara Kiri Hebdo en de eerste Charlie Hebdo periode waren dat. Tijdens de tweede periode heb ik afgehaakt. Ik was trouwens niet de enige. Drie jaar geleden heeft het blad op enkele maanden tijd duizenden lezers verloren. Om reden van… belemmering van de vrije meningsuiting van hun eigen enfant terrible Siné. Tijdens de derde periode heb ik mij nooit meer kunnen verzoenen met Charlie Hebdo. Zelfs Cabu en Wolinsky, die ik associeer met mijn krankzinnige jeugdjaren, hebben mij niet meer kunnen verleiden het blad nog te kopen. Daarover in een latere bijdrage meer.
Sta mij echter toe mijn absolute verontwaardiging te uiten over het feit dat Hollande een bende notoire onderdrukkers van de persvrijheid uitnodigde om zondag mee op te stappen. Zoals de premiers Viktor Orban van Hongarije, Antonis Samaras van Griekenland, Mariano Rajoy van Spanje en Ahmet Davutoglu van Turkije. Ze liepen er bij wijze van spreken arm in arm met koning Abdallah II van Jordanië, president Ali-Omar Bongo van Gabon, president Petro Poroshenko van Oekraïne, de ministers van buitenlandse zaken Sameh Choukry van Egypte, Sergueï Lavrov van Rusland, Ramtane Lamamra van Algerije et cheikh Abdallah ben Zayed Al-Nahyane van de Arabische Emiraten. En dan heb ik niet eens alle witte ridders van de persvrijheid vernoemd..
Top of the Bill waren echter de terroristenleider Benjamin Netanyahu en de fascist Avigdor Lieberman die die dag hun verkiezingscampagne in Parijs organiseerden. Eerstens, in Israël zou een blad als Charlie Hebdo niet eens gepubliceerd kunnen worden schrijft de Joodse tekenaar Ido Amin. Tweedens, als het over terrorisme gaat hebben beide heren geen lessen te leren van de drie ‘amateurs’ in Frankrijk. Het is amper zes maanden geleden dat ze dagelijks terreuraanslagen pleegden op Gaza waarbij meer dan 2200 mensen zijn omgekomen. Waarvan 1 op 5 kinderen.
Geloof mij maar als ik jullie zeg dat ik in Frankrijk niet als enige geschokt was door de komst van die gieren. Zelfs R. mijn 78-jarige lieve conservatieve katholieke buur die tijdens onze wekelijkse apero’s nooit het achterste van zijn tong laat zien was van zijn melk. Als R., een man van weinig woorden – en als hij al eens iets zegt nooit luider spreekt dan het ruisen van de bladeren – over Netanyahu zegt ‘Hollande n’aurait pas dû le laisser venir’ dan kan je dat vergelijken met Muhammad Ali die Joe Frazier een uppercut verkoopt.
Achteraf blijkt dat Hollande Netanyahu gevraagd had niet te komen. Eerst beloofde deze dat maar toen hij zaterdagavond aankondigde dat hij er wel zou zijn nodigde Hollande meteen ook maar Abbas uit. Dat Hollande echt kwaad was op Netanyahu toonde hij duidelijk zondagavond tijdens de ceremonie in de grote synagoge van Parijs waar beiden aanwezig waren. Toen Netanyahu het podium besteeg om zijn speech te houden stond Hollande ostentatief op en verliet hij de zaal.
Hollande was kwaad, R. en ik verontwaardigd maar voor ik weer maar eens uitgemaakt wordt voor antisemiet, blijkt dat sommige Israëliërs het ook te ver vonden gaan.
Bibi’s vulgarity: Using the Paris shooting to justify Israeli colonialism
Making Israel the focal point of his message of condolence was crass and vulgar. Sure, he correctly stated that the Charlie Hebdo massacre was an attack on the values of Western civilization, but he was wrong in assuming that Israel is a shining beacon of that civilization. (Haaretz, 8/01)
Maar in Haaretz ook een jammerklacht over het feit dat er niet genoeg volk aanwezig was voor een manifestatie vrijdagavond bij de superette. Uiteraard, laat de auteur verstaan, was dat omdat de doden daar Jood waren. Kortom weer maar eens een daad van antisemitisme. Wat zeg je daarop? Niets. Ik zou bovendien geen beter antwoord kunnen verzinnen dan de reactie van de moslim Djamé op dit artikel:
Hi, You should get your facts straight: first of all, the Friday’s gathering in front of the Kosher grocery was not announced beyond the jewish communauty (only the student jew union told it in tweeter), then in a matter of minutes there was a couple of thousands of people, including the whole French government. We were all astonished and shocked by the events of the day and we learned it directly on the TV so we couldn’t attend. By we, I mean all Parisians. Even the whole jew communauty was not here, so please stop comparing the gathering from wenesday which started at 5pm to the one in Vincennes, which started around 7.30pm. It’s just not fair. Second, we all knew we’ll be coming on Sunday’s march. And a lot of us, including me, a so-called suburbian French Muslim, were waiving a #IamYoav, #IamAhmed, #IamCharlie #IamFrench flag.. We’ve been fighting for years making people understand we’re french regardless of the religion, we just don’t care, we don’t want to care, religion should stay at home. period. THat’s the whole point of the French Secular principle and that’s why killing Charlie Hebod’s drawers hurt so much : those people were the flag ship of the secularity. And this is why it’s so insulting when someone called either the jews or the muslims to go back home. France is our home. Not Israel, not Algeria or Shangri-la for crying out loud. Stop spreading FUD. A muslim cop died protecting people, a muslim guy saved 6 jews by hiding them. Yes we don’t agree with the whole occupation but yes, we’ll die protecting our freedom and the life of other French people. Never forget that Merah killed 2 french muslims before killing all those poor little children. Djamé
Vrijdagavond na de ontknoping van het drama in de superette was ik ook getuige van een ander staaltje lijkenpikkerij tijdens een rechtstreekse uitzending op een van de de Franse zenders. Achter de journalist die ter plaatse verslag uitbracht stonden een aantal pipo’s die elkaar verdrongen om hun slogan zo goed mogelijk in beeld te brengen. Die slogan was niet ‘Je suis Charlie’ of niet eens ‘Je suis Juif’ maar ‘Je soutiens Israël’.
