‘The Trial of Henry Kissinger’. Christopher Hitchens.Verso Books. (ca 27 euro).
Vooraleer elders in de wereld rechter te gaan spelen over recht en onrecht, zouden de Verenigde Staten er beter aan doen de oorlogsmisdadigers in eigen midden te berechten. Dat is in grote lijnen de stelling van ‘Witte Huis-watcher’ Christopher Hitchens. Hij beschuldigt Washington ervan te werken met twee maten en twee gewichten. Want, zo is zijn centraal thema, iemand die verantwoordelijk is voor miljoenen oorlogsdoden wordt in de USA op een voetstuk geplaatst, namelijk Henry Kissinger.
In zijn ‘The Trial of Henry Kissinger’ maakt hij de balans op van diens beleid als adviseur en later minister van Buitenlandse Zaken onder Richard Nixon. Hij toont aan dat Kissinger, van wie Leo Tindemans zo fier was dat hij zijn leermeester was geweest, alleen al door het verlengen van de oorlog in Vietnam een zeer grote verantwoordelijkheid draagt voor 1,5 miljoen doden die tussen 1968 en 1973 zijn gevallen: 600.000 in Vietnam zelf, 600.000 in Cambodja en 350.000 in Laos.
Want Kissinger speelde in 1968 een prominente rol in het saboteren van de vredesonderhandelingen die president Johnson toen voerde. Johnson wou zijn bondgenoten in Saigon dwingen om een vredesakkoord te tekenen. Hij had zelfs de bombardementen op Noord-Vietnamese posities stopgezet om een akkoord mogelijk te maken. De regering in Saigon zou ongetwijfeld voor de Amerikaanse druk zijn gezwicht, ware het niet dat de ploeg rond Nixon, Kissinger voorop, dat saboteerde. Kisisnger zei dat in geval van een Republikeinse overwinning in de VS de hulp aan Saigon en de oorlogsinspanningen zouden worden opgedreven en dat er dus beter geen vredesakkoord kwam. Ongeveer anderhalf miljoen doden later kwam er dan toch een akkoord dat al evengoed in 1968 had kunnen gesloten worden.
Daarmee is de lijst niet af. Er is Kissingers rol in tal van staatsgroepen die veel mensenlevens kostten. Zoals hij ook de Indonesische invasie van Oost-Timor in 1975 aanmoedigde. Die werd gevolgd door de dood van 200.000 Timorezen.
Hitchens meent dat er geen reden voor de buitenwereld is om Kissinger meer te sparen dan een Pinochet of andere criminelen van die aard. Kissinger loofde trouwens zelf in het zomernummer van ‘Foreign Affairs’ de pogingen van mensenrechtenverdedigers om schuldigen aan oorlogsmisdaden en foltering voor tribunalen te slepen. Maar tegelijk waarschuwde hij wel tegen ‘overdrijvingen’ die zouden kunnen leiden tot een ‘tirannie van de rechters’.
Freddy De Pauw
(Uitpers, september 2001)
