Hoe geraak je als boer de dag van vandaag aan een redelijk inkomen als je per hectare meer dan 20 000 euro hebt betaald? Simpel, je produceert voeding, bouwmaterialen en emissierechten tegelijkertijd. Maar gaan we bereid zijn die rechten te betalen?
De Vlaamse landbouw stoot een tiende uit van alle CO2 in Vlaanderen. In totaal 1,8 miljoen ton CO2 per jaar, maar als je alle broeikasgassen meerekent, zelfs bijna 10 miljoen ton CO2 per jaar ofte 15 ton CO2 per hectare landbouwgrond. En dan rekenen we nog niet mee de CO2 die vrijkomt in Brazilië door grootschalige ontbossing voor onze soja-import. Als we er van uitgaan dat er in het Amazonebekken 20 sojaoogsten kunnen verkregen worden vooraleer woestijnvorming intreedt, zijn dat nog eens op minstens 15 ton CO2/ha Vlaamse landbouwgrond. Ook als we nu zouden stoppen met ontbossen, moeten we dat nog 20 jaar mee in rekening brengen…
Technieken als ploegloos boeren en minder veehouderij kunnen die emissies een beetje terugdringen, maar landbouw moet niet terugkrabbelen! Onze landbouw moet resoluut kiezen voor een proactieve houding en kan als het moet meer CO2 per hectare vastleggen dan wat er nu wordt uitgestoten. Actieve afkoeling dus…
Kemp is de naam van deze koelkast van de toekomst. We zullen er bovendien goed geïsoleerde huizen mee bouwen en ook duurzame voeding bereiden. En dat allemaal zonder hallucinerend delta-9-tetrahydrocannabinol…
Een gemiddelde opbrengst van 8 tot 10 ton DS (droge stof) per hectare levert zo’n 16 ton CO2 sequestratie op. Met optimalisatie van de teelt kan zelfs tot 25 ton CO2 vastgelegd worden in duurzame bouwmaterialen. Voor zaaien en oogsten worden er ongeveer 100 kg CO2/ha uitgestoten, verwaarloosbaar tov bovenstaande cijfers. 15 are per Vlaming zijn voldoende om alle uitstoot aan transport te compenseren, inclusief het vrachtvervoer!
Of dat onze voedingsproductie niet in het gedrang brengt? Vele kempboeren oogsten nu al eerst het zaad om daarna het stro te valoriseren. En dan wordt meteen duidelijk waarom er nog maar 20 ha kemp staat in België, terwijl in de buurlanden duizenden hectare kemp geteeld worden: niet alleen de emissierechten worden niet gevaloriseerd, maar ook als menselijke voeding bestaat er in België geen onderscheid tussen kemp en marihuana, zodat het niet op de markt mag gebracht worden als voeding.
Als onze politici echt willen kiezen voor een makkelijke oplossing van het klimaatprobleem en voorstander zijn van een toekomstgerichte landbouw, dan biedt Wervel alvast een concreet voorbeeld. Cannabis is niet om te roken, maar om op te bouwen.
(Uitpers nr. 116, 11de jg., januari 2010)
De auteur is mede-coördinator van Wervel. Wervel lanceert n.a.v. Kopenhagen het eerste boek sinds WO II, gedrukt op kemppapier: ‘De smaak van diversiteit’.
