“Ebola” is geen ziekte die plotseling uit het niets is gekomen, ze is al bijna veertig jaar oud. Waarom staan de artsen nog steeds met lege handen, zonder vaccins voor een efficiënte bestrijding van de ziekte?
Een van de redenen is dat Ebola in het verleden tot de arme Afrikaanse landen beperkt is gebleven. De stimulans voor onderzoek en ontwikkeling was vrijwel nul. Dr. Margaret Chan, directeur generaal van de World Health Organisation (WHO), verwoordde het als volgt: ‘‘ Een door winst gedreven industrie investeert niet in producten voor markten die niet kunnen betalen.” De simpele waarheid van dit citaat uit haar toespraak begin oktober werd in onze media in hun berichtgeving over de Ebola crisis opzettelijk geminimaliseerd of weggelaten.
Er werd geen vaccin ontwikkeld dat het uitbreken van de ziekte in West-Afrika had kunnen voorkomen, omdat het economisch systeem gebaseerd op privé-eigendom de bedrijven verplicht – in dit geval de farmaceutische en gezondheidszorgindustrie – de winstbelangen op de eerste plaats te zetten. De houding van de farmaceutische industrie is absoluut antisociaal. De dood van duizenden mensen was en is totaal overbodig, net als het gevaar voor miljoenen mensen die dagelijks door nieuwe rampen bedreigd worden. De rijke machtselites van onze planeet streven er hoofdzakelijk naar om hun winsten te vergroten en door machtsontplooiing landen die hen hinderen of rivaliserende natiestaten te destabiliseren. Hiervoor maken ze onder meer gebruik van de internationale instellingen, waarbij ze hun beleid handig verpakken als een humanitaire missie. In een wereld in grote verdeeldheid en crisis willen ze geen internationaal gecoördineerde aanpak want die zou rekening kunnen houden met de belangen van concurrenten en de eigen financiële en economische belangen kunnen dwarsbomen.
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO – 31 oktober) waren er meer dan 13.500 Ebola-gevallen in acht landen met vijfduizend dodelijke slachtoffers. Ebola verspreidt zich verder in de diep verarmde landen van West-Afrika, Liberia, Sierra Leone en Guinea. Maar Ebola is niet de enige ziekte die in West-Afrika en andere delen van de wereld woedt. Zo is er ook Dengue of knokkelkoorts; het is een besmettelijke tropische ziekte met pijnlijke gevolgen. De ziekte is sinds het einde van de 18de eeuw gekend, in 1920 probeerde men een vaccin te ontwikkelen. Dengue koorts is inheems in Afrika en verscheen voor het eerst als een wereldwijd probleem in de jaren 1950. Verder kennen we de Lassakoorts die vooral op mensen wordt overgebracht door knaagdieren. Het is een Afrikaanse virale bloedingskoorts met een grote besmettelijkheid en vaak met dodelijke afloop. De ziekte is wijd verspreid in de regio van West-Afrika. Het ontwikkelen van een degelijk vaccin is nog altijd in het stadium van dierproeven. Zoals reeds gesteld, de ontwikkeling van helende vaccins wordt bepaald door de winstvooruitzichten van de farmaceutische industrie.
Een wijd verbreide en belangrijke factor van de huidig Ebola uitbraak en de verspreiding van andere dodelijke ziekten is de diepgewortelde armoede in het Afrikaanse continent. Landen zoals Sierra Leone, Liberia, Niger, Ghana, hebben een jaarlijks bruto binnenlands product onder het mondiale gemiddelde van 14.293 dollar per capita. De overgrote meerderheid van de bevolking in deze landen wonen in onderontwikkelde plattelandsdorpen of in stinkende krottenwijken van de steden. In Liberia heeft minder dan vijf procent van de plattelandsbevolking toegang tot een aanvaardbaar sanitair in Sierra Leone heeft een vierde geen toegang tot schoon water. In de sloppenwijk van Monrovia, de hoofdstad van Liberia, is er geen degelijk sanitair systeem, de bewoners worden gedwongen de Atlantic Beach en de rivierbedding te gebruiken als tijdelijke toiletten. Dergelijke leefomstandigheden scheppen perfecte voorwaarden voor de snelle verspreiding van Ebola en andere dodelijke ziekten.
De voortdurende aanwezigheid van deze ziekten en de situatie van onderontwikkeling waarin ze gedijen zijn een blijvende erfenis van het kolonialisme en het neokolonialisme van het opdringerige imperialisme. De VS, Groot-Brittannië, Frankrijk met in hun zog de hele EU, zijn de hoofdverantwoordelijke voor de sociale catastrofes die het zwarte continent teisteren. Deze drie imperialistische mogendheden hebben Liberia, Sierra Leone en Guinea als hun kolonies in de 19de eeuw opgericht. In1822 stichtte de USA Liberia als een kolonie voor de bevrijdde en overtollige Amerikaanse slaven. In 1846 kreeg het land een formele onafhankelijkheid maar bleef tot 1960 direct onder Amerikaanse heerschappij. Guinea werd aan het einde van de 19de eeuw een Franse kolonie tot in 1958. Het verwierf weliswaar zijn onafhankelijkheid, maar zijn economie en financieel beleid bleef onder Franse controle.
De grote mogendheden reageren op de huidige crisis in West-Afrika zoals tijdens hun kolonialistische heerschappij om deze landen van hun natuurlijke rijkdom te beroven. Alle imperialistische mogendheden, vooral de VS misbruiken de Ebola crisis om hun greep en controle over de natuurlijke hulpbronnen te vergroten. Deze grondstoffen bronnen omvatten olie, latex, diamanten, uraan, bauxiet.
In de plaats van het zenden van medisch personeel, stuurt Obama duizenden soldaten. Dit is in feite een flagrant misbruik van de Ebola crisis, om zo een steunpunt voor hun ‘Africa Command’ in het zwarte continent te installeren. De VS spendeerde in de voorbije decennia ettelijke miljarden dollars voor militaire invasies en oorlogen. De proliferatie van militaire interventies domineren de echte agenda van de Obama administratie. Miljarden dollars worden besteed voor de ondermijning van verkozen regeringen. Ter bescherming van de macht van de militaire financiële elite nemen de politieke heersers hun toevlucht tot een reeks “ Horror Shows”, orkestreren een enorme media propaganda om de publieke opinie hun humanitaire kruistocht met militaire middelen te verkopen.
Deze landen hebben in de huidige crisissituatie nood aan medisch personeel en bijstand, niet aan een buitenlandse troepenmacht. De vraag is wat is de ware militaire bedoeling van Washington en C° met het zenden van militairen naar de grondstoffenrijke landen van West-Afrika? Soldaten die geen medische elementaire kennis en vaardigheden hebben over hoe moet omgegaan worden met de complexiteit van volksgezondheid in een door crisis en interne oorlog verdeelde regio. Cuba, een land dat al decennia lang door een VS boycot belegerd is, heeft in tegenstelling tot de VS en EU een sterk contingent artsen en verplegend personeel naar de geteisterde landen gezonden; ook China wil haar medische bijstand opvoeren, beide landen hebben begrepen waar de prioriteiten liggen.
Ziekten zoals Ebola gedijen als gevolg van het gebrek aan een uitgewerkte verzorgingsstaat, en van sociale verwoestingen veroorzaakt door het kapitalistische machtsstreven om hun winsthonger te optimaliseren.
Het IMF en WB dreven de meeste Afrikaanse landen in endemische armoede. Herinneren we ons dat de Afrikaanse landen in de jaren tachtig de bliksem van de structuurhervormingen van het IMF en de WB hebben moeten ondergaan. De vampiers van beide financiële instellingen legden hen rampzalige aanbevelingen op in ruil voor financiering. De landen werden verplicht om hun maatschappelijke en sociale structuren om te bouwen en te verkopen aan particuliere ondernemingen, voornamelijk uit de voormalige koloniale moederlanden. In de gezondheidsstelsels van de Afrikaanse landen werden enorme lekken geslagen. Nemen we het voorbeeld van Sierra Leone waar 5.000 gezondheidsambtenaren ontslagen werden in drie jaar tijd. Er werd een goede voedingsbodem gecreëerd voor burgeroorlogen, aangevuld met structurele corruptie en lucratieve wapensmokkel.
Er worden enorme sommen geld in een handomdraai uitgegeven voor oorlogen, bij de redding van de banken en financiële instellingen zijn miljarden in rook opgegaan. Er wordt veel
geld besteed voor de beveiliging van de EU landsgrenzen, luchthavens worden gesloten, in onze havens wordt de controle opgevoerd om te verhinderen dat het Ebola-virus onze landen zou bereiken. Hoe lang kunnen we blijven accepteren dat ons syteem armoede en ziektes in stand houdt? Het wordt hoog tijd dat we begrijpen dat nieuwe vormen van samenwerking en solidariteit een menselijke plicht is voor onze gemeenschappelijke toekomst.
Bronnen:
Niles Wiliamson – Kapitalisme und die Ebola-crisis
L’Humanité – Ebola: Le crime de la pauvreté et du sous developpement
