In zijn gekende stijl klaagt John Pilger de verdere afbraak van onze burgerrechten aan. Hij heeft het over de VS, Groot-Brittannië en zijn vaderland Australië, maar het zou over eender welk land in de Europese Unie kunnen gaan. De rechtstaat wordt gepolitiseerd, open en bloot, recht voor onze neus. Kijken we passief toe of doen we er iets aan?
Jullie zijn allemaal terroristen. Het maakt niet uit of je in Groot-Brittannië, de VS, Australië of in het Midden-Oosten woont, je burgerrechten werden afgeschaft. Zet je computer aan en het Amerikaanse National Operations Center van het Department of Homeland Security gaat na wat je aan het typen bent.
Niet alleen ‘al Qaïda’ is een zoekterm voor de Amerikaanse spionage, ook ‘oefening’, ‘dril’, ‘initiatief’ of ‘organisatie’. De aankondiging van de Britse regering dat ze van plan is elke e-mail en telefoon te bespioneren, is oude koek. De satellietstofzuiger bekend als ‘Echelon’ doet dat al jaren. Wat wél verandert, is de toestand van permanente oorlog die door de VS werd gelanceerd en de politiestaat die de westerse democratie aan het vermorzelen is.
(Noot van de vertaler: ECHELON is een spionagenetwerk dat alle communicatiesystemen controleert. Het werd in de jaren ’60 in het grootste geheim opgericht door de VS, Groot-Brittannië, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. In 2001 ondernam het Europees Parlement een kritische studie van het systeem waaruit bleek dat het gebruikt wordt om zowat alle vormen van politieke dissidentie in de wereld te bespioneren.)
Wat ga jij daar aan doen?
In Groot-Brittannië vaardigen geheime rechtbanken, op instructie van de de CIA, vonnissen uit over ‘terreurverdachten’. ‘Habeas corpus’ sterft. Het Europese Hof van de Rechten van de Mens heeft geoordeeld dat vijf mannen, waaronder drie Britse onderdanen, kunnen uitgeleverd worden aan de VS hoewel geen van hen, op één man na, van een misdrijf worden beschuldigd. Ze worden allen al jaren vastgehouden in toepassing van het Brits-Amerikaanse uitleveringsverdrag van 2003 dat één maand na de criminele invasie van Irak ondertekend werd.
(Noot van de vertaler: ‘Habeas corpus’ is een term uit het Angelsaksische ‘common law’ rechtssysteem. Het komt er kort samengevat op neer dat men enkel kan worden aangehouden in toepassing van een wet. Concreet betekent het dat men het recht heeft om te weten waar men precies van wordt verdacht/beschuldigd. Als een overheid iemand niet laat weten wat de aanklacht tegen zijn persoon is, kan die persoon zijn vrijheid eisen wegens ‘onwettige aanhouding’. Dit principe wordt reeds enkele jaren op de helling gezet.)
Het Europees hof had nochtans eerder dit verdrag veroordeeld omdat het waarschijnlijk tot ‘wrede en ongewone bestraffing’ zou leiden. Eén van de betrokken mannen, Babar Ahmad, heeft een schadevergoeding van 77.000 euro gekregen voor een lijst van 73 vastgestelde verwondingen, opgelopen tijdens zijn aanhouding door de politie van Londen. Seksueel misbruik, de handtekening van fascisme, stond hoog op die lijst.
Een andere man lijdt aan schizofrenie en is mentaal compleet ingestort, hij verblijft in het gevangenishospitaal van Broadmoor. Nog een andere is suicidair. Zij vertrekken allen naar het land van de vrijheid – samen met Richard O’Dwyer, die uitkijkt op tien jaar in de boeien en een oranje overall omdat van hem wordt beweerd dat hij een Amerikaans copyright op internet heeft geschonden.
Terwijl de wet wordt gepolitiseerd en ge-amerikaniseerd, is deze travestie niet ontypisch. Bij het bevestigen van de veroordeling van Mohammed Gul, een universiteitsstudent in Londen, oordeelden de rechters in beroep dat “daden … tegen de gewapende strijdkrachten van een staat, eender waar in de wereld, die er naar streven een regering te beïnvloeden en die voor politieke redenen werden gesteld” nu misdaden zijn. Daag Thomas Paine, Aung San Suu Kyi en Nelson Mandela maar voor de rechter.
Nogmaals, wat ga jij daar aan doen?
De prognose is duidelijk: het kwaadaardige gezwel dat Norman Mailer ‘prefascistisch’ noemde is uitgezaaid. Eric Holder, de Amerikaanse minister van justitie, verdedigt het recht van zijn regering om Amerikaanse burgers te vermoorden. Protégé Israël mag zijn kernwapens richten op Iran dat geen kernwapens heeft. In deze glazen bol van de wereld is leugen overal. De afslachting van 17 Afghaanse burgers op 11 maart 2012 – minstens negen onder hen kinderen en vier vrouwen – werd toegeschreven aan een ‘doorgeslagen’ Amerikaans soldaat.
De ‘authenticiteit’ van deze bewering werd bevestigd door president Obama zelf, die de ‘video’ had gezien en die als ‘onweerlegbaar bewijs’ beschouwde. Een onafhankelijk Afghaans parlementair onderzoek heeft gedetailleerde bewijzen van niet minder dan 20 soldaten, bijgestaan door een helikopter, die de dorpen verwoesten, beroven en verkrachten: een routineuze nachtoperatie van de speciale troepen van de VS, een beetje moordender dan gewoonlijk.
Haal er de doderstechnologie van de videogames uit – de Amerikaanse bijdrage tot de moderne tijden – en dit gedrag is typerend. Ondergedompeld in de rechtschapenheid van hun stripverhalen, slecht of brutaal, meestal racistisch, zwaarlijvig en geleid door een corrupte klasse van officieren, zo brengen de Amerikaanse troepen de moorddadigheid van thuis over naar verafgelegen plaatsen, waar ze de armzalige strijd niet van kunnen begrijpen.
Een natie die is gesticht op de genocide van de autochtone bevolking raakt die gewoonte niet zomaar kwijt. Vietnam was ‘Indianenland’ en de ‘spleetogen’ en ‘geelzakken’ moesten ‘weggeblazen’ worden.
De afslachting van honderden overwegend vrouwen en kinderen in het Vietnamese dorpje My Lai in 1968 was ook zo een ‘doorgeslagen’ incident, een ‘profane Amerikaanse tragedie’ (volgens de titel op de frontpagina van Newsweek). Slechts één van de 26 soldaten werd vervolgd en veroordeeld.
Hij kreeg gratie van president Richard Nixon. My Lai ligt in de provincie Quang Ngai, waar ik als toenmalig verslaggever vernam dat naar schatting 50.000 mensen werden afgemaakt door Amerikaanse troepen, meestal in wat ze ‘vrije vuurzones’ noemden. Dit was het model voor moderne oorlogsvoering: industriële moord.
Zoals Irak en Libië, is Afghanistan een pretpark voor de begunstigden van Amerika’s permanente oorlog: de NAVO, de wapenindustrie, de hoogtechnologische industrie, de media en de ‘veiligheids’-industrie wiens winstgevende ziekte ons dagelijks leven besmet. De verovering of de ‘pacificering’ van een grondgebied heeft geen belang. Wat wel telt, is jouw ‘pacificering’, jouw cultivering van de onverschilligheid.
Andermaal, wat ga jij daar aan doen?
De afdaling naar het totalitarisme gaat langs een aantal kenmerkende stappen. Een van deze dagen zal het hooggerechtshof in Londen beslissen of Julian Assange, de uitgever van Wikileaks, wordt uitgeleverd aan Zweden. Als zijn laatste beroep faalt, zal deze man, die het blootleggen van de waarheid op een epische manier heeft mogelijk gemaakt, die van geen enkel misdrijf wordt beschuldigd, eenzame opsluiting en ondervraging riskeren op basis van belachelijke beschuldigingen van seksueel wangedrag.
Dankzij een geheim akkoord tussen de VS en Zweden kan hij dan eender wanneer overgeleverd worden aan het Amerikaanse strafkamp. In zijn eigen land, Australië, heeft eerste minister Julia Gillard samengespannen met hen die ze haar ‘echte maten’ noemt om zich er van te verzekeren dat haar onschuldige medeburger een oranje overall mag passen in het geval hij naar huis zou terugkeren.
In februari laatstleden schreef haar regering een ‘Wikileaks amendement’ bij het uitleveringsverdrag tussen Australië en de VS dat het gemakkelijker maakt voor haar ‘maten’ om hem in handen te krijgen. Ze heeft hen zelfs de macht gegeven om het recht op informatiegaring in te perken, om de buitenwereld te beliegen, zoals dat de gewoonte is.
Wel, wat ga jij daar aan doen?