INTERNATIONALE POLITIEK

Izegem en Ranst, zoals in de EU

Image
Voorloper cordonbreker Berlusconi (links) met Antonio Tajani, nu minister van Buitenlandse Zaken onder postfascistisch premier Meloni.

In Ranst en Izegem hebben lokale groepen gekozen om met Vlaams Belang te besturen. Het cordon is doorbroken, aldus het alarm. Lokaal doorbroken in Vlaanderen, maar intussen is dat in de Europese Unie al 30 jaar bezig, en het gaat de jongste weken in versneld tempo.

EVP

Het gaat in Europa niet om lokale partijtjes, maar wel grote partijen die lid zijn van de conservatieve Europese Volkspartij (EVP), ooit christendemocratisch genoemd. Die beten al in 1994 en 2000 de spits af in hun land – Italië en Oostenrijk. Nu doet de EVP dat sinds de Europese verkiezingen van juni, ook op Europees vlak. In het EU-parlement en wellicht binnenkort in de Commissie.

De grote voorloper was Silvio Berlusconi die in de lente van 1994 met zijn kersverse Forza Italia een verkiezingskartel sloot met de neofascisten van de MSI, omgedoopt tot Nationale Alliantie. Na de zege ging Berlusconi regeren met die neofascisten en met de Lega Nord die kort daarvoor had gezworen nooit met fascisten te zullen regeren. Intussen is die laatste vervallen tot gewoon de Lega, rechtser nog dan de Fratelli d’Italia van premier Giorgia Meloni, opvolger van de MSI.

Vandaag regeert Forza Italia van wijlen Berlusconi nog altijd met die ‘postfascistische’ Fratelli, samen met de Lega. Heeft de EVP daar ooit bezwaar tegen gemaakt? Het was Wilfried Martens die Forza Italia in de EVP opnam, tegen de zin van sommigen in de CVP, maar dat waaide over. Horen we vandaag ook maar iemand in de CD&V erover klagen dat de Italiaanse zusterpartij met uiterst-rechts regeert? Waarom zou Izegem niet kunnen als Rome wel kan.

Navolgers

In 2000 volgde dan Wenen: de Oostenrijkse conservatieve ÖVP, lid van EVP, vormde een coalitieregering met de uiterst-rechtse FPÖ van Jorg Haider. De ÖVP (EVP) regeerde met uiterst-rechts tot 2007 en nadien nogmaals van 2017 tot 2019.

De Spaanse EVP (PP, Partido Popolar) bestuurt diverse regio’s en steden in samenwerking met het uiterst-rechtse Vox. In Zweden, Finland, Estland, Kroatië besturen partijen van de EVP samen met of in afspraak met uiterst-rechtse formaties.

In het parlement van de EU zit N-VA in de fractie ECR (Europese Conservatieven en Hervormers) samen met het ‘postfascistische’ Fratelli d’Italia.

Nu, er is niet alleen de EVP. Bij Renew, de liberalen in het Europarlement, zit de VVD van Nederland die er geen graten inziet met de racistische uiterst-rechtse PVV van Wilders te regeren. En in diezelfde fractie zit ook ‘Renaissance’, de partij van de Franse president Macron, die regeert met de zegen van het Rassemblement National van Marine Le Pen. Premier Michel Barnier is lid van Les Républicains (LR), ook EVP, dat met de zegen van Le Pen ook haar ideeën meeneemt.

Wisselmeerderheden

In het Europarlement is trouwens een merkwaardige evolutie bezig. Sinds 9 juni heeft de EVP 188 zetels, de drie uiterst-rechtse fracties samen (ECR, de Patriottes van RN en VB, de groep rond het Duitse AfD) 187. Die twee bijeen is een meerderheid. In het vorige parlement waren nog wisselmeerderheden mogelijk van socialisten, liberalen, groen en links, nu niet meer.

De EVP staat in een enorme machtspositie, niet alleen in het parlement, ook in de Commissie is ze heer en meester. Ze kan de officiële partners (socialisten en liberalen) chanteren, ze kan een meerderheid vormen met die uiterst-rechtse fracties. Ze doet dat ook sinds enkele weken. Nog niet op essentiële punten, voorlopig alleen maar rond symbolische of procedurekwesties. Maar aangezien de EVP niet echt warm loopt voor kordate transitieprojecten, vrezen haar partners dat er nieuwe meerderheden op komst zijn om bepaalde projecten af te zwakken of op te geven.

Die gemeenteraadsleden van Ranst en Izegem zijn erg laakbaar, besturen met uiterst-rechts is super gevaarlijk. Maar laten we ons niet beperken tot Ranst en Izegem en kijken wat er in Europa, en in de wereld, aan het gebeuren is.

Relevant

Europese verkiezingen: Koers EU ligt al vast

In juni gaan we naar de stembus voor het Europees Parlement, maar de uitslag lijkt al vast te staan: niet de precieze verdeling van de zetels, maar wel de…

Meloni/von der Leyen: de nieuwe Europese alliantie

Ze wijken haast niet meer van elkaars zijde. Giorgia Meloni en Ursula von der Leyen zwaaien met bloemen en meer naar elkaar. De tweede kende certificaten van goed beheer…

Laatste bijdrages

SYRIË: EEN MIDDELEEUWS OPBOD

De weg naar Damascus is lang. De apostel Paulus werd er van zijn paard gegooid. De kruisvaarders moesten eerst de oninneembaar  geachte stad Antiochië (vandaag Turks Antakya) belegeren –…

Komt er stabiliteit in Syrië na het verdwijnen van Assad?

Het regime van Bashar al-Assad is gevallen, maar daarmee is er nog geen eind gekomen aan de gevechten. Het land is nu opgedeeld in twee stukken. Met het vertrek…

Assad is geschiedenis

Het ene weekend Aleppo binnengewandeld, het weekend daarop Damascus ingenomen. Het regime van de familie Assad is na een halve eeuw in één week tijd opgedoekt. Bijna zonder slag…

Grenskolonialisme

You May Also Like

×