Het is een uit de geschiedenis gekende truc om zelf een gewapend incident uit te lokken of zelfs te plegen om dan het leger te kunnen inzetten. Soms worden daarbij eigen soldaten of burgers omgebracht om dan de schuld op anderen te steken. Zo vielen Duitse troepen verkleed als Poolse militairen in 1939 een Duitse grenspost aan. Genoeg voor Hitler om als represaille Polen binnen te vallen. Een truc die ongetwijfeld ook al in Irak is toegepast.
Ook de Fransen blijken niet vies van dergelijke praktijken zoals blijkt uit het in Parijs door Afrikanen gepubliceerde en steeds goed geïnformeerde satirische tijdschrift Le Gri-Gri International.
Het verhaal gaat volgens Le Gri-Gri International terug tot 6 november 2004 toen twee vliegtuigen van Ivoorkust, een oude Franse kolonie, een Franse militaire basis in de stad Bouaké aanvielen en daarbij negen Franse zogenaamde vredestroepen doodden. Voldoende voor Frankrijk om het leger van de Ivoriaanse president Laurent Gbagbo een zeer zware slag toe te brengen. Wat dan weer zorgde voor anti-Franse rellen in onder meer de vroegere hoofdstad en zeehaven Abidjan.
Sinds de presidentsverkiezingen van 2000 is het land verdeeld tussen de aanhangers van president Laurent Gbagbo in het zuiden en het noorden waar de Forces nouvelles van huidig eerste minister Guillaume Soro de plak zwaaien. De voornaamste stad is hier Bouaké. Tussen beiden is een contingent van VN-troepen geplaatst waaronder nogal wat Franse soldaten.
In wezen echter steunde vorig Frans president Jacques Chirac Soro tegen Gbagbo.
Uit een verklaring van 20 februari van de Franse generaal Henri Poncet – toen leider van de VN-operaties in Ivoorkust – voor de Franse militaire rechtbank van Florence Michon blijkt nu dat president Gbagbo inderdaad niets afwist van dit bombardement. Een verklaring die Gbagbo reeds in 2004 deed maar de Westerse media niet bereikten. De aanval was het werk van twee Sukhoi gevechtsvliegtuigen die gevlogen werden door huurlingen uit de voormalige Sovjetunie telkens wel met een Ivoriaanse co-piloot.
Volgens Poncet arresteerde het Franse leger die huurlingen reeds op 7 november maar werden ze op bevel van generaal Emmanuel Beth, commandant van het Centre de planification et de conduite des opérations – al op 11 november vrijgelaten en overgedragen aan de Russische ambassadeur in Ivoorkust. Dit met de goedkeuring van toenmalig Frans minister van Defensie Michèle Alliot-Marie. Ook toen deze huurlingen de grens met Togo overtrokken deed een verwittigde Dominique de Villepin, toen minister van Binnenlandse Zaken, in Parijs niets. Die beweerde voor de rechtbank dan weer van niets te weten.
En dat de huidige regering onder president Nicolas Sarkozy ook geen zin heeft de vuile Franse was van aartsvijand Jacques Chiraq uit te hangen bleek toen minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner voor die rechtbank stelde het rapport over die periode van Gildas Le Lidec, in 2004 de Franse ambassadeur in Ivoorkust, niet openbaar te maken. Daarin komt immers de naam voor van ene Robert Montoya ooit verbonden aan de anti-terrorismecel van Chirac en gekend als een verkoper van huurlingen en Sukhoi’s aan Ivoorkust.
Ondertussen is het in Ivoorkust betrekkelijk kalm en leeft het land onder een overgangsregering. Het wachten is nu op de nieuwe presidentsverkiezingen die voor november zijn gepland. En zoals elders in Frans Afrika is de populariteit van de vroegere kolonisator er op een dieptepunt. Hoeft het te verbazen dat de Chinezen er overal met open armen worden onthaald.
(Uitpers, nr 101, 10de jg., september 2008)
