Italië, PD "palliatief"

Wat rest van de Italiaanse linkerzijde staat op imploderen. De Democratische Partij (PD) gaat in de grootste verwarring naar een congres waarop voormalig partijleider en premier Matteo Renzi allicht niet zal opduiken. Want Renzi werkt aan een nieuwe “burgerbeweging” , met als voorbeeld de Franse La République en Marche van die andere ex-wonderboy, Emmanuel Macron.
Ex-minister van Binnenlandse Zaken Marco Minniti trekt zich terug als kandidaat voor de voorverkiezingen van 3 maart 2019 waarop een nieuwe partijleider wordt gekozen. Maar er blijven nog 7 kandidaten over. Tussen die 7 gaat het niet om politieke verschillen, het zijn gewoon clans rond personen met ambitie, schrijft de krant la Repubblica onder de titel ‘Eutanasia, l’ultima tappa dei dem’ (Euthanasie, de laatste etappe van de “dem’ – PD).

Renzi

Minniti trok zich omdat zijn voorman Renzi weigert van te zeggen of hij in de partij blijft. Renzi werkt aan een nieuwe beweging om naar de Europarlementsverkiezingen trekken. Hij heeft concurrentie, ook ex-minister van Economie Carlo Calenda bereidt een “anti-populistische” beweging voor. Het komt er dus op aan de eerste te zijn. Renzi heeft al laten uitschijnen dat er in zijn nieuwe beweging geen plaats zal zijn voor politici uit de PD, ook niet voor degenen die hem steunden. Alleen “burgers”.
Zowel Renzi als Calenda zien een gat in de kiesmarkt. Nogal wat kiezers van M5S, de Vijfsterrenbeweging, raken ontgoocheld. De beloofde ‘reddito di citadinanza” (staatsburgeruitkering om tot aan minimuminkomen te geraken) wordt op de lange baan geschoven; en M5S wordt meer en meer gedomineerd door Matteo Salvini, minister van Binnenlandse Zaken, en diens Lega. Volgens peilingen is de Lega nu al enkele percenten sterker dan de Vijfsterren. Bij de verkiezingen van 4 maart was dat Lega 17 %, M5S 32 %.
Er vallen dus misnoege kiezers te winnen. Ook Forza Italia van Silvio Berlusconi, loopt op zijn laatste benen. En de PD staat op imploderen. Renzi vindt dat hem geen schuld treft, al is het zijn neoliberaal beleid dat zoveel linkse kiezers wegjaagde, voor een groot deel weg van de stembus. De heropstanding van de eens zo glorierijke Italiaanse linkerzijde, is nog niet voor morgen.