INTERNATIONALE POLITIEK

Italië krijgt nog een nieuwe partij, PD

Zowel de Democraten van Links (Democratici di Sinistra) als de Margherita hebben nu officieel besloten samen te smelten tot een Partito Democratico, PD, Democratische Partij. Dat zou in het voorjaar van 2008 moeten rond zijn. De vorming van deze centrumlinkse partij leidt ook tot een herschikking links ervan. Maar de PD is nog geen feit, er zal toch nog een en ander moeten opgeklaard worden.

Een van de “probleempjes” die nu al rijzen: waar zal die DP in Europa zitten? De DS behoren tot de “Europese Socialistische Partij” en tot de socialistische fractie in het Europees Parlement. De gekozenen van de Margherita vormen in dat parlement een aparte fractie met de gekozenen van de Franse UDF van François Bayrou. Ze willen er niet van horen in de socialistische fractie te gaan zitten. Liever met de centrumrechtse Bayrou.

Dat is niet de enige struikelblok tussen de DS, erfgenamen van de communistische PCI, en de Margherita waarin veel erfgenamen van de christendemocratie zitten. In de discussie rond een mogelijk samenlevingscontract, iets zoals het Franse pacs, stonden de standpunten scherp tegenover elkaar. De meerderheid van de Margherita zat op de Vaticaanse lijn. Ook over andere ethische kwesties liggen de standpunten ver uiteen.

De PD belooft dus een erg heterogene partij te worden, zonder een duidelijk profiel, nog altijd terend op het prestige van de Ulivo, de olijfboomcoalitie die in 1996 de verkiezingen won. Nu is die Ulivo slechts een onderdeel van de “Unione” waarin nog veel meer tegenstrijdige krachten zitten, gaande van de ronduit rechtse opportunist Clemente Mastella, minister van Justitie, tot en met Rifondazione Comunista.

Herschikkingen

Bij de DS is de linkervleugel het niet eens met het project PD. Twee kopstukken van de linkerzijde, Mussi en Angius, zijn er al uitgestapt. Fausto Bertinotti, leider van Rifondazione Comunista, heeft het intussen over de noodzaak aan een Italiaans Epernay.

Epernay verwijst naar het congres van 1971 waar de Franse socialistische partij werd “herboren” onder leiderschap van Mitterrand. De verwijzing naar Epernay is niet onschuldig, dat congres leidde tot de vorming van de Franse PS zoals we die sindsdien kennen en die als regeringspartij zeker geen voorbeeld was van een antikapitalistisch beleid.

Het heeft ermee te maken dat Rifondazione en de DS, ook de linkervleugel ervan, in de regering zitten en de regeringspolitiek dekken – tot en met de deelname aan de oorlog in Afghanistan. Een nieuwe formatie links van de PD zou dan ook veel weg hebben van een drukkingsgroep binnen het kader van de regeringscoalitie, en zeker geen links alternatief zijn tegenover die PDF.

Er zitten links ook nog andere kleinere groepen, zoals de PdcI en de Groenen die beide deel uitmaken van de regeringscoalitie en daarmee ook gewrongen zitten.

De restant van wijlen de socialistische PSI, de SDI, werkt intussen aan de heroprichting van die PSI. Maar ze neemt ook deel aan initiatieven voor een linkse formatie buiten de PD, al is het niet zo zeker dat die bundeling wel zo links van die PD zal staan. Maar de gewezen communisten zijn zodanig naar rechts opgeschoven, dat het makkelijk is om links van hen te komen.

Een groep die wel duidelijker links van dat alles staat, is Sinistra Critica. Bij Rifondazione brak een kleine crisis los toen senator Franco Turigliatto tegen de kredieten voor de oorlog in Afghanistan stemde, waarop Rifondazione hem uitsloot. Het gaf de stoot tot de lancering van Sinistra Critica (www.sinistracritica.org) dat ijvert voor een links alternatief voor het regeringsbeleid. Rifondazione heeft zich echter zo vastgepind op regeringsdeelname, dat de leiding ervan deze dissidentie zo snel mogelijk tracht uit te schakelen. Waardoor Sinistra Critica weinig ander keuze zou hebben dan de vorming van een nieuwe partij, buiten de regerende Unione.

(Uitpers, nr 86, 8ste jg., mei 2007)

Relevant

Wil Rusland echt een tweede front openen?

Volgens Michel Hofman, de stafchef van het Belgisch leger, moet Europa zich dringend voorbereiden op een mogelijke oorlog met Rusland. Wie vrede wil, bereidt zich best voor op een…

Washington heeft belang bij opblazen Russische dreiging

Eind vorige week waarschuwde president Biden voor een Russische invasie die “elk ogenblik” kan plaatsvinden. “Amerikaanse burgers zouden nu moeten vertrekken” zo klonk het vanuit het Witte Huis, waarna…

Over de misdaden van het Westen in Afghanistan en de ellende die achterblijft…

De vlucht van de NAVO-troepen uit Afghanistan en de ellende die ze achterlaten zijn slechts het (voorlopige?) laatste hoofdstuk in een verwoestend verhaal dat op 11 september 2001 begon.…

Laatste bijdrages

Wat wil BRICS?

Sinds de 16de vergadering van de BRICS-landen (Brazilië, Rusland, Indië, China en Zuid-Afrika) in het Russische Kazan heeft deze groep een ietwat aparte plaats ingenomen als multilaterale organisatie. Het…

Argentinië. In gesprek met Atilio Boron

FM: Verkozenen van uiterst rechts zijn al lang geen uitzondering meer. Toch blijft het voor veel buitenstaanders moeilijk te begrijpen dat iemand als Javier Milei kon verkozen worden als…

Barnier op de schopstoel. Macron ook.

Veel ministers van de Franse regering Barnier zullen een zeer korte carrière hebben gekend nu Marine Le Pen meedeelde dat ze een motie van wantrouwen indient, zoals links dat…

Straatnamen: een brok geschiedenis

You May Also Like

×