Maccabi Tel Aviv fans die in Amsterdam rellen schopten, scandeerden leuzen als ‘Er zijn geen scholen in Gaza, want er zijn geen kinderen meer.’ Hun slogans zijn geen extremistische provocaties, maar vertellen de waarheid over de Israëlische oorlogsdoelen.
Na de gebeurtenissen van donderdagavond in Amsterdam waren veel commentatoren opvallend ongeïnteresseerd in de waarheid over wat er was gebeurd. De botsingen tussen Israëlische voetbalhooligans, Nederlandse fans en bewoners, vaak mannen met een migratieachtergrond, waren veranderd in een internationaal incident – en duidelijk genoeg was welke kant de meeste van onze leiders zouden kiezen. De taal van het ‘antiracisme’ werd gebruikt om ons te vertellen wie schuldig was en wie goed.
Joe Biden beschreef een golf van ‘antisemitische aanvallen … die echo’s waren van donkere momenten in de geschiedenis’. De Nederlandse koning sprak over hoe zijn land Joden in de steek had gelaten ‘net als tijdens de Tweede Wereldoorlog’. Het woord ‘pogrom’ verspreidde zich door de Westerse media, waarbij de meeste kanalen de basisfeiten over de gebeurtenissen onvermeld lieten.
Geweld is slecht en hoort niet thuis in of rond een voetbalstadion. Gelukkig werd er niemand ‘ontvoerd’, zoals aanvankelijk werd gemeld. Reageren op provocatie is vaak een vreselijk idee en alle gevallen waarin iemand wordt lastiggevallen vanwege zijn nationaliteit of religie moeten worden onderzocht. Toch is het moeilijk om je een vergelijkbare tijd te herinneren waarin hooligans kwamen opdagen die op zoek waren naar een gevecht en als helden werden behandeld. Dat is inderdaad wat ten minste enkele honderden Maccabi Tel Aviv supporters deden in Amsterdam.
Velen gingen de strijd aan met mensen die ze als moslim zagen, riepen op tot de collectieve moord op Arabieren, rukten minstens één Palestijnse vlag van een woonhuis op straat en protesteerden zelfs tegen een minuut stilte voor de slachtoffers van de overstroming van vorige week in Valencia, Spanje. Dat laatste incident, in het stadion, werd live uitgezonden op TV; het hele verhaal was ruimschoots gedocumenteerd op sociale media, al ruim vóór veel van de meest schreeuwende krantenkoppen en belachelijke politieke verklaringen.
Veel journalisten negeerden dus de basisinformatie over wat de Israëlische fans in Amsterdam deden. Misschien was dat omdat de scanderende hooligans eigenlijk veel waarheid vertelden over de oorlog tegen Gaza, die door Westerse regeringen wordt gesteund en gefinancierd.
Slogans als ‘Laat de IDF [Israëlisch leger] winnen, fuck de Arabieren’ zijn op dit moment geen grappen of extremistische provocaties. Ze zijn de realiteit van wat Israël doet, wat wordt gesteund door het grootste deel van de Israëlische samenleving, op een dappere minderheid van critici na. Zelfs een figuur als de onlangs ontslagen minister van Defensie Yoav Gallant – deze week alom gepresenteerd als een zeldzame ‘gematigde‘ in de regering van Benjamin Netanyahu – bestempelde de vijanden van Israël als ‘menselijke dieren’ en drong erop aan dat een ‘volledige belegering’ de ‘elektriciteit, brandstof en voedsel’ zou moeten afsluiten.
Een van de smerigste slogans die de Maccabi Tel Aviv fans scandeerden was ‘Er zijn geen scholen in Gaza, want er zijn geen kinderen meer’. Trots in zijn genocidale intentie is deze zin maar half waar. Volgens UNICEF hebben nu zo’n 625.000 Palestijnse kinderen al meer dan een jaar geen les gehad. Zeshonderdvijfentwintigduizend. Vijfenveertigduizend brugklassers, of in ieder geval kinderen die in de brugklas zouden moeten zitten, zijn het schooljaar in september niet begonnen; dankzij Israël zullen duizenden dat nooit doen. ‘Slechts’ een minderheid van de kinderen is dood (in ieder geval tienduizenden).
Maar Israël heeft ongeveer 90 procent van de Gazaanse scholen beschadigd of vernietigd. Door de massale bombardementen op huizen en de etnische zuivering van hele stukken grondgebied, worden zelfs de gebouwen die nog overeind staan door de ontheemden gebruikt als eenvoudig toevluchtsoord.
Onze politieke leiders hadden meer woorden kunnen wijden aan dat enorme, gewetenloze lijden dan aan het gespuis dat racistische gal spuwt in de straten van Amsterdam. Misschien hadden de journalisten die zich opwerpen als kruisvaarders tegen ‘nepnieuws’ en ‘desinformatie’ wat andere bronnen kunnen opzoeken dan de Twitter/X-accounts van de overheid.
Maar het goede nieuws is dat steeds minder mensen het Israëlische verhaal geloven. Vorige week nog bekritiseerden honderd medewerkers van de BBC de bevooroordeelde, ongefundeerde berichtgeving van hun eigen werkgever omdat ze kritiekloos Israëlische beweringen over de oorlog napapegaaien en de Palestijnen ontmenselijken. Zelfs in Duitsland, waar de politieke klasse tot de meest extreme ter wereld behoort wat betreft steun voor Israël, vertrouwen meer burgers de berichtgeving in de media over de oorlog niet dan wel.
De Maccabi Tel Aviv fans in Amsterdam lieten gewone tv-kijkers en gebruikers van sociale media zien wie ze werkelijk zijn. Luister naar ze en geloof ze.
Dit artikel stond op Jacobin. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.
