Israël doet vredesoverleg mislukken

In tegenstelling tot de in Amerikaanse en Europese politieke kringen heersende opvattingen zijn de Palestijnse militante organisaties niet uitsluitend verantwoordelijk voor het mislukken van de

vredesonderhandelingen en het bestand. Opvallend was, dat vanaf de afkondiging van de Roadmap deze organisaties hun aanvallen uitsluitend richtten tegen het Israëlische leger [gelegitimeerd volgens het Internationaal Recht] Israël zette zijn liquidaties op Palestijnse leiders [als

buitengerechtelijke executies schendingen van het Internationaal Recht] echter voort waarop de Palestijnse organisaties reageerden met zelfmoordaanslagen, die uiteraard ernstige

mensenrechtenschendingen zijn, maar een reactie op genoemde liquidaties.

Het eind juni door Hamas en Jihad afgekondigde bestand hield in het afzien van alle militaire acties tegen Israël. Israël zegde hierop officieus toe de liquidaties tegen Palestijnse leiders voorlopig te zullen staken. Hoewel er in deze periode geen raketaanvallen plaatshadden, omsingelde het Israëlische leger tot twee keer toe een huis, waarbij twee Hamasleiders en een leider van de Jihad werden gedood.

Hierop reageerden deze organisaties met een op 19-8 gepleegde zelfmoordaanslag in Jeruzalem waarbij 20 doden en 100 gewonden vielen waarna Israël zijn raketaanvallen op Palestijnse leiders

hervatte. Uiteraard is deze zelfmoordactie zeer verwerpelijk, maar een en ander moet gezien worden tegen het licht van de voortdurende Israëlische schendingen van de Roadmap en het bestand.

Hoewel beide partijen zich schuldig gemaakt hebben aan ernstige mensenrechtenschendingen [liquidaties, vernietigingen van Palestijnse huizen, het doodschieten van Palestijnen in

vluchtelingenkampen, zelfmoordacties] moet het zwaartepunt voor het mislukken van de vredesonderhandelingen in dezen bij Israël gelegd worden.

Ik heb met verontrusting kennisgenomen van het recentelijk genomen besluit van een aantal Europese regeringen, waaronder Nederland, tot het sturen van troepen naar Irak, met name omdat de Brits-Amerikaanse aanval op Irak heeft plaatsgehad zonder toestemming van de VN-Veiligheidsraad en vanwege de tot nu toe onbestraft gebleven Brits-Amerikaanse oorlogsmisdaden

zoals het gebruik van internationaal-verboden clusterbommen, die een groot aantal burgerslachtoffers geëist hebben.

Deze troepenzending komt in dit kader neer op het ondersteunen van een buitenlandse bezettingsmacht, aangezien de Britten en Amerikanen recentelijk hebben aangekondigd hun militaire aanwezigheid in Irak voorlopig te willen continueren.

De bezetting van het ene land door het andere is, zeker wanneer een VN-Mandaat voor de hieraan voorafgegane aanval ontbreekt, strijdig met het Internationaal Recht, dat de soevereiniteit van ieder land benadrukt ongeacht het zittende regime.

Bovendien brengt een en ander met zich mee, dat iedere aanval op het leger van een bezettingsmacht [in casu de Brits-Amerikaanse troepen] is gelegitimeerd volgens het Internationaal Recht, dat ieder bezet volk het recht verleent zich tegen het leger van een bezettingsmacht

te verzetten, waardoor ook de uitgezonden troepen hieraan kunnen worden blootgesteld, hetgeen nog afgezien van de afkeurenswaardige positie als ondersteunende bezettende troepen, een voor de

uitgezonden troepen onverantwoord risico inhoudt.

Het getuigt van een groot gebrek aan respect voor het Internationaal Recht en verantwoordelijkheidsgevoel, dat de Europese regeringen in kwestie zich tot een dergelijk besluit hebben laten verleiden.

Astrid Essed
Florijn 444
1102 BA Amsterdam [Z-O]

(Uitpers, nr. 45, 5de jg., september 2003)