De VS en zijn poedels, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk, voerden luchtaanvallen uit tegen Syrië, een soevereine staat. Ze beweren dat het een reactie is op het gebruik van chemische wapens door de regering van Damascus.
Twee belangrijke elementen met betrekking tot deze aanval vallen vooral op. Vooreerst is er het feit dat de VS en zijn bondgenoten agressieve verklaringen hebben afgelegd en vervolgens kwam er het militair optreden op basis van veronderstellingen. Was er feitelijk wel een chemische aanval? Hebben krachten gelieerd aan de regering van Bashar al Assad een dergelijke aanval uitgevoerd? Voor geen van deze aannames werd aangetoond dat ze met de werkelijkheid stroken.
De zo genoemde bewijzen zijn niet getoond aan de buitenwereld, in plaats daarvan wordt ons verteld dat ze ‘geklasseerd’ zijn. Dit is een onaanvaardbare rechtvaardiging voor een gewapende aanval op een soeverein land.
bewijs?
Men hoeft alleen maar de even “betrouwbare” beweringen van George Bush, Tony Blair, John Howard en de Europese handlangers over de Irakese ‘massavernietigingswapens’ in herinnering te brengen om om te weten hoe voorzichtig men best zou zijn. Die beweringen waren leugens om een brede geopolitieke oorlogsagenda te rechtvaardigen.Bij de nieuwste aanval van het westers driespan geldt opnieuw de nood aan absolute argwaan tegenover hun beweringen.
Er zijn extra gronden om te twijfelen aan de juistheid van de beweringen van Trump, May en Macron.
Onmiddellijk na de vermeende chemische aanval kwamen andere rapporten naar buiten, met de melding dat de slachtoffers feitelijk werden gedood toen het ziekenhuisgebouw instortte. Dit werd onafhankelijk bevestigd door ooggetuigen en ziekenhuispersoneel waar de gewonden werden behandeld. In tegenstelling tot veel westerse mediaberichten waren de geïnterviewde personen in deze rapporten wel bereid om met naam genoemd te worden. Het ziekenhuispersoneel was zeer expliciet dat de personen die in het ziekenhuis werden openomen geen symptomen van een chemische aanval vertoonden. Zelf het Syrische observatorium voor mensenrechten, een spreekbuis van het Britse MI6, sprak alleen over slachtoffers van een ingestort gebouw.
Daarnaast stuurde de Russische regering onmiddellijk specialisten naar het gebied om de zaak te analyseren. Zij rapporteerden dat er geen bewijs was van gebruik van chemische of biologische stoffen, inclusief bij de vermeende slachtoffers.
geen twijfel
De westerse media weigerden het rapport openbaar te maken omdat het partijdig zou zijn. Dat kan een betwistbaar punt zijn, maar Rusland had het Westen tegengewerkt door de ‘Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens’ (OPCW) uit te nodigen om een technisch team te sturen voor onderzoek. Rusland garandeerde hun bescherming. Deze uitnodiging werd door het westers driespan genegeerd, ze wilden eerst luchtaanvallen met raketten ontplooien als machtsvertoon tegen Rusland en pas dan een onderzoeksteam vragen. De Amerikaanse, Britse, Franse en Australische verklaarden dat het noodzakelijk was om snel een ondubbelzinnige boodschap te sturen naar de Syrische regering en haar Russische en Iraanse bondgenoten voordat de OPCW haar onderzoek kon aanvangen en een rapport opstellen. De drie aanvallers argumenteerden dat het Assad-regime niet mag worden toegelaten om dergelijke misdaden ongestraft te plegen.
Geen twijfels, geen vragen en geen kwalificeerde terminologie. Waarom moeite doen met bewijs als het resultaat vooraf bepaald is.
Trump, May, Macron en de dociele Europese poedels van de VS-coalitie behandelen dit alles eenvoudig als een gesloten zaak. Dat dergelijke benadering de meest elementaire grondregels van het internationaal souvereinitieitsrecht tart, is voor de westerse politieke leiders geen probleem. Zij worden nooit moe om de wereld eraan te herinneren dat zij het mondiaal beleid bepalen. Wat zij naar buiten brengen is de “mening van de internationale gemeenschap”, zeggen ze zelf.
VN Handvest
Maar een aanval door een of groep van staten op een soeverein land is rechtstreeks in strijd met het internationaal recht, behalve in twee beperkte omstandigheden beschreven in het VN-Handvest.
Het gebruik van geweld als laatste middel is in principe alleen toegestaan door een beslissing van de VN-Veiligheidsraad. De aanval van Trump, May en Macron had geen VN-mandaat. Ze maakt deel uit de westerse strategie om een regime change te bewerkstelligen.
De tweede uitzondering is dat een aanval, in beperkte omstandigheden is veroorloofd op grond van artikel 51 van het VN-Handvest, wanneer de aangevallen staat zelfverdediging kan aanvoeren. Echter, geen van de drie aanvallende landen bevondt zich onder enige vorm van bedreiging die een militaire reactie vereiste of rechtvaardigde.
In feite hebben ze hun actie niet zoeken te rechtvaardigen op grond van het internationaal recht. Het is opmerkelijk dat ze het niet eens geprobeerd hebben. Voor de zichzelf uitgeroepen “Coalition of the Avengers” geldt alleen het recht van de sterkste. Een recht, zoals in Afghanistan, Irak en Libië dat wordt opgebouwd door leugens.
De recente aanval op Syrië had dus absoluut geen wettelijke rechtvaardiging, net zoals een vergeldingsbombardement van Reagan tien dagen na een terroristische aanslag in Berlijn. Net zoals toen Clinton Bagdad bombardeerde in 1993 en 1996. Clinton gaf ook de opdracht tot een aanval op wat de Amerikanen beweerden een infrastructuur te zijn voor chemische wapens dat VX-zenuwgas produceerde voor Saddam. Het doelwit bleek een gewoon farmaceutisch bedrijf te zijn.
Met zijn aanval herhaalde het westers driespan de lang gewraakte bewering dat de Syrische regering vorig jaar verantwoordelijk was voor de gasaanval in Khab Sheikhoun. De waarheid werd ook hier volledig genegeerd.
De westerse media zijn medeplichtig door hun bijdrage aan de voortdurende demonisering van de Syrische regering, en zeker ook door het relevante bewijsmateriaal volledig te negeren.
besluit
In de plaats van voorstander te zijn van het op regels gebaseerde internationaal recht, proclameert Trump de Verenigde Staten tot een uitzonderlijke natie. Dit strekt zich klaarblijkelijk uit tot het geloof dat het land is vrijgesteld van de normale regels van geciviliseerd vertoog en gedrag tussen naties.
Het Westen speelt met vuur. Voor Moskou zijn de VS en bondgenoten verantwoordelijk voor deze flagrante schending van het geldend internationaal recht. Wat staat ons te wachten mocht in de toekomst dergelijke overtreding niet onbeantwoord blijven?
Bronnen:
James O’Neil gevestigde Australische barrister in Law – artikel
Jorg Arnold – Vergeldung gegen Syrië – Imperiale Interessen
Reibhard Lauterbach – Trump bombt auf Völkerrecht
