Hooggerechtshof VS en scheiding der machten

Het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten komt zeer regelmatig de mythe van de scheiding der machten ondergraven. Met zijn arresten van vorig en dit jaar, neemt dat Hof meer en meer de plaats in van de wetgevende en uitvoerende macht. De meerderheid maakt van dat Hof een door en door politiek orgaan. Zopas nog door de plannen te verwerpen van president Joe Biden om de lasten van de studieschuld te verlagen. Mag niet. Positieve discriminatie? Evenmin.
President en regering hebben de bevoegdheid niet zich met die studieschulden te bemoeien, aldus de ultraconservatieve meerderheid van dat Hof. Het plan bestaat erin ca 40 miljoen afgestudeerden tot 20.000 dollar per persoon kwijt te schelden. Die schuldenlast, gevolg van superduur onderwijs, duwt miljoenen Amerikanen in de miserie.
Net daarvoor had het Hof ook al de maatregelen voor ‘positieve discriminatie’ ongrondwettelijk verklaard. Er mogen geen maatregelen komen om leden uit gediscrimineerde bevolkingsgroepen een extra kans te bieden.
Vorig jaar werkte dat Hof zich in het nieuws door Roe v Wade uit 1973 te herrroepen, waardoor het recht op abortus in zeer veel staten gewoon is ingetrokken. Gevreesd wordt dat het homohuwelijk volgend slachtoffer wordt.
Politiek orgaan
De aanstelling van die rechters is de voorbije decennia een steeds politiekere zaak geworden. Ex-president Donald Trump voert nu campagne bij de reactionaire evangelisten met zijn aanwijzing van drie rechters uit die kringen. Met die benoemingen heeft Trump ervoor gezorgd dat het Hof nog zeer lang een reactionair bastion blijft dat tegen Congres en bevolking kan ingaan.
Scheiding der machten. We zagen die ook al recent aan het werk in Frankrijk waar de Conseil Constitutionnel zijn zegen gaf aan het pensioenplan van president Macron. Een juridisch orgaan? Met ex-premier Laurent Fabius als voorzitter en ex-premier Alain Juppé als recent nieuw lid.
Het Belgische ‘Grondwettelijk Hof’ bestaat uit 12 rechters, van wie 6 politici.
Visited 59 Times, 1 Visit today
Freddy De Pauw was van 1972 tot 2002 redacteur buitenland bij De Standaard. Hij volgde jarenlang Centraal- en Oost-Europa, een groot deel van Azië (o.m. China) en Italië. Hij publiceerde o.m. bij het Davidsfonds Volken zonder Vaderland’ over de ‘etnische kwesties’ in Centraal- en Oost-Europa; De firma maffia; Italië, moeder van alle smeer; Russische mafija; Handelaars in mensen; Maffia in België en Handelaars in nieuws – over trends in de berichtgeving. Werkt sinds de start in 1999 mee aan Uitpers.