China heeft de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk expliciet ervan beschuldigd betrokken te zijn bij de “pro-democratie” demonstraties in Hongkong. Beijing heeft de zaak diplomatiek aangekaart en geëist dat de Amerikaanse inlichtingendiensten stoppen met het aanmoedigen en ondersteunen van demonstranten in Hongkong. Ik las in dit verband een analyse van een voormalig Indisch diplomaat, MK Bhadradkumar, waarvan ik graag de inhoud met u deel.
inmenging
Begin augustus werden foto’s uitgebracht van Julie Eadeh in de lobby van een lokaal luxehotel in Hongkong met enkele leiders van een studentenbeweging voor ‘meer democratie’. Eadeh, een politiek consulent bij het Amerikaanse consulaat in Hongkong, is een experte die kleurenrevoluties in andere landen heeft georganiseerd en ook wordt geassocieerd met de enscenering van subversieve acties in het Midden-Oosten. De Chinese krant ‘The Global Times’ kloeg op scherpe toon de directe betrokkenheid aan van het Amerikaanse consulaat in Hongkong en claimde dat de VS verantwoordelijk is voor de onrust in Hongkong net zoals het ‘kleurenrevoluties’ in andere landen aangewakkerd heeft.
Hoe aannemelijk is een en ander? In de Asia Times merkte een Canadese wetenschapper onlangs op dat de demonstraties royaal worden gefinancierd en dat hun logistiek en organisatie zo uitgebreid waren dat de middelen hiervoor alleen afkomstig kunnen zijn van buitenlandse regeringen of vermogende mensen die er profijt bij hebben. In feite organiseren deze op de achtergrond de dagelijkse provocaties, zoals het verbranden van Chinese vlaggen of het bezetten van de luchthaven van Hongkong. Het doel is om Beijing te dwingen om in te grijpen, zodat de buitenwereld zou reageren met sancties.
Met de naderende introductie van G5 technologie zou het voor de Verenigde Staten een goed moment zijn om sancties op te leggen aan westerse bondgenoten die de politiek van Washington negeren ten opzichte van China. Landen zoals Duitsland en Italië hebben bloeiende handels- en investeringsrelaties met China ontwikkeld en zijn terughoudend om de Amerikaanse koers te volgen.
economie
Francisco Sisci, een gerenommeerde Italiaanse journalist die in Beijing woont en al heel lang China waarnemers is, schreef onlangs dat Hongkong de ‘veiligheidsklep’ van Beijing is, mocht deze uitlaatklep verstopt geraken dan zou dat het hele Chinese systeem kunnen verstikken. Inderdaad Hongkong is een soort overbrugging tussen de gesloten economie van China en de open economieën van de rest van de wereld.
Als China volop kan inspelen op de globalisering en tegelijkertijd zijn economie gesloten kan houden, is dit te danken aan Hongkong, dat al een volledig open economie was en de derde grootste financiële markt ter wereld huisvest. Mocht een grote kapitaalvlucht uit Hongkong ontstaan, dan zou China voor zijn toekomstige financiële regelingen moeten onderhandelen met landen waarover het geen politieke controle heeft. Komt dit risico dichterbij? “De status van Hongkong kan Beijing helpen tijd te kopen, maar het belangrijkste probleem blijft de status van het moederland China zelf. De tijd dat China zowel binnen als buiten het wereldhandelsstelsel kan opereren dankzij een complexe architectuur van speciale overeenkomsten, loopt snel op z’n einde”.
Samenvattend is de huidige onrust in Hongkong een patroon van de maximale Amerikaanse druk om het groeimomentum van China te breken en te beletten dat het een rivaal wordt in de mondiale technologierace van de 21ste eeuw. Invloedrijke Chinese commentatoren in de VS verheugen zich op ‘de revolutionaire sfeer in Hong Kong’ als teken dat het einde van het ‘communisme op Chinees grondgebied’ nabij is.
Ontevredenheid
Dat is waar Rusland in het spel komt. Toevallig, of niet, zijn er eveneens problemen ontstaan in de straten van Moskou, die zouden kunnen uitgroeien tot grote protesten tegen Poetin. Daar waar de uitleveringswet het ontstekingsmechanisme vormt voor het protest in Hongkong, draait het in Moskou om de lokale verkiezingen.
Maar er is een diepere laag. Net zoals de ontevredenheid in Hongkong economisch en sociaal van aard is, is de achteruitgang van de populariteit van Poetin te wijten aan de stagnatie van de Russische economie. In beide gevallen ent de Amerikaanse strategie zich op deze onrust met een openlijke agenda van ‘regime change’.
Dit kan als een verrassing over komen aangezien de Chinese en Russische leiders stevig in het zadel lijken te zitten. De legitimiteit van de Chinese Communistische Partij onder leiding van Xi Jinping en de populariteit van Poetin blijven op een niveau dat vele politici in de wereld jaloers zou maken. Maar de doctrine van ‘kleurenrevolutie’ is niet gebaseerd op democratische principes.
kleurenrevolutie
Het doel van de kleurenrevoluties is om de gevestigde politieke orde omver te gooien zonder dat de bevolking daar zelf op uit is. Dit zijn heimelijke staatsgrepen met andere middelen, ze hebben niets te maken met democratie. De recente presidents- en parlementsverkiezingen in Oekraïne tonen bijvoorbeeld aan dat de kleurenrevolutie van 2014 een opstand was die niet door een meerderheid was gewild.
Natuurlijk vormt de destabilisatie van China en Rusland een grote uitdaging, het gaat om niets minder dan het wereldwijde strategische evenwicht. Deze dubbele ‘containment’ strategie richting Beijing en Moskou vormt de essentie van het “Project voor een nieuw Amerikaanse eeuw”, namelijk de Amerikaanse hegemonie voor de 21ste eeuw. De VS mikt erop dat het spook van de kleurenrevoluties Moskou en Beijing onder druk zou zetten en dat hun reacties hen internationaal zou isoleren.
Autoritaire regimes zijn tenslotte zeer exclusief en zelfs vrienden en bondgenoten zijn niet welkom in het heiligdom van hun binnenlands beleid.
Russische zet
Maar het Russische antwoord kwam als een totale verrassing. Het is een reactie die ook geopolitieke gevolgen kan hebben als de as Moskou Beijing verder versterkt wordt.
Het Russisch ministerie van Buitenlandse Zaken verklaarde op 9 augustus dat Rusland en China informatie moeten delen over de Amerikaanse inmenging in hun binnenlandse aangelegenheden. Ze merkte op dat Moskou kennis had genomen van de verklaring van China over de Amerikaanse interventie in de binnenlandse aangelegenheid in Hongkong en dat deze informatie met de grootste ernst werd behandeld.
Bovendien is het juist nuttig dat onze respectieve diensten dat soort informatie uitwisselen, verklaarde de woordvoerster. Ze voegde eraan toe dat Amerikaanse inlichtingendiensten speciale technologieën gebruiken om Rusland en China te destabiliseren. Moskou heeft eigenlijk veel meer ervaring dan Beijing bij het neutraliseren van geheime operaties van de Amerikaanse inlichtingendiensten. De boodschap van Moskou aan Beijing is duidelijk en oprecht: “Verenigd blijven we overeind, verdeeld vallen we”.
Een gezamenlijke ‘firewall’ bouwen tegen Amerikaanse inmenging is op zich van groot belang, maar tegelijkertijd versterkt het de Russisch-Chinese alliantie, brengt deze naar een kwalitatief hoger niveau en creëert zo een nieuwe politieke basis voor collectieve veiligheid tussen beide landen.
