Ooit verklaarde een secretaris-generaal van de Navo (Rasmussen) dat het succes van de Alliantie zal kunnen afgewogen worden aan het succes van de operaties in Afghanistan. Het ziet er dus slecht uit voor de Navo die moet wachten op de komende beslissingen die Washington terzake zal nemen. De VS willen er zo snel mogelijk weg, al beseffen ze dat Kaboel in handen zal vallen van de Taliban.
Sterke druk
Washington windt er geen doekjes om. VS-minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken heeft in weinig diplomatieke bewoordingen de Afghaanse president (en bondgenoot) Ashraf Ghani voor een moeilijke keuze geplaatst: of ge praat ernstig met de Taliban, of onze troepen zijn zeker weg op 1 mei. En trek dan uw plan. Volgens Blinken zullen de Taliban dan heel snel meester zijn van een nog groter deel van het land.
Ghani en zijn delegatie werden vorige week dat ook verplicht de vernederende verplaatsing naar een eendaagse conferentie in Moskou te maken om er te horen dat er een onderhandelde oplossing moet komen. Dat is voor de VS een interimregering met machtsdeling. Interim naar wat? Daarover wordt volgende maand dan verder gesproken op een conferentie in Istanboel met Erdogan die zich als gastheer opwierp.
Volgens Navo-projecties zullen de Taliban na het vertrek van de VS-troepen in een ik en een gij zeker snel tien provincies volledig controleren. Dan is het slechts de v raag hoelang het zal duren eer ze de macht in Ka boel overnemen. Sommige Afghaanse leiders bereiden zich nu al voor op een nieuwe burgeroorlog, zoals er enkele waren nadat de Afghaanse communisten in 1992 van de macht waren verdreven.
Interim
President Ghani moet met de Taliban onder meer praten over de vorming van die interimregering en een herziening van de grondwet. Alsof Blinken en Biden niet weten dat de Taliban daar geen zier om geven, zij zijn absoluut niet van plan macht te gaan delen nu de weg naar Kaboel open ligt. Ghani kreeg bovendien het bevel samen te werken met andere politieke figuren zoals zijn eeuwige rivaal Abdullah Abdullah, nu officieel chef van de nationale verzoening, en met oud-president Hamid Karzai en krijgsheer Rasul Sayyaf.
Als Ghani toegeeft, zullen de VS-troepen misschien toch tot na 1 mei blijven. Op 29 februari vorig jaar hadden de VS met de Taliban een akkoord gesloten dat voorzag in het vertrek van die troepen tegen ten laatste 1 mei. Het wordt zo goed als onmogelijk dat die datum hoe dan ook wordt gehaald, want er zijn volgens de militairen 90 dagen nodig om dat vertrek af te ronden.
Toeschouwers
De bondgenoten van de VS, die kijken toe en ondergaan.
Navo-secretaris-generaal Sooltenberg weet nog niet of hij de 10.000 manschappen van de Navo-missie, die moet helpen de Afghaanse strijdkrachten uit te bouwen, eerlang terugtrekt. “We staan voor enkele dilemma’s”, ze hij. Ook hij wacht op Washington.
Al komt het gros van alle hulp voor Afghanistan van Europese landen, toch worden de Europeanen niet uitgenodigd voor de conferenties over de toekomst van dat land. Dat was zo op de eendaagse conferentie van vorige week in Moskou – een conferentie die bij Afghaanse vrouwen bezorgdheid wekte. Moskou had slechts één vrouw uitgenodigd, Habiba Sarabi. Het wantrouwen tegen het VS-plan voor een interimregering waarin de Taliban zouden zetelen, is er alleen maar groter door geworden.
Zullen er meer vrouwen zijn in Istanboel? Zullen er Europese delegaties uitgenodigd worden? Gastheer Erdogan kennende lijkt dat onwaarschijnlijk.
