Voor het vijfde jaar op rij zullen de Irakezen niet ophouden burgerslachtoffers onder wie steeds weer kinderen en vrouwen te offeren aan de voortzetting van wat Bush II zijn oorlog tegen terreur noemt, om de Amerikanen “een veilige wereld” te geven. Wij moeten blijven sterven omdat Bush voor de duizendste keer herhaalt dat “Wij in Irak moeten overwinnen omdat anders het terrorisme ons zal achtervolgen tot in ons eigen land, Amerika!”
Door te volharden is de oorlog van Bush veranderd van een oorlog tegen terrorisme in vuil terrorisme in Irak. Terwijl de wereld zo bezorgd is om de psychische ziekten waarmee de Amerikaanse soldaten in Irak kampen, heeft hij zich niet één keer bekommerd om de Irakezen die geconfronteerd worden met oorlogen, opsluiting en bezetting!
De bezetting is hard maar nog harder is het stilzwijgen van de Verenigde Naties en de wereld geconfronteerd met de misdaden die in Irak gepleegd worden. De wereld doet alsof ze een toeschouwer is van een bloederige film, wachtend op het einde om dan kritiek te spuien op de regisseur en de prestaties van de acteurs.
Ik herinner me nog mijn eerste brief aan een Amerikaanse vriendin van mij onmiddellijk nadat Irak bezet was, waarin ik haar schreef: “Het ziet ernaar uit dat de oorlog afgelopen is en dat ik nog in leven ben. Maar ik voel me alsof ik niet meer verbonden ben met het land dat eens de naam Irak had.” Maar ik herpakte me en ik besloot om mij opnieuw verbonden te voelen met het Irak dat ik kende. We moeten eraan werken dit Irak terug te krijgen, vooral omdat “de opdracht” van Bush in Irak nog niet “afgewerkt” is.
Het is een fabeltje wat sommige mensen geloven, namelijk dat de “democratie” samen met de Amerikaanse tanks komt. “De democratie” in het “Nieuwe” Irak betekent niets anders dan de versplintering van Irak. Het betekent dat het noorden van Irak “een deel wordt van het koninkrijk van de god van Armageddon.”
Het betekent de plundering van miljarden dollars Irakese olie en natuurlijk rijkdommen. Het betekent de verdeeldheid in de fracties en in de verachtelijke nationaliteiten die de vernietiger Paul Brenner III in de naam van Bush in Irak gezaaid heeft, en het betekent ook de dood.
Wie nu nog in leven is in Irak, is dat bij louter toeval. Hij leeft nog omdat een bomauto of “vriendelijk” Amerikaans vuur hem tot nog toe gemist heeft.
Het vijfde jaar van de kwelling is begonnen en de Irakese minister van Defensie heeft tijdens een officieel bezoek naar Amerika aangekondigd dat de bezettingstroepen blijven tot het jaar 2018!
Op het zelfde moment heeft een Amerikaanse afgevaardigde verklaard dat “Amerika 50 jaar in Japan gebleven is en 60 jaar in Korea en dat ze in Irak gemakkelijk 100 jaar kan blijven.”
De opbrengst van de vier voorbije jaren bezetting komt neer op honderd duizenden burgerslachtoffers, meer dan vier miljoen vluchtelingen buiten en binnen de grenzen van Irak en ongeveer vijf miljoen kinderen die wees geworden zijn. Twee miljoen en half weduwen die verantwoordelijk zijn voor het voortbestaan van hun arme gezinnen. Een vierde van de Irakezen leeft onder de armoedegrens en een ander vierde is gewoonweg arm. De openbare diensten benaderen het nulpunt. Honderden duizenden palmbomen en citrusvruchtbomen werden omgehakt “waarachter zij die de bezettingstroepen aanvielen zich verschuilden.” Zij die de groene streken bewonen leven in een dal en de Irakezen leven in een ander dal.
Ondanks al het voorgaande zal het Amerika van Bush of van een ander nooit kunnen overwinnen in Irak, iedereen biedt weerstand: met een kogel, met een woord, met verwerping, soms met stilte. Nu is de tijd gekomen waarop de wereld “Stop” moet roepen. Laat Bush een ander land gaan zoeken om kapot te maken in naam van de strijd tegen het terrorisme en laat dit land buiten onze aardbol liggen. Laat de wereld uitroepen dat de bloederigste terrorist Bush is. Wees met ons, met de Irakezen, die niet hebben kunnen dromen van het volgende moment wegens de bezetting. Laat dit het laatste jaar van de kwelling zijn.
(Uitpers, nr 96, 9de jg., 19 maart 2008)
Deze tekst staat te lezen, tussen vele andere, in de “Berichten aan de bevolking n.a.v. 5 jaar oorlog in Irak”, die door het Brussels Tribunal op het web werden gezet. Zie: http:www.brusselstribunal.org. Een aantal auteurs lezen hun teksten voor tijdens een wake woensdag 19 maart om 20 in het Literatuurhuis Passa Porta, A. Dansaertstraat, 46, 1000 Brussel. Zie: www.passaporta.be