De toespraken van de presidentskandidaten zijn vooral gekenmerkt door moddergooien en holle nietszeggende slogans. De interne sociale wantoestanden van het land worden niet vernoemd. Ook onze media met hun reporters die het circus ter plaatse ijverig volgen hebben weinig of geen interesse voor de miserabele leefomstandigheden van miljoenen Amerikaanse families. En voor de meeste kandidaten geldt het oude spreekwoord: “Diens brood men eet, diens woord men spreekt”.
Clinton de geldrapers
De Clintons hebben hun manier om geld in te zamelen. Ze hielden sinds de beurscrash heel wat spreekbeurten voor banken en financiële instellingen van Wall Street. Ze hebben daarvoor 140 miljoen dollar opgeraapt. Na het opgeven van haar job als minister van buitenlandse zaken verdiende Hilary Clinton zo’n 5 miljoen dollar als vergoeding voor dergelijke spreekbeurten. In de politieke wereld noemt men dat gelegaliseerde ‘pots de vin’.
In februari 2015 publiceerde de Guardian een artikel, gebaseerd op een rapport van het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ), waaruit blijkt dat de familie Clinton 81 miljoen dollar heeft gekregen van internationale gelddonoren die cliënt waren bij de in opspraak gebrachte Zwitserse bank HSBC. Hillary Clinton ontvangt 225.000 dollar per spreekbeurt, dat is viermaal het jaarlijks inkomen (52.000 dollar) van de gewone doorsnee Amerikaanse burger. Zij verdient meer in een nacht dan Bernie Sanders over het ganse jaar. Van de VS senatoren is Bernie Sanders een van de minst rijke. Voor zijn verkiezingscampagne kan hij beschikken over 140 miljoen dollar, samengebracht door 3 miljoen Amerikaanse burgers.
New York is in feite de thuishaven van Hillary Clinton, maar ook de staat van het grote geld: de hedgefondsen en investeringsbanken, zoals J.P. Morgan Chase, Morgan Stanley, Goldman Sachs. Haar enge verbondenheid met deze geldpoelen is een feit. In 2014 heeft ze meer dan 2 miljoen dollar gekregen voor toespraken voor de Amerikaanse financiële sector. Voor drie toespraken voor Goldman Sachs incasseerde ze in 2013 – 675.000 dollar. Het echtpaar Clinton incasseerde begin 2014 ongeveer 2 miljoen dollar voor spreekbeurten bij kopstukken van de bankwereld en de industrie. Hillary Clinton is ook niet verlegen om grote, niet-transparante sommen geld voor haar verkiezingsfonds te aanvaarden. Bernie Sanders heeft nooit achter gesloten deuren van Wall Street een spreekbeurt gehouden.
Goldman Sachs toespraken
De vraag die men zich moet stellen is of iemand die zich door banken en groot industrieën laat betalen niet gecorrumpeerd is. Het geld van de rijke donoren is geen blanco check. Moet dat geld later met vriendendiensten terugbetaald worden? Clinton wil de teksten van haar toespraken voor Goldman Sachs niet openbaar maken omdat deze in alle waarschijnlijkheid niet in het belang van de werkende VS burger zijn en haar verkiezingscampagne zouden kunnen schaden.
Hillary Clinton is in haar wedren voor het Witte Huis op de gulheid van de rijke plutocraten aangewezen. Want zonder ‘money money’ word je in de VS geen president. Bernie Sanders wil van haar horen wat ze hierover wil zeggen, o.a. over de bankenregeling, de crisis en de verantwoordelijkheid van elkeen. Volgens Bernie Sanders kan men niet voor de werkende VS burgers en middenklasse opkomen als men afhankelijk is van het geld van de financiële privé instellingen en het PACS ( Political Action Committees), de lobbygroepen uit de industrie, om het nodige geld en steun te krijgen in de verkiezingscampagne voor het VS presidentschap.
Het is de verdienste van Bernie Sanders dat hij de groeiende kloof tussen rijk en arm in de VS in het verkiezingsdebat heeft gebracht. Hij maakt duidelijk dat men geen twee meesters kan dienen, de rijke elite toplaag en de gewone Amerikaanse burger. Rijke Amerikanen willen het verkiezingsjaar 2016 gebruiken om de interne en externe politiek van de VS in hun greep te houden.
Miserabele leefomstandigheden
We willen enkele van de sociale problemen aanraken die weinig aan bod komen in de campagne en al zeker niet in de media:
– 40% van de Amerkanen hebben minder dan 500 dollar aan spaargeld
– 25% van de Amerikaanse gezinnen hebben geen cent voor dringende uitgaven.
– In de VS hebben 10 miljoen gezinnen geen bankrekening.
– De dakloze gezinnen in de Washington DC regio is bij de recente crisis van 2008 met 23% gestegen en stijgt nog verder
– Het aantal Amerikaanse burgers dat in armoede leeft is met 6 miljoen gestegen in de periode 2008-2012, en stijgt vandaag nog verder.
– Het inkomen van het gemiddeld VS gezin is sinds 2012 vier jaar op rij verminderd met 4000 dollar.
– zowat 52 miljoen Amerikanen, een vijfde van de totale bevolking, leeft op steunuitkeringen
– 62% van de middenklasse verklaren dat hun uitgaven voor het huishouden in het voorbije jaar is verminderd.
– 85% van de middenklasse verklaart dat ze het moeilijk hebben om hun positie te handhaven.
– 41% van de nog actieve werknemers hebben onzekere jobs of geen werk.
– Sinds 2009 is de arbeidsmark van de VS met 827.000 gestegen, maar de niet-actieven vertegenwoordigen 8.200.000 burgers.
– 60% van de jobs gingen verloren of werden halftijds – 58% van de jobs in de VS zijn halftijds en aan lage lonen.
– Vandaag verdient één op vier werknemers, als ze een job hebben, een lager inkomen dan voorheen.
Agressief buitenlands beleid
De leiding en het establishment van de democratische partij wilt ten allen prijze de kandidatuur van Hillary Clinton tegenover Bernie Sanders doordrukken. Als zij president wordt zal ze zich met gerenommeerde neocon politici omringen om de ‘regime change’-politiek voor het Midden-Oosten en de nieuwe koude oorlog tegen Rusland te handhaven en te doen escaleren. Ook is zij voorstander om Oekraïne als volwaardig lid in de NAVO te integreren. Het buitenlands beleid van de VS is al geruime tijd in de handen van de agressieve neocon politici. Met Hillary Clinton in het Witte Huis zijn ze zeker dat er geen wezenlijke veranderingen komen in het intern en extern beleid van de Verenigde Staten. Met Bernie Sanders en zijn meer sociale invalshoek, met zijn politieke lijn dat democratie niet van de top maar van de basis van der bevolking tot stand komt, zijn ze bang om hun greep op het beleid te verliezen.
De politieke carrière van Hillary Clinton als senator en staatssecretaris wordt gekenmerkt door haar actieve steun voor regime change, de Irak invasie 2003, de Honduras coup 2009 tot de NAVO luchtoorlog in Libië en de Syrische destabilisatie en oorlog, het opdrijven van de escalatie van conflicten Afghanistan en Iran. Voor haar zijn de belangen van Israël een belangrijke factor voor de Amerikaanse Midden-Oosten politiek, haar bondgenoten in deze regio zijn Turkije, Saoedi-Arabië en de andere Golf monarchieën. Sinds de Vietnam oorlog is er geen oorlog geweest die niet door haar gesteund werd. Toen men haar interviewde over de dood van Kadafi was haar antwoord laconisch, “we kwamen en we zagen dat hij dood was”. In haar ogen heeft de VS een grote bijdrage geleverd voor democratie in Libië. Het resultaat is dat Libië vandaag een grote puinhoop is. De schuld hiervoor legt ze bij de Libiërs zelf die geen buitenlandse troepenaanwezigheid in het land aanvaar
den. Maar Obama verklaarde onlangs dat Libië de grootste vergissing is van zijn presidentiële carrière.
Voor haar zijn het Syrië van Assad en het Iran van ayatollahs de grootste vijanden voor Israël en zijn kernwapenmonopolie in de Arabische wereld. Bijgevolg is het aanwakkeren van de Syrische interne oorlog een bijdrage om de veiligheid van Israël te verzekeren. Dat ze kan rekenen op de vrijgevigheid van de Joodse lobby voor haar verkiezingsfonds is daar een logisch gevolg van.
Hillary Clinton is het Witte Huis is voor de neoconservatieven het paard van Troje dat hen moet toelaten om de greep op het buitenlands beleid van de Verenigde Staten te behouden.
Steeds duurdere campagnes
In februari bereikte de fondsenwerving van de kiescampagnes van de kandidaten meer dan 1 miljard dollar. Volgens USA-Today steeg de financiering naar meer dan het tweevoudige t.o.v. 2012. Toen bedroeg het 402,7 miljoen dollar. In 2008 werd een bedrag in de verkiezingscampagne van 812 miljoen dollar uitgegeven.
Hillary Clinton kan op de vrijgevigheid van de VS concerns en financiële fondsen rekenen voor haar miljoenencampagne: Soros Fund Management met 7 miljoen dollar, Euclidean Capital 3,5 miljoen dollar, Prikker Group 2,8 miljoen dollar, Saban Capital Group 2,5 miljoen dollar. In de groep van de vrijgevige sponsors bevinden zich enkele namen uit de Panama Papers. Van een Canadese mijnonderneming kreeg de Clinton stichting 30 miljoen dollar. Verder is er een bericht dat de Chinese miljardair Lap Sing in de jaren negentig via omwegen de Democratische Partij gesponsord zou hebben. Voor Bernie Sanders zijn de Panama Papers de bevestiging van zijn stelling.
Hillary Clinton is absoluut geen vredesduif maar een hardnekkige agressieve valk. Ze volgt trouw in de sporen van haar echtgenoot die Joegoslavië zonder VN mandaat bombardeerde met de hulp van zijn NAVO vazallen. Hillary Clinton verklaarde tijdens haar verkiezingscampagne juli 2015, dat “als ik president ben vallen we Iran aan”. In 2008 voor de conventie van de Amerikaanse Joodse lobby ‘AIPAC’ verklaarde ze dat de VS achter Israël staat: “We hebben gemeenschappelijke belangen en idealen.” Ze was één van de zes Democratische senatoren tegen het blokkeren van het opstellen van het antirakketensysteem.
Haar concurrent bij de Democraten, de senator uit Vermont Bernie Sanders, moet het stellen met ongeveer 140 miljoen. Van de giften voor de verkiezingscampagne van Bernie Sanders was het grootste deel minder dan 200 dollar. Deze van Hillary Clinton onder de 200 dollar voor haar verkiezingscampagne zijn 17%.
In het republikeinse kamp verzamelde Ted Cruz uit Texas 119,2 miljoen dollar, Donald Trump 36,8 miljoen dollar in de vorm van bankleningen.
Recente polls tonen dat de opgevoerde kandidaten, op twee uitzonderingen na, meer dan 50% een negatieve beoordeling krijgen. Bernie Sanders en Trump zijn om verschillende redenen uitgesproken tegenstanders van de huidige situatie en willen een anti-establishmentprogramma. Trump wil zeker een populistische stemming over de gang van zaken aanwakkeren.
Hillary Clinton heeft publiekelijk verklaard, als zij verkozen wordt tot VS president, zij de intentie heeft om met haar echtgenoot Bill over het beleid te overleggen. Men kan zich hierbij de vraag stellen of het eventuele presidentschap, niet neerkomt op een derde ambtstermijn van het echtpaar Clinton. Wat vast staat als ze verkozen wordt is ze de president van 1% superrijke Amerikanen. De 99% storten zich verder in de problemen als ze voor haar of voor Trump stemmen.
