Het boek ‘Ten Days that Shook the World’ (Tien dagen die de wereld schokten) was het relaas van de legendarische Amerikaanse journalist John Reed over de gebeurtenissen die plaats vonden in Rusland in 1917 en hun hoogtepunt kenden in de socialistische Oktoberrevolutie. Als eerbetoon werd Reed als ooggetuige van veel wat er in die tijd gebeurde later buiten de muren van het Kremlin begraven door de nieuwe Sovjet-regering. We weten wat erop volgde: militaire interventie door westerse mogendheden, Wereldoorlog II, de Koude Oorlog en uiteindelijk de ineenstorting van de Sovjet-Unie.
Tijdens de meer dan 70 jaar van Sovjetbestuur kreeg het grootste deel van de wereld steevast een dieet van antisocialistische propaganda te slikken via de door regeringen en het zakenleven gecontroleerde media. Maar in de Sovjetstaat werd, ondanks alle druk van buiten uit, enorme vooruitgang geboekt. De Sovjet-Unie groeide uit tot de enige militaire macht in de wereld die een tegengewicht kon vormen tegen de Verenigde Staten van Amerika. Haar economische kracht ging met sprongen vooruit, haar systeem van collectieve sociale zekerheid beschermde de hele bevolking, haar onderwijssysteem was vrij en toegankelijk voor iedereen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de prestaties van de Sovjet-Unie.
Dit werd uiteraard niet bereikt zonder moeilijkheden, zonder een prijs te betalen of zonder strijd. Er was geen eerder voorbeeld van een socialistische in de wereld, dat kon worden nagevolgd. Dus werd de Sovjet-Unie de ware pionier van het socialisme.
Nu heeft de kapitalistische wereld het socialisme dood verklaard. Een mislukt experiment. Een aberratie. Het socialisme, zo zeggen ze, is op de vuilnisbelt van de geschiedenis gegooid om nooit meer op te staan. Mogen we dan vragen ‘hoe veel beter de wereld geworden is sinds het einde van de Sovjet-Unie’, laten we zeggen in de zowat tien voorbije jaren?
Men kan niet ontkennen dat in de voormalige Sovjet-Unie een aantal mensen enorm rijk zijn geworden, sommigen van vandaag op morgen. Eigenaardig genoeg, zijn velen onder hen voormalige ambtenaren van het Sovjetbestuursapparaat. Er komt langzaam aan ook een middenklasse op. Maar voor vele anderen is het leven slechter geworden. De werkloosheid, de ineenstorting van de roebel, het vrijwel verdwijnen van elke vorm van sociale zekerheid en de enorme groei van de misdaad hebben hun tol geëist. Dit was wellicht te verwachten op een moment dat het ene sociale systeem plaats ruimt voor het andere, dat collectieve zekerheid plaats ruimt voor individualisme.
Maar wat met de rest van de wereld? Hoe deed die het de voorbije tien jaar? Wat is er geworden van het beloofde ‘Vredesdividend’ dat de mensen van de hele wereld zou ten deel vallen eens het socialisme de nederlaag was toegediend?
Het antwoord is niet moeilijk te vinden. Wat we vandaag zien is de triomf van de imperialistische macht over de volksmacht. Vrijhandelsakkoorden verminderen overal de controle van de regeringen over hun economie, hun milieu en hun sociale politiek. Zo wordt de democratie ondermijnd.
Via de Wereldhandelsorganisatie (WTO), de Wereldbank, het Internationaal Muntfonds (IMF), zetten de Verenigde Staten en een aantal westerse regeringen die hen steunen, de minder ontwikkelde naties onder druk om handelsovereenkomsten aan te gaan, die hun onafhankelijkheid ondermijnen en ze ondergeschikt maken aan de imperialistische mogendheden die hun ogen gericht hebben op hun natuurlijke rijkdommen. Multinationale ondernemingen komen er aan en zijn de wegbereiders van toekomstige militaire interventies voor het geval de interne weerstand een coöperatieve regering zou dreigen te destabiliseren. De sociale impact van deze politiek heeft er tot dusverre toe geleid dat de inkomensongelijkheid de voorbije tien jaar is verdubbeld.
De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO), die als een van de vredesdividenden zou moeten zijn ontmanteld, speelt nu de rol van politieman van het wereldimperialisme. De Amerikaanse militaire aanwezigheid, die vroeger in toom werd gehouden door de voormalige Sovjet-Unie, reikt nu over heel Oost-Europa en over de voormalige zuidelijke republieken van de Sovjet-Unie tot aan de Chinese grens. Onder onze ogen groeit, onder de leiding van de VS, een machtig imperialistisch rijk dat gelijkenissen vertoont met hetgeen Adolf Hitler op het oog had. Privé-ondernemingen moeten de controle overnemen van het volk over alles, behalve over enkele onrendabele levensnoodzakelijke zaken. De armen zullen armen blijven worden. Degenen die niet kunnen betalen zullen sterven!
Zijn er nog meer redenen nodig om ervan overtuigd te zijn dat het socialisme weer tot leven moet worden gewekt? Heb je je ooit afgevraagd hoe de Sovjet-Unie er zou hebben uitgezien als de socialistische revolutie van 1917 haar gang had kunnen gaan zonder voortdurend bedreigd te zijn geweest van buitenaf? Zonder de interventie van 1919, Wereldoorlog II, de Koude Oorlog en de wapenwedloop? Zonder dat er enorme bedragen naar defensie zouden moeten zijn gegaan? Zonder al de vernielingen?
Het zou zeker een enorme uitdaging zijn geweest om een maatschappij op te bouwen, die vrij zou zijn geweest van uitbuiting van de mens door de mens, waar elke mens gelijke kansen voor ontwikkeling en voldoening van zijn persoonlijke noden had gehad, waar veiligheid en zekerheid hadden geheerst en waar democratie en het welzijn van de mensen, in plaats van privé-profijt, het voornaamste doel van de instellingen zouden zijn geweest. Maar er was een goede kans voor geweest.
De tien dagen van1917 die de wereld schokten, openden de deur naar een betere toekomst voor de mensheid. De krachten die daar tegen waren, hadden 70 jaar nodig om die betere toekomst te vernietigen. De tien jaar die sedertdien voorbijgegaan zijn, tonen aan dat het socialisme weer tot leven moet worden gewekt.
In September 2001 werd in Toronto ( Canada) een belangrijke stap gezet toen mensen uit de hele wereld, met inbegrip van vertegenwoordigers van de voormalige Sovjet-Unie, er een Internationale Raad voor Vriendschap en Solidariteit met het Sovjetvolk oprichten. Meer dan 100 organisaties uit 50 landen hebben hun steun gegeven aan de Raad en zijn statuten. Het is een goed begin. Laat ons het volk van de voormalige Sovjet-Unie bijstaan in zijn aanspraken op zijn land en een halt toeroepen aan de opmars van het imperialisme in de wereld.
(Uitpers, januari 2002)
De Raad heeft een website: www.northstarcompass.org<
Tot de medeoprichters van de Raad behoort ook de [Belgische] Partij van de Arbeid.