Nota van Uitpers: Hieronder een artikel van Jeffrey Sachs, enigszins verrassend, gelet op het verleden van de auteur. Sachs was lange tijd voorzitter van het Earth Institute aan de Universiteit van Columbia. Hij was nauw betrokken bij de schoktherapie die werd ingevoerd in landen als Bolivië, Rusland en Polen. Hij was intensief bezig met de Millenniumdoelstellingen om de armoede in de wereld te verminderen. Vandaag neemt hij eerder progressieve standpunten in.
Alleen een uitzonderlijke president zou het eindeloze oorlogswinstbejag van de gigantische Amerikaanse oorlogsmachine kunnen weerstaan; helaas, Biden probeert het niet eens.
“Als het gaat om buitenlands beleid, heeft de president van de Verenigde Staten twee essentiële rollen. De eerste is het beteugelen van het militair-industrieel complex, of MIC, dat altijd aandringt op oorlog. De tweede is om Amerikaanse bondgenoten in toom te houden die verwachten dat de VS namens hen ten strijde trekken. Een paar slimme presidenten slaagden daarin, maar de meesten falen. Joe Biden is zeker een mislukking.
Een van de slimste presidenten was Dwight Eisenhower. Eind 1956 werd hij geconfronteerd met twee gelijktijdige crises. De eerste was een rampzalig misplaatste oorlog, gelanceerd door het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Israël om de Egyptische regering omver te werpen en de controle over het Suezkanaal te heroveren na de nationalisatie ervan door Egypte. Eisenhower dwong de bondgenoten om hun brutale en illegale aanval te stoppen, onder meer door middel van een door de VS gesponsorde resolutie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. De tweede crisis was de Hongaarse Opstand tegen de Sovjetoverheersing van Hongarije. Hoewel Eisenhower sympathiseerde met de opstand, hield hij wijselijk de VS buiten Hongarije en vermeed daarmee een gevaarlijke militaire confrontatie met de Sovjet-Unie.
Eisenhower’s historische afscheidsrede tot het Amerikaanse volk in januari 1961 waarschuwde het publiek voor de groeiende macht van het MIC, het Militair-Industrieel Complex:
“In de regeringsraden moeten we waken voor het verwerven van ongerechtvaardigde invloed, al dan niet gezocht, door het militair-industrieel complex. De mogelijkheid van een rampzalige opkomst van misplaatste macht bestaat en zal blijven bestaan.
We mogen nooit toestaan dat het gewicht van deze combinatie onze vrijheden of democratische processen in gevaar brengt. We mogen niets als vanzelfsprekend beschouwen. Alleen een alerte en goed geïnformeerde burgerij kan de juiste instelling afdwingen van de enorme industriële en militaire machinerie in overeenstemming met onze vreedzame methoden en doelen, zodat veiligheid en vrijheid samen kunnen gedijen.”
Zelfs Eisenhower heeft het militair-industriële complex, met name de ‘Central Intelligence Agency’, niet volledig in toom gehouden. Geen enkele president heeft dat volledig gedaan. De CIA werd in 1947 opgericht met twee verschillende rollen. De eerste en geldige was als inlichtingendienst. De tweede en rampzalige was als een geheim leger voor de president. In die laatste hoedanigheid heeft de CIA vanaf de tijd van Eisenhower tot op heden, de ene rampzalige mislukking na de andere georganiseerd, waaronder staatsgrepen, moorden en geënsceneerde ‘kleurenrevoluties’, die allemaal eindeloze ravages en vernietiging hebben veroorzaakt.
In navolging van Eisenhower loste John F. Kennedy op briljante wijze de Cubaanse rakettencrisis van 1962 op, waarbij hij ternauwernood een nucleair Armageddon vermeed door tegen zijn eigen oorlogszuchtige adviseurs in, een vreedzame oplossing met de Sovjet-Unie te bereiken. Het jaar daarop onderhandelde hij met de Sovjet-Unie, ondanks bezwaren van het Pentagon, met succes over het Verdrag inzake een gedeeltelijk verbod op kernproeven. Kennedy bekwam vervolgens de ratificatie door de Senaat, waardoor de VS en de Sovjet-Unie het op de rand van oorlog staan, wisten te vermijden. Velen geloven dat de vredesinitiatieven van Kennedy hebben geleid tot het vermoord worden door malafide CIA-functionarissen. Biden heeft zich aangesloten bij de lange rij presidenten die duizenden documenten geheim hebben gehouden of geredigeerd die meer licht zouden werpen op de moord op 22 november 1963 in Dallas.
Zestig jaar later heeft het MIC een ijzeren greep op het Amerikaanse buitenlandse beleid. Zoals ik onlangs heb beschreven, is het buitenlands beleid een ‘insider-racket’ geworden, waarbij de MIC de controle heeft over het Witte Huis, het Pentagon, het ministerie van Buitenlandse Zaken, de ‘Armed Services Committees’ van het Congres en natuurlijk de CIA, allemaal in een innige omhelzing met de grote wapenaannemers. Alleen een uitzonderlijke president zou de eindeloze oorlogswinsten van deze gigantische oorlogsmachine kunnen weerstaan.
Helaas, Joe Biden probeert het niet eens. Gedurende zijn lange politieke carrière werd Biden gesteund door het MIC en heeft hij op zijn beurt enthousiast steun verleend aan oorlogen naar keuze, massale wapenverkopen, door de CIA gesteunde staatsgrepen en uitbreiding van de NAVO.
Het buitenlands beleid van Amerika is stuurloos, met een president wiens enige recept voor buitenlands beleid, oorlog is.
Het militaire budget van Biden voor 2024 breekt alle records en bereikt ten minste $ 1.5 biljoen aan uitgaven voor het Pentagon, de CIA, binnenlandse veiligheid, niet-Pentagon-kernwapenprogramma’s, gesubsidieerde buitenlandse wapenverkopen, andere militair gerelateerde uitgaven en rentebetalingen op oorlogsgerelateerde schulden uit het verleden. Bovenop deze berg militaire uitgaven is Biden op zoek naar een extra $ 50 miljard aan “aanvullende noodfinanciering” voor Amerika’s “industriële defensie-basis” om munitie naar Oekraïne en Israël te blijven verschepen.
Biden heeft geen realistische plannen voor Oekraïne en verwierp in maart 2022 zelfs een vredesakkoord tussen Rusland en Oekraïne dat een einde zou hebben gemaakt aan het conflict op basis van Oekraïense neutraliteit door een einde te maken aan het vergeefse bod van Oekraïne om lid te worden van de NAVO (zinloos omdat Rusland het nooit zal accepteren). Oekraïne is big business voor het MIC met tientallen en mogelijk honderden miljarden dollars aan wapencontracten, productiefaciliteiten in de VS, de mogelijkheid om nieuwe wapensystemen te ontwikkelen en te testen … Dus houdt Biden de oorlog gaande ondanks de vernietiging van Oekraïne op het slagveld en de tragische en onnodige dood van honderdduizenden Oekraïners. Het MIC, en dus Biden, blijven onderhandelingen mijden, ook al zouden directe onderhandelingen tussen de VS en Rusland over de NAVO en andere veiligheidskwesties (zoals de plaatsing van Amerikaanse raketten in Oost-Europa) een einde kunnen maken aan de oorlog.
In Israël is het falen van Biden nog duidelijker. Israël wordt geleid door een extremistische regering die de tweestaten-oplossing verwerpt, volgens welke Israëli’s en Palestijnen naast elkaar moeten leven in twee soevereine, vreedzame en veilige staten. Een regering die ook elke oplossing weigert die de Palestijnen hun politieke rechten verleent. De tweestaten-oplossing is diep verankerd in het internationaal recht, inclusief resoluties van de VN-Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering en ‘in woorden’ ook in het buitenlands beleid van de VS. De Arabische en islamitische leiders zetten zich in voor het normaliseren en veiligstellen van veilige betrekkingen met Israël in het kader van de tweestaten-oplossing.
Toch wordt Israël geleid door gewelddadige fanatici die de messiaanse bewering aanhangen dat God aan Israël al het land van het huidige Palestina heeft gegeven, inclusief de Westelijke Jordaanoever, Gaza en Oost-Jeruzalem. Deze fanatiekelingen dringen daarom aan op politieke overheersing over de miljoenen Palestijnen in hun midden, of op hun vernietiging of verdrijving. Netanyahu en zijn collega’s verbergen zelfs hun genocidale bedoelingen niet, hoewel de meeste buitenlandse waarnemers de bijbelse verwijzingen die de Israëlische leiders aanhalen om hun voortdurende massaslachting van het Palestijnse volk te rechtvaardigen, niet volledig vatten.
Israël wordt nu in een zaak die door Zuid-Afrika is aangespannen voor het Internationaal Gerechtshof, geconfronteerd met zeer stellige beschuldigingen van genocide. De documentaire verslagen die door Zuid-Afrika en anderen worden gepresenteerd, zijn even duidelijk als huiveringwekkend. De Israëlische politiek is niet de politiek van het pragmatisme en zeker niet de politiek van de vrede. Het is de politiek van de bijbelse Apocalyps.
Desalniettemin voorziet president Biden Israël van de munitie om zijn massale oorlogsmisdaden uit te voeren. In plaats van zich te gedragen zoals Eisenhower – in de tijd van de Suez-crisis, nvdr – en Israël onder druk te zetten om een einde te maken aan de slachting in strijd met het internationaal recht, inclusief het Genocideverdrag, gaat Biden door met het verschepen van munitie, waarbij hij zelfs de beoordeling van het Congres zoveel mogelijk omzeilt. Het resultaat is een diplomatiek isolement van de VS van de rest van de wereld en de groeiende betrokkenheid van het Amerikaanse leger bij een oorlog die zich snel en al te voorspelbaar uitbreidt over Libanon, Syrië, Irak, Iran en Jemen. In de recente stemming van de Algemene Vergadering van de VN ter ondersteuning van politieke zelfbeschikking voor het volk van Palestina, stonden de VS en Israël alleen, op twee stemmen na: Micronesië (gebonden door een pact om met de VS te stemmen) en Nauru (12.000 inwoners).
Het buitenlands beleid van Amerika is stuurloos, met een president wiens enige recept voor buitenlands beleid oorlog is. Nu de VS al tot aan hun nek in de oorlogen in Oekraïne en het Midden-Oosten zitten, is Biden ook van plan meer wapens naar Taiwan te verschepen, ondanks de felle bezwaren van China dat de VS daarmee de al lang bestaande Amerikaanse toezeggingen aan het één-China-beleid schenden, inclusief de toezegging die 42 jaar geleden werd gedaan in het gezamenlijke communiqué van de VS en de VRC dat de Amerikaanse regering “niet streeft naar een langetermijnbeleid van wapenverkoop aan Taiwan”. De verschrikkelijke profetie van Eisenhower wordt zo bevestigd. Het militair-industriële complex bedreigt onze vrijheid, onze democratie en ons voortbestaan.”
Aldus Jeffrey D. Sachs die o.a. universiteitsprofessor is en directeur van het ‘Center for Sustainable Development’ aan de Columbia University, voorzitter van het ‘UN Sustainable Development Solutions Network’, commissaris van de ‘UN Broadband Commission for Development’ en SDG-advocaat onder secretaris-generaal Guterres.
Vertaling voor De Groene Belg: Google + correcties door JP Everaerts
