Hier een bijtend ironisch artikel van John Pilger, een van de weinige journalisten die zijn vak nog au serieux neemt. De titel van dit artikel is te goed om te vertalen. Het is bovendien een dubbele woordspeling: de 3de wereldoorlog na de 1ste en de 2de én de Oorlog tegen de 3de Wereld! (noot vertaler)
Hier het laatste nieuws van de Derde Wereldoorlog. De VS hebben Afrika ingenomen. VS-troepen zijn Somalië binnengevallen en hebben het front van Afghanistan en Pakistan naar Jemen en nu de Hoorn van Afrika uitgebreid. Ter voorbereiding van de aanval op Iran werden Amerikaanse raketten geplaatst in vier Golfstaten en er wordt zelfs beweerd dat bunkerbuster bommen zouden aangekomen zijn op de VS-basis op het Britse eiland Diego Garcia in de Indische Oceaan.
In Gaza wordt de zieke en verlaten bevolking, voor het overgrote deel kinderen, begraven achter door Amerika geleverde muren om een crimineel beleg verder te zetten. In Latijns-Amerika heeft de regering van Obama zeven basissen in Colombië van waaruit een uitputtingsoorlog wordt gevoerd tegen de populaire democratieën van Venezuela, Bolivië, Ecuador en Paraguay. Ondertussen beklaagt de Minister van ‘Defensie’ Robert Gates er zich over dat “in het algemeen de Europese bevolking en politieke klasse zo tegen de oorlog zijn, dat dit een belemmering is voor de vrede”.
Volgens een Amerikaanse generaal zijn de invasie en bezetting van Afghanistan niet zozeer een echte oorlog dan een ‘oorlog van perceptie’. De recente bevrijding van de stad Marja van de bevel- en controlestructuur van de Taliban was dus puur Hollywood. Marja is geen stad, er was zelfs geen Taliban-commando of controle. De heldhaftige bevrijders doodden zoals gewoonlijk de burgers, de armsten van de armen. Voor de rest was het fake. Een oorlog van perceptie heeft de bedoeling fake nieuws te bieden aan de gasten thuis, om een mislukt koloniaal avontuur voor te stellen als waardevol en vaderlandslievend, alsof de film ‘The Hurt Locker’ echt is en de parade van in de vlag verpakte doodskisten door het stadje Wooten Basset geen cynische propagandaoefening is.
‘War is fun’ stond er met sombere ironie op de helmen in Vietnam, wat betekent dat als een oorlog geen doel blijkt te hebben anders dan het verrechtvaardigen van een vraatzuchtige macht in dienst van lucratieve fanatiek zoals de wapenindustrie, dat dan de waarheid om de hoek loert. Dit gevaar kan best worden geïllustreerd door de liberale perceptie van Tony Blair in 1997 als iemand ‘die een wereld wil creëren waar ideologie het moet afleggen tegen waarden” (Hugo Young, Guardian) te vergelijken met de hedendaagse publieke afrekening met een leugenaar en een oorlogsmisdadiger.
Westerse oorlogsstaten zoals de VS en GB worden niet bedreigd door de Taliban of door eender welke introverte stamhoofden in plaatsen ver van hier, maar door de anti-oorlogsinstincten van hun eigen burgers. Bezie de draconische straffen die werden uitgesproken in Londen tegen een hoop jonge mensen die protesteerden tegen de aanval van Israël tegen Gaza in januari vorig jaar. Na demonstraties waarbij paramilitaire politie duizenden bijeendreef, werden burgers die voor het eerst voor een rechter verschijnen voor tweeëneenhalf jaar naar de gevangenis gestuurd voor lichte inbreuken die normaal niet eens tot bewarende maatregelen zouden lijden. (dit is bvb een kort verhoor na aanhouding, noteren van identiteit en vrijlating zonder gerechtelijke procedures, noot van de vertaler). Aan beide zijden van de Atlantische Oceaan is dissidentie die een illegale oorlog aanklaagt een ernstig misdrijf geworden.
Stilte in de hogere regionen van de macht laat deze morele travestie toe. In de kunsten, de literatuur, de journalistiek en de rechtspraak zijn de liberale elites weggelopen van het puin van Blair en nu Obama, blijven zij onverschillig draaien rond het barbarisme en de doelstellingen van de Westerse staatsmisdaden terwijl zij de wandaden van de gepaste demonen zoals Saddam Hoessein met terugwerkende kracht in de verf zetten. Probeer, nu Harold Pinter er niet meer is, een lijst van bekende schrijvers, kunstenaars en pleitbezorgers samen te stellen die niet verteerd zijn door de ‘markt’ of geneutraliseerd door hun beroemdheid. Wie van hen heeft zich uitgesproken tegen de holocaust in Irak door een dodelijke blokkade en aanval van 20 jaar? En dit is allemaal doelbewust gedaan. Op 22 Januari 1991 voorspelde de Amerikaanse DIA (Defence Intelligence Agency) met indrukwekkend detail hoe een blokkade systematisch de watervoorziening van Irak zou vernietigen wat zou lijden tot toenemend voorkomen van ziekte en epidemieën. Dus begon de VS er aan om al het proper water van de Iraakse bevolking te vernietigen. Dit was volgens UNICEF één van de oorzaken van de dood van een half miljoen Irakese kinderen onder vijf jaar. Maar dit extremisme heeft blijkbaar geen naam.
Norman Mailer zei ooit dat de VS door zijn eindeloos nastreven van oorlog en overheersing een prefascistische periode is binnengetreden. Mailer leek te twijfelen, alsof hij ons wou verwittigen voor iets dat hij niet helemaal kon definiëren. ‘Fascisme’ is niet de juiste term, omdat het luie historische precedenten zoals de Duitse en Italiaanse repressie oproept. Daartegenover is het Amerikaanse autoritarisme, zoals de cultuurcriticus Henri Giroux onlangs vermelde ‘meer genuanceerd, minder theatraal, meer geslepen, minder bezig met repressieve methodes van controle dan met manipulatie van de instemming”.
Dit is Amerikanisme, de enige roofzuchtige ideologie die ontkent een ideologie te zijn. De opkomst van bedrijven met tentakels overal die dictaturen op zichzelf zijn en van een leger dat nu een staat in de staat is, dit alles achter de façade van de beste democratie die 35.000 Washington lobbyisten kunnen kopen en een populaire cultuur die geprogrammeerd is om te amuseren en af te stompen heeft geen precedent in de geschiedenis. Genuanceerd, misschien, maar de resultaten zijn duidelijk en bekend. Dennis Halliday en Hans von Sponeck, de leiders van de VN-missie in Irak tijdens de blokkade van de VS en GB twijfelen er niet aan dat ze getuige waren van genocide. Ze zagen geen gaskamers. Gluiperig want nooit officieel verklaard, zelfs geestig voorgesteld als de ‘verlichting op veldtocht’ ging de Derde Wereldoorlog en zijn genocide gewoon verder, mens na mens.
Bij de komende verkiezingscampagne in GB zullen de kandidaten verwijzen naar de oorlog door ‘onze jongens’ te loven. De kandidaten zijn bijna identieke politieke mummies gehuld in de Union Jack en de Stars and Stripes (de vlaggen van GB en de VS). Zoals Blair iets te ijverig toonde houdt de Britse elite van Amerika omdat Amerika haar toelaat om mee de inboorlingen te bombarderen en hen ‘een partner’ noemt.
We zouden hun pret moeten tegenhouden.
(Uitpers nr. 119, 11de jg., april 2010)
John Pilger, 25 maart 2010.
Vertaler: Lode Vanoost
