Bij de verkiezingen voor het Zwitsers parlement, zijn de groene lijsten dé verliezers. Dat was al zo bij de recente verkiezingen in Luxemburg. En bij enkele deelstaatverkiezingen in Duitsland, kregen de Groenen ook enkele klappen. Zowel in Zwitserland als Duitsland boekte uiterst-rechts grote winst.
De Zwitserse groene partij komt op 9,4 %, verlies van 3,8% en 23 zetels, – 5. De “groene liberalen” hebben 7,2 %, – 0,8, en nog 10 zetels, – 6. Dat is een duidelijke achteruitgang, terwijl de uiterst-rechtse UDC/SVP 28,6 haalt, winst 3 %, en 62 zetels, winst 9.
Na Duitsland en Luxemburg is dit een nieuw teken dat groene partijen niet erg in de lift zitten. In Zwitserland was de klimaatcrisis als thema volledig naar de achtergrond gedrongen door immigratie en levensduurte, de opwarming van de aarde lijkt geen dagelijks bekommernis.
Offensief
Rechts en uiterst-rechts gaan bovendien in de aanval tegen bepaalde ‘groene’ keuzes. In Duitsland was dat de publieke woede tegen een besluit van de regering om de installatie van gasverwarmers al snel te verbieden. De uiterst-rechtse AfD heeft daar sterk op ingespeeld. Terwijl eerder bij de verkiezingen in Berlijn rechts met succes campagne had gevoerd tegen maatregelen om het autoverkeer in de stad verder aan banden te leggen.
In Nederland is uit verzet tegen milieumaatregelen de BBB (Boeren Burger Beweging) gegroeid, die bij de Statenverkiezingen electoraal sterk doorbrak. In Frankrijk heeft het groene EELV (Europa Ecologie – Les Verts) nu een ander etiket, “Ecologistes”. De Franse groenen hopen daarmee bij de Euroverkiezingen in juni volgend jaar, hun succes van 2019 (13%) te evenaren of zelfs verbeteren.
Maar ook in Frankrijk is het klimaat als thema op de achtergrond gedrongen door levensduurte, sociale afbraak, veiligheid, migratie…. De groenen worden hier, zoals elders, vaak gezien als de partij van stadsbewoners met een hoog inkomen die de kosten voor hun zorg om betere lucht, op “les petits gens”, de ‘kleine mensen’, afwentelen.
In eigen land, België, hebben de groene partijen, Groen! en Ecolo, ook met een dergelijk negatief imago te kampen. Ze kunnen hopen, zoals in Frankrijk, dat ze het lokaal – bij gemeenteraadsverkiezingen – beter doen dan bij de nationale waarvoor de peilingen niet zo goed zijn.
