Donderdag 31 januari 2013. De Standaard publiceert een interview met Peter Mertens, de voorzitter van de marxistische Partij van de Arbeid (PVDA). Een gelegenheid voor de interviewer, Joël De Ceulaer, om te proberen Mertens in het nauw te drijven met het communisme en het dogmatische verleden van zijn partij.
Dat lukt nadat Mertens zegt: “(…) het barbarisme van het fascisme is de grootste bloedvlak op de twintigste eeuw”. Waarop De Ceulaer riposteert met de volgende vraag/opmerking: “Het communisme heeft meer slachtoffers gemaakt”. En Mertens antwoordt dat Europa de dag van vandaag niet Duits is dankzij de oorlog die de Sovjetunie tegen de Duitsers voerde, en die dat land 27 miljoen mensenlevens koste, dat het communisten waren die in Antwerpen joden hielpen onderduiken, dat vele communisten werden gefusilleerd en dat vele steden werden bevrijd door (communistische) partizanenleger.
Dat antwoord is correct, maar Mertens laat toch een steek vallen. Hij had op de vraag kunnen riposteren of het wel zo is dat het “communisme meer slachtoffers” heeft gemaakt. Er zijn immers vele aanwijzingen dat het kapitalisme in de loop van de geschiedenis op veel grotere schaal heeft gemoord, waarmee het kapitalisme, althans op dat vlak, bewees wat het beweert te zijn: een veel efficiënter systeem dan het socialisme… Bovendien gaat het doden nog elke dag door.
Het kapitalisme is ook zeer efficiënt wat propaganda betreft. De Ceulaer is vermoedelijk niet ter kwader trouw, maar stelt zich geen vragen bij wat het Westen doet omdat we dagelijks worden gebombardeerd worden met hoogdravende verklaringen over “waarden”, “mensenrechten”, “vrijheden” enz. Zodat velen dat blindelings zijn gaan geloven en zelfs mensen als Mertens, die beter had moeten weten, daarmee in het defensief dringen. Feiten checken is voor de huidige journalistiek geen prioriteit meer, anders had De Ceulaer zijn opmerking zeker niet zo geformuleerd. Moest hij gewoonweg een proeve van een rekensom hebben gemaakt, hij zou hebben ingezien dat hij serieus fout zag.
Mainstreamjournalistiek
Maar het behoort nu eenmaal tot de vereisten van de mainstreamjournalistiek, dat de westerse propaganda klakkeloos wordt geloofd en overgenomen, dat men blind blijft voor wat er werkelijk gebeurt of daar op zijn minst niet zwaar aan tilt en geen graten ziet in de door westerse landen, of met hun hulp, aangerichte bloedbaden. Syrië is daar momenteel een mooi voorbeeld van. Zolang het maar “slechterikken” zijn die worden uitgemoord lijkt daar niets verkeerd mee te zijn.
Hoe weinig het Westen tilt aan mensenlevens bleek overduidelijk toen de Amerikaanse vertegenwoordigster bij de Verenigde Naties, Madeleine Albright, later ook minister van Buitenlandse Zaken en in de VS nog altijd een gerespecteerde politica, de dood van 500.000 kleine kinderen in Irak, ten gevolge van een moordend embargo, geen overdreven prijs vond in de strijd tegen president Saddam Hoessein. Pas nadien besefte ze de enormiteit van haar verklaring en verschuldigde ze zich er herhaaldelijk voor. Maar haar spontane reactie op een vraag wijst op een cynische geestesgesteldheid tegen de landen en hun burgers die als vijand worden beschouwd.
Tijdens de jaren van de Koude Oorlog (1945-1991) tussen het Westen en de Sovjetunie was het communisme de vijand. Boven het hoofd van elke communist of van communisme verdachte burger – sociale eisen stellen of syndicale actie voeren was daartoe al voldoende – hing een doodvonnis zonder proces. Dat gebeurde in Latijns-Amerika, Afrika en Azië. Onlangs publiceerde Uitpers een artikel over, een met Amerikaanse hulp, gepleegde massale uitroeiing van al dan niet vermeende communisten bij een militaire staatsgreep in Indonesië, die tot doel had een “nieuwe orde” te vestigen. (1)
De onderdanen van gekoloniseerde landen werden het voorwerp van massa-slachtingen, soms met duizenden of zelfs tienduizenden gelijk, als ze streefden naar onafhankelijkheid en in verzet kwamen tegen hun overheersers die prat gingen op de “beschaving” die ze beweerden te brengen.
Nobelprijs
Stel je voor een president die zijn handtekening zet onder doodsvonnissen tegen verdachten, zonder enig proces, en die vonnissen laat uitvoeren, ook al vallen daarbij ook duizenden burgerdoden. Niet erg volgens hem, want maar zijdelingse schade of “collateral damage”. Stel je voor een president die verdachten laat folteren en zonder enige tussenkomst van justitie in principe levenslang in detentie kan houden. Stel je voor een president die de beste relaties onderhoudt met allerhande dictators. Zo iemand – en Saddam Hoessein werd als zo iemand beschouwd – wordt, als hij antiwesters is, via handige propaganda gedemoniseerd. Als het echter een westers staatshoofd betreft zoals Amerikaanse presidenten, kan hen dat, begrijpe wie kan, de Nobelprijs voor de Vrede opleveren, zoals gebeurde met president Barack Obama. Obama is geen paria geworden door zijn acties maar een nog altijd door de mainstream-pers hoog gewaarde politicus.
Over de misdaden van het communisme zijn vele boeken gepubliceerd. Eén ervan, “Le Livre noir du communisme. Crimes, terreur, répression” werd in 1997 in Frankrijk gepubliceerd. Nog datzelfde jaar werd door de Arbeiderspers in Amsterdam een Nederlandse vertaling op de markt gebracht. Een Frans tegenboek “Le livre noir du capitalisme” kreeg geen vertaling. Evenmin als vele andere boeken over hetzelfde onderwerp. (2)
Om de publieke opinie in België en Nederland bewust te maken van hetgeen hierboven summier werd aangeraakt, zou het meer dan nuttig zijn mocht in een zwartboek van het kapitalisme eens een inventaris worden gemaakt van de genociden en slachtingen van Noord-Amerika tot Patagonië, van de Maghreb tot Zuid-Afrika, van Europa tot Azië. Het zou de mythe van de “westerse waarden” kunnen doorprikken en argumenten geven aan mensen als Peter Mertens als ze op dat onderwerp worden aangevallen.
Voetnoten
(1) Freddy De Pauw, Indonesië “ontdekt” bloedbad van 1965
https://www.uitpers.be/index.php/2011-08-07-02-56-16/219-indonesie-ontdekt-bloedbad-van-1965
met correctie en aanvullingen van Alex De Jong, Reactie op artikel over Indonesië
https://www.uitpers.be/index.php/2011-06-30-23-44-4/225-reactie-op-artikel-over-indonesie
(2) Zoals bv. Alexandre George, Westers State Terrorism, Polity Press, Cambridge, 1991, of Rosa Amelia Plumelle-Uribe, La férocité blanche. Des non-balncs aux non-Aryens: génocides occultés de 1492 à nos jours, Albin Michel, Parijs, 2001, die door Nederlandstalige uitgeverijen niet de moeite van het vertalen werden gevonden.
