De ?? Top van de progressisten ?? in november in Firenze had oorspronkelijk de aanzet moeten zijn tot een nieuwe Internationale, de droom van de Britse premier Tony Blair, ook een beetje van Bill Clinton en sommige Europese sociaal-democraten. Het werd een mondaine gebeurtenis, verstoord door het feit dat Hillary Clinton niet kon winkelen omdat ze in Firenze niet zo ?? flexibel ?? zijn om ook op zondag open te houden. De ?? dialoog ?? was een festival van fumeuze woordenkramerij.
Blair pleitte al een tijdje voor het opengooien van de Socialistische Internationale. De naam alleen al, socialistisch. Hij voelt zich veel meer verwant met de Amerikaanse Democraten à la Clinton. De ?? top van de modernisten ?? van 20-21 november in Firenze, georganiseerd door het Europees Universitair Centrum in die stad en de Universiteit van New York, had de aanzet tot een nieuwe Internationale van de Derde Weg moeten worden.
Het werd niets meer dan wat woordenkramerij waarbij de term ???Derde Weg??? echter opvallend weinig werd gebruikt. Gastheer Massimo D???Alema, gewezen leider van de Italiaanse ,,Democraten van Links?????? zei na afloop dat het er ,,niet op aankomt een nieuw model te vinden of onze identiteiten op te geven, maar wel om tot een permanente uitwisseling te komen van onze ideeën en ervaringen". Dat zijn veel woorden voor niets. Om tot een permanente uitwisseling te komen, kunnen die leiders bij voorbeeld simpelweg gebruik maken van Internet dat door Clinton werd aangeprezen als het middel om de wereldwijde kloof tussen arm en rijk te overbruggen.
Verder werd veel gepraat over solidariteit en sociaal verantwoorde begeleiding van de globalisering. Maar natuurlijk binnen bepaalde grenzen. Clinton drukte het duidelijk uit: het vrij verkeer van kapitaal is onaantastbaar. Blair viel hem volmondig bij. Ook over de noodzakelijke flexibiliteit van de arbeidsmarkt waren ze het eensgezind. Met andere woorden: men mag kapitalisten niet veel in de weg leggen op hun wereldwijde zoektocht naar hogere winstvoeten, ook al betekent dat een hogere uitbuitingsgraad.
De Franse premier Lionel Jospin sputterde wat tegen door het accent te leggen op noodzakelijke regulariseringen. Clinton had geen bezwaar tegen het aan banden leggen van o.m. kinderarbeid, wat in zijn eigen land ook nog voorkomt. Maar de woorden over regularisering zijn goedkoop en vrijblijvend. Clinton kwam Jospin trouwens een schouderklopje geven met de uitspraak dat hij het eens is met de formule "Ja aan de markteconomie, neen aan de marktmaatschappij". Jospin kwam in Firenze dan ook zeggen dat er geen alternatief model is voor het huidige (kapitalistische) ??? daarmee is een fundamenteel debat natuurlijk op voorhand uitgesloten, want er wordt alleen gepraat over het huidig model.
Het was dan nog de Braziliaanse president Fernando Cardoso die roet in het eten kwam gooien. Cardoso is allesbehalve een links politicus, integendeel, hij was twee keer de kandidaat van een rechtse coalitie bij de presidentsverkiezingen en zijn partij is zo rechts dat zelfs de Socialistische Internationale haar de toegang weigerde. Cardoso zingt niet alleen de lof van privatiseringen, hij voert er ook massaal veel uit, want "er is geen alternatief". Die privatiseringen komen in de praktijk zeer dikwijls neer op enorme cadeaus aan enkele privé-kringen. Toch was het deze man die in Firenze kwam wijzen op de enorme risico???s van het ongebreidelde internationaal kapitaalverkeer voor landen met een broze economie als Brazilië. Clintons advies om met Internet de kloof wat te dichten, klonk door die klacht zo mogelijk nog ridiculer.
Het povere resultaat van Firenze viel vanuit Italië te voorspellen. Het project had al een "model", de Italiaanse Ulivo. Maar het kon de initiatiefnemers toch niet ontgaan zijn dat die Italiaanse Ulivo niet meer bestaat. De vaandeldrager ervan, Romano Prodi (voorzitter van de EU-commissie) , liet in de marge van Firenze weten dat Clinton in eigen land toch meer oog zou moeten hebben voor sociale rechtvaardigheid.
Firenze kreeg van die christen-democraat dus kritiek van links, wat niet zo uitzonderlijk is, want Prodi stond als premier vaak "linkser" dan de DS van D???Alema. Die DS worden nu geleid door Walter Veltroni die er al langer van droomt "van Links" te laten vallen, zodat het gewoon "Democraten" zijn naar het door hem geroemde Amerikaans model. Maar Prodi heeft nu al de "Democratici" opgericht die in het Europees Parlement zitting hebben in de ??? liberale fractie.
Aan Firenze ging het congres van de Socialistische Internationale in Parijs vooraf. Die stond in het teken van de verwachte confrontatie Blair-Jospin. Maar Le Monde vatte de geest van dat congres goed samen: "L???Internationale socialiste se livre à une célébration consesnsuelle de ses différences". De verwachte polemiek bleef uit, maar dat heeft ook veel te maken met het feit dat de "différences" verre van fundamenteel zijn.
