INTERNATIONALE POLITIEK

Gay in China is niet vrolijk

Image
De Shanghai Pride in 2009, toen nieuwe tijden leken aangebroken.

“De beweging voor mensen met een verschillende seksuele oriëntatie” in Peking, heeft zijn deuren gesloten. Een zoveelste signaal dat het voor de homoseksuele mens in China bergaf gaat. Het leek tot voor kort nochtans de goede weg op te gaan. Organisaties en clubs kregen ruimte om op te kopen voor rechten en vermaak. Er werden zelfs formules gevonden voor partnerschapsregeling. Er was hoop.

De beweging in Peking geeft geen reden op voor de sluiting. Tijdens zijn 15-jarig bestaan had dat centrum nochtans resultaat geboekt. Er was nog wel een Pride-parade, maar haar activiteiten alleen al toonden aan dat de overheid respect betoonde. Ze kon mistoestanden voor de rechter brengen, zoals in 2014 toen ze een verbod bekwam op een “schoktherapie” in een kliniek om “homoseksuele patiënten te genezen”.

Korte bloei

Het Pekingse centrum is de zoveelste die dicht gaat. Niet dat de homogemeenschap meer te lijden heeft van discriminatie, ze zijn gewoon niet betrouwbaar voor het systeem, ze staan onvoldoende onder controle en vormen zo een bedreiging voor de nationale veiligheid… In de internationale context van de jongste jaren is dat voor president-partijleider Xi Jinping een absolute obsessie. Homogemeenschappen hebben hun aparte ‘sociale media’ met frequente internationale contacten waar geen zicht op is. Ze worden gewantrouwd zoals alle ngo’s, in de eerste plaats die met internationale netwerken.

Het heeft wel tot 1997 geduurd eer homoseksuele handelingen expliciet legaal werden. Niet dat er stelselmatige repressie was, op de Bund in Shanghai werd er begin de jaren 1980 druk en ongehinderd ‘gecruised’ . Maar het was toch pas deze eeuw dat de Chinese gay-wereld naar buiten kwam. In de grote steden kwamen er bewegingen voor homorechten, er kwamen clubs en bewegingen voor rechten.

Advocaten maakten ook gebruik van een in 2017 goedgekeurd systeem met zorgvolmacht dat vooral bedacht was voor bejaarden door het uit te breiden tot homokoppels. Door die regeling kunnen homokoppels allerlei belangrijke beslissingen samen en voor elkaar treffen. Maar de LBGT Rights Advocay China heeft in 2021 al de sleutel onder de mat gelegd. Verscheidene gay studentengroepen, de Shanghai Pride en en bewegingen voor LGBT-rechten stopten rond die tijd met elke activiteit, of gingen ondergronds verder.

Preuts

Een en ander heeft te maken met de conservatieve draai onder Xi Jinping, op alle vlakken. De politieke verstrakking is gepaard gegaan met een culturele. Op tv en in de wereld van entertainment, worden gay-scenes geweerd, Xi trok van leer tegen “verwijfde types” en die zijn dan ook verdwenen. Xi kan het op dat vlak goed vinden met zijn Russische collega Vladimir Poetin, een vriendschap van preutse kwezels die samen de strijd aanbinden tegen “westerse decadentie”.

Reeds kort nadat Xi in 2013 president werd, begon een andere sfeer te heersen. Medewerkers van het Queer Film Festival werden aangehouden, kort daarop werd het International Film Festival afgelast. Voorbodes van wet de jongste jaren dus kwam. In de zomer van 2021 werden o.m. WeChat-accounts van gay circuits geblokkeerd en verwijderd.

Ligt die houding aan een globale preutsheid van de Chinese samenleving? In Taiwan verschenen studies hebben het eerder over een grote eeuwenlange openheid, met keizers die openlijk biseksueel waren. Dat zou anders lopen met de Qing-(Mantsjoe-) dynastie die in 1740 een eerste wet uitvaardigde waarbij homoseksuele handelingen illegaal werden.

De toenemende westerse invloed in de 19e eeuw zou bijgedragen hebben tot een negatievere houding tegenover homoseksualiteit, met de heterofamilie als de absolute norm. Na de revolutie van 1949 negeerden de communisten deze kwestie zoveel mogelijk, vaak bewerend dat er in China geen homoseksuelen zijn. Een visie die tot begin deze eeuw te horen viel. Nu homoseksuelen niet langer in beeld kunnen blijven, kunnen Xi en co het weer lekker negeren.

Relevant

Verplicht gelukkig

Dagelijks leven in een communistische heilstaat Garrie van Pinxteren studeerde Chinees, kwam in 1982 aan in China, werd er in 2001 correspondente voor de NRC en de NOS en…

Geruisloos naar een nucleair Armageddon?

Terwijl het nucleair ontwapeningsregime op apegapen ligt, werken kernwapenmachten in sneltempo aan de modernisering en sinds kort ook aan de uitbreiding van hun nucleaire arsenalen. In een context van…

NAVO viert 75e verjaardag in Koude Oorlogssfeer

Van 9 tot 11 juli komen de staatshoofden en regeringsleiders in Washington samen om de 75ste verjaardag van de NAVO te vieren. Nog niet zo lang geleden verkeerde de…

Laatste bijdrages

Fascisme of anarcho-kapitalisme?

Is de aankomst van President Trump en zijn bondgenoten in de VS het begin van een nieuw fascistisch tijdperk? Er is al heel wat inkt over gevloeid want de…

VS. Vakbonden in oog van de storm

De Amerikaanse vakbonden boekten de laatste tijd aardige successen: gewonnen stakingen en goede cao’s. Sinds 2021 verdubbelde het aantal stemmingen over lidmaatschap van een vakbond. De vakbonden zijn ook…

Mennonieten koloniseren

Koloniseren behoort beslist niet uitsluitend tot het verleden. Wat vandaag gebeurt is wellicht op kleinere schaal dan vroeger, maar het blijft koloniseren. Een voorbeeld dat tot de verbeelding spreekt:…

Joden en moslims aan zet

You May Also Like

×