INTERNATIONALE POLITIEK

Gaia-hypothese, gedachte achter de alom beoogde wereldvrede

Hoe ongerijmd het ook klinkt, toch denk ik dat vrede een haalbare kaart is, ervan uitgaande dat religie en seculiere werkelijkheid niet haaks op elkaar staan maar feilloos met elkaar sporen. Dat moet duidelijk worden door oog te krijgen voor de overeenkomst tussen religie en seculiere werkelijkheid, betreffende hun wereldomvattende toekomstgerichtheid.

Voor religie denk ik daarbij aan ‘een nieuwe hemel en een nieuwe aarde’ en de toekomst van de seculiere werkelijkheid is te typeren als ‘de effectuering van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens’. Je kunt dan ook stellen dat wereldvrede het ultieme doel is van zowel het theïsme als het secularisme, hoe verschillend hun benadering daarvan ook is. Voor de maatschappelijke vertaling van dat gemeenschappelijke vredesideaal zullen we op zoek moeten gaan naar een overstijgende gedachte waar beide gedachtestelsels op aan kunnen haken, zonder gezichtsverlies.
Daarvoor leent zich de Gaia-hypothese, die uitgaat van de gedachte van onze wereld als één groot levend giga-organisme. Een reusachtige organische eenheid die zich door de tijd heen heeft geëvolueerd van een eencellig (n)iets tot zijn huidige omvang. Een levend oerorganisme waar wij (als mensheid) niet de baas over zijn, omdat het nu eenmaal geen cultureel maar een evolutionair product is. Een organische totaliteit waar wij sinds kort slechts een organisch deeltje van uitmaken. Dit impliceert dat wij er niet tegenóver of bóven maar ín staan, met alle consequenties van dien voor ons beleidsmatig of politiek functioneren. Eenvoudig gezegd komt dat er op neer dat wij – als mensheid – met elkaar verantwoordelijk zijn voor de instandhouding van dat organische geheel, zowel in het belang van onszelf en ons nageslacht als in dat van al wat leeft.
Het waarmaken van die gezamenlijke verantwoordelijkheid vereist een wereldbeleid dat recht doet aan elke levens- en/of wereldbeschouwing, waardoor wij er ons (als mensheid) met vereende krachten achter kunnen scharen. Geen onmogelijke opgave, omdat voor de creatie van een dergelijk beleid de VN omgebouwd moet worden van een organisatie van regeringen die primair staan voor nationale belangen (delen van de organische totaliteit), in een ware volkerenorganisatie die primair staat voor het algemeen of mondiaal belang (de organische totaliteit als geheel). Een organisatie die mondiale eenheid uitstraalt en daarmee aansluit op de mondialiserende tijdgeest en als gevolg daarvan adequaat (dus niet met geweld of geld) weet te reageren op de diverse crises die de wereld teisteren.
Kortom, de democratie in optima forma, die simpelweg overeenkomt met de wereld die zijn draai heeft gevonden onder de tot wasdom gekomen VN. Een en ander als gevolg een grondige reorganisatie van onze volkerenorganisatie, waartoe artikel 109 de mogelijkheid biedt. Wat die broodnodige reorganisatie betreft moet met name worden gedacht aan de opheffing van de dictatoriale – want vetorecht – Veiligheidsraad, die niet past in de democratische Gaia-hypothese. De primaire verantwoordelijkheid van de Raad, de handhaving van de internationale vrede en veiligheid, zal daarbij overgeheveld moeten worden naar de Algemene Vergadering. Dit orgaan zal zich daardoor eindelijk kunnen ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege, waarin de VS de scepter zwaait, tot een daadkrachtig mondiaal daadcollege met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend multicultureel wereldforum bemand door wereldburgers die met dusdanige capaciteiten zijn begiftigd, dat zij met elkaar – op basis van de alom onderschreven mensenrechten (morele grondslag) en onze ongeëvenaarde know how op elk terrein (rationele grondslag) – een duurzaam wereldbeleid van de grond weten te tillen, waarmee de wereldproblemen en het daarmee gepaard gaande onrecht effectief het hoofd geboden kunnen worden. Met als uiteindelijk resultaat, de alom beoogde vredelievende mondiale samenleving, waar in het bijzonder ons nageslacht – toch onze eerste zorg – de vruchten van plukken zal.

(Uitpers, nr 106, 10de jg., februari 2009)

Laatste bijdrages

Argentinië. In gesprek met Atilio Boron

FM: Verkozenen van uiterst rechts zijn al lang geen uitzondering meer. Toch blijft het voor veel buitenstaanders moeilijk te begrijpen dat iemand als Javier Milei kon verkozen worden als…

Barnier op de schopstoel. Macron ook.

Veel ministers van de Franse regering Barnier zullen een zeer korte carrière hebben gekend nu Marine Le Pen meedeelde dat ze een motie van wantrouwen indient, zoals links dat…

Wapenproducenten vergroten hun omzet door oorlog en regionale spanningen

In 2023 stegen de inkomsten van de wereldwijde top 100 wapenbedrijven naar 623 miljard dollar in reële cijfers. Volgens het Zweeds Vredesonderzoeksinstituut SIPRI, dat een jaarlijks rapport maakt over…

Van Moddergat tot Wondermond

You May Also Like

×