Op 7 en 8 juni gingen Angela Merkel en zes staatsleiders en nog wat ‘schoon volk’ op weekend naar Schloss Elmau dat voor de gelegenheid omgebouwd werd tot een versterkte vesting. De dame uit Berlijn heeft op geen kosten gekeken, het zijn de Duitse belastingbetalers die de rekening moeten ophoesten. Volgens het ministerie van Binnenlandse zaken had men voor de top oorspronkelijk een budget gepland van 36 miljoen euro. Maar zes weken voor het vriendentreffen stond de officiële kostenteller al op 130 miljoen euro, waarvan 90 miljoen voor de deelstaat Beieren en 40 miljoen voor de federale staat. Acht jaar geleden bij de G8 top in Duitsland bedroegen de kosten 100 miljoen. Met het actiever optreden van Duitsland en de regering Merkel op de wereldbühne stijgen kennelijk ook de kosten voor een wereldtop.
Waarom de belastingbetaler uit Beieren moet betalen voor de beperking van zijn bewegingsvrijheid en voor het afsluiten van zijn natuurgebied als veiligheidszone voor de politionele en militaire beveiliging van de vriendenbijeenkomst, blijft een geheim.
Deze ’tête-à-tête’ van de zelfuitgeroepen wereldleiders met de gastvrouw uit Berlijn zal volgens de ‘bond van belastingsbetalers’ en totaal kostenplaatje bereiken van om en bij 360 miljoen euro. De bond van de belastingbetalers rekent immers uit dat de duizenden politieambtenaren niet alleen het weekend van de topbijeenkomst aanwezig zijn, maar reeds weken voordien het gebied moesten vergrendelen, de bossen uitkammen, het dal hermetisch afsluiten en iedere bergspits 24 uur op 24 bewaken. Naar verluidt vroeg de beveiliging van de prominenten twee miljoen werkdagen. Volgens een bericht van de Beierse bevoegde minister was meer dan de helft van de politie gedurende vier weken druk bezig met de voorbereiding van de topontmoeting. Een planningstaf van 214 ambtenaren had sinds 18 maand aan de voorbereiding van deze G7-top gewerkt.
Twee weken voor de bijeenkomst was de politiemacht in volle getalsterkte actief, met 24.150 politiemannen, waarvan 17.000 onder het commando van de organisatiestaf, 5.500 Bundespolitie en 1.650 ambtenaren onder bevel van het Bundeskriminalambt (BKA).Voor het vervoer van de politiemacht in het beveiligde gebied stonden 100 politiebussen en 200 chauffeurs ter beschikking. Oostenrijk werd gevraagd om de grenscontrole te verscherpen en te beveiligen, het Schengen-akkoord werd buiten werking gezet. De klok rond moesten 400 brandweermannen klaar staan.
Hierbij moet dan nog het materiaal gerekend worden voor de 600 politieambtenaren die tot taak hadden om vooral de demonstranten te observeren. Om tegen hen een snelle strafrechtelijke procedure op te kunnen starten werd een eigen justitiecentrum ingericht. Hiervoor werden 13 aanklagers en 100 rechters vrijgesteld. Ook had de Beierse overheid een containergevangenis voor 200 mensen opgesteld. Dat wekt herinneringen op van het ‘kooi’-systeem in Heiligendamm van de G8 top in 2007. Deze manier van opsluiting werd drie jaar later door de administratie rechtbank van Schwerin als onwettige vrijheidsberoving veroordeeld en als een inbreuk is op de menselijke waardigheid beschouwd.
Wanneer men dat alles aanschouwt krijgt men de indruk dat het ganse gebied in noodtoestand geplaatst werd.
Voor deze topontmoeting was er geen enkel repressiemiddel dat niet ingezet werd. De Duitse politiecavalerie galoppeerde met 50 paarden, 2310 honden moesten speuren naar demonstranten in de bossen, een hele reeks psychologen moet de aangeslagen agenten terug opmonteren om ze zo opnieuw inzetbaar te maken.
Uitschakelen en vergrendelen was het devies. De exclusieve club van de wereldleiders vergaderden achter slot en grendel beschermd door een indrukwekkende politiemacht, 7 km prikkeldraad en stalen hekkens. Zelf de vossen die zich niet aan het betredingsverbod hielden werden genadeloos afgeknald als ze nabij de afsluiting kwamen, ze zouden drager kunnen zijn van een springlading die van op afstand tot ontploffing kon gebracht worden. De Bundeswehr was verantwoordelijk voor de bescherming van het luchtruim, de Bundespolizei hield 30 helikopters in gereedheid, waarvan sommige uitgerust waren met nachtcameras, drones om de demonstranten s’ nachts in de bossen te kunnen opsporen.
Ook de beveiliging van de autobaan en toegangswegen van München naar Garmisch en Elmau moest verzekerd worden. Want de 7000-koppige entourage van deze machtigen der aarde logeerde in München en moest dagelijks naar de plaats van vergadering vervoerd worden. Obama alleen al was vergezeld van 800 medewerkers, voor die één en halve dag vergaderen.
Wanneer de helikopters niet konden landen of opstijgen van de luchthaven in München moesten de excellenties per auto naar Elmau gebracht worden. Dan werd het voorland van de Beierse Alpen een politieland.
Deze kostelijke machtsontplooiing dringt de vraag op of De G7-leiders machtige vijanden hebben? Objectief kunnen we dat met ja beantwoorden, daar zeven miljard burgers van onze planeet lijden onder de door hen uitgestippelde politiek. Alleen al met het bedrag voor hun fotosessie en dinerkosten kan men veel noodlijdende mensen helpen. In het Duitsland van Angela Merkel zijn 15,5 procent van de burgers arm. 12,5 miljoen Duitsers moeten leven en rondkomen met minder dan 60 procent van het gemiddeld inkomen.
Maar in hun onderonsje smeedden de machtigen nieuwe plannen om hun dominantie en machtsbehoud te bestendigen, die nieuwe vluchtelingenstromen zullen opgang brengen. Dat is dan ook de reden waarom Rusland en China uitgesloten waren uit de vriendenclub, daar zij de unipolaire strategie van de G7 in vraag stellen.
De G7-leiders vertegenwoordigen maar 10 procent van de wereldbevolking +-760 miljoen, maar ze bepalen met hun neoliberale globalisering de levensrealiteit van praktisch alle wereldburgers. De realiteit is dat ze de macht van de concerns en financiële acteurs nog versterken. Ze zijn de representanten van de financiële werelddictatuur met hun strategie voor winstmaximalisering. De G7 zijn de uitvoerders, de bevelen komen van de concerns en het financiële machtscentrum van Washington, London, Berlijn. Het grootkapitaal ontwikkelt zich buiten iedere vorm van democratische controle. Zoals Jean Ziegler het duidelijk verwoordde: “Ieder kind dat vandaag van honger sterft wordt in feite vermoord”. Het geweld komt van diegenen die de betogingsvrijheid beperken.
Het in scene zetten van hun politiek, kennen we. Met hun martiaal omkaderde bijeenkomsten en hun exclusieve aanspraak op het wereldleiderschap, ondergraven ze de legitimiteit van de VN. Bovendien zijn de problemen zoals de klimaatverandering of de financiële crisis te groot voor de G7 landen. Instellingen waar ook de groeilanden in vertegenwoordigd zijn, zijn beter gewapend om de financiële en politieke problemen aan te pakken. Waarom dan de G7 in leven houden? Simpel, voor hen komt het er op aan om hun heerschappij en belangen in stand te houden, tegen de rest van de wereld in.