De leiders van de G20 ontmoeten elkaar deze 2de april in Londen om er samen remedies te zoeken voor de zwaarste financieel-economische crisis in zeer lang. De deelnemers hebben de bedoeling het financieel kapitalisme te hervormen. Het mag niet meer zo ondoorzichtig zijn en hebzucht mag niet langer de grootste drijfveer vormen, want dat vormt een bedreiging voor wat de “reële economie” wordt genoemd.
Maar wat met een van de grote oorzaken van de financiële “wanorde” tussen aanhalingstekens, want in feite is dat uitstekend georganiseerd), namelijk de fiscale paradijzen? Is het niet tekenend dat de top van de G20 plaats heeft in de schaduw van een der grootste fiscale paradijzen van de wereld, de City?.
De Britse premier Gordon Brown wil ook een einde maken aan de fiscale paradijzen, althans dat zegt hij. Maar de City is zowat de meest gesofisticeerde witwasmachine van de wereld, het is een draaischijf van frauduleus kapitaal en van ongebreidelde speculatie. De diepe put van AIG, de oplichter Madoff, de Royal Bank of Scotland, Northern Rock enz., het speelde zich allemaal voor een essentieel deel af in de City. Het is ook de plek waar de Russische oligarchen op megaschaal belastingen ontduiken en waar allerlei dictators hun fortuinen plaatsen. Het is de plek waar de reusachtige smeergelden bij o.m. wapencontracten worden weggestopt.
Maar een magistraat die een onderzoek wil doen naar al die affaires, botst op de regels van “vertrouwelijkheid” of van het hogere staatsbelang. Het is geen geheim dat de banken van de City niet nauw kijken wie hun klanten zijn of vanwaar ze hun kapitalen halen. Die klanten hebben in de City legertjes gespecialiseerde advocaten en financiële experts ter beschikking om zeer ingewikkelde structuren op te zetten die buiten de City reiken, onder meer tot Jersey, Man of andere speciale Britse gebieden.
De praktijk om grote fondsen naar zogenaamde filialen te versluizen en zo aan belastingen te ontkomen, blijft sterk aangemoedigd. Ondernemers van alle nationaliteiten betalen dankzij dazt systeem slechts een minimum aan belastingen op hun winsten.
Er bestaat wel een toezichtsorgaan, de Financial Services Authority. Maar die geeft zelf toe volkomen inefficiënt te zijn, vooral sinds de deregularisering van 1997. Die FSA betaalt zijn personeel trouwens zo slecht, dat iedereen die bekwaam is er niet blijft.
En Gordon Brown? Die heeft als minister van Financiën tien jaar lang (1997 tot 2007) de City gekoesterd. Toen hij dan premier werd, verhuisden samen met hem talrijke figuren van de City naar Downing Street 10 waar ze ervoor zorgen dat dit vriendelijk beleid wordt voortgezet.
Zal dat veranderen met de top van de G20 in Londen? Is Brown bereid de City aan banden te leggen? Zal Barack Obama ermee instemmen dat de staat Delaware, vanwaar zijn vice-president Biden komt, niet langer een fiscaal paradijs is?
(Uitpers, nr. 108, 10de jg., april 2009)
