Ze waren er bijna allemaal, de Franse politici die Patrick Buuisson bij leven zo sterk beïnvloedde: Marine Le Pen en Jordan Bardella van Rassemblement National, Eric Zemmour van Reconquête en andere vedetten van uiterst-rechts. Ex-president Nicolas Sarkozy ontbrak, ondanks de grote invloed die de afgestorvene op hem had. Buisson had bij leven nog kunnen meemaken hoe “klassiek rechts” zijn ideeën overneemt, waarmee de grote droom van een verenigd rechts (lees ‘uiterst-rechts’) naderbij komt.
Patrick Buisson ging door het leven als “un maurassien”, naar Charles Maurras (1868-1952), sleutelfiguur begin vorige eeuw van het “integraal nationalisme”. Met een monarchie, met de katholieke kerk als staatskerk, erg xenofoob en antisemitisch. Tijdens de Dreyfuss-affaire eind 19e eeuw vond Maurras dat al wie deze van verraad beschuldigde joods-Franse officier verdedigde, de kogel verdiende.
Zoals Maurras een eeuw eerder, vond Buisson dat Frankrijk in verval is en zich moet herbewapenen om de bedreigde identiteit te verdedigen. Zijn journalistiek werk in talrijke uiterst-rechtse publicaties als ‘Valeurs Actuelles’, zijn verleden bij het neofascistische Ordre Nouveau, belette niet dat hij in 2005 een zeer nauwe raadgever werd van Nicolas Sarkozy, minister van Binnenlandse Zaken, die de ambitie had president van de Republiek te worden.
Ongecomplexeerd
Buisson gaf Sarkozy de raad een campagne te voeren zonder enig complex, rond strenge handhaving van de orde, rond autoriteit, nationale identiteit… en tegen al wie van sociale uitkeringen “profiteert”, tegen immigranten. Met succes, Sarkozy werd in 2007 president. Op Buissons advies richtte hij zelfs een ministerie van de Nationale Identiteit en Immigratie op.
Dat ideeëngoed is binnen klassiek rechts verder ingedrongen, Buisson kon bij de recente debatten over immigratie vaststellen hoe de rechtse partij ‘Les Républicains’ (LR) zijn ideeën volgt. En hoe de door Buisson zo sterk nagestreefde osmose tussen rechts en uiterst-rechts werkelijkheid wordt. LR was op de begrafenis wel niet vertegenwoordigd, allerlei neofascistische kopstukken waren dat wel. Maar inzake ideeëngoed zit dat goed. Eric Ciotti, leider van LR, had bij Buissons dood alleen woorden van lof voor een man die volgens hem eerder dan anderen de grote gevaren zag die het land bedreigen…
Buisson heeft niet meer kunnen meemaken hoe president Emmanuel Macron in zijn nieuwjaarstoespraak zeven keer het woord “réarmement”, herbewapening, gebruikte. Réarmement. Fascist Zemmour heeft het over “Reconquête” (Herovering). Macron had het eerder al over “décivilisation” (ont-beschaving) en zijn minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin over “ensauvagement” (verwildering). Buissons gedachtengoed doet het goed.