De Europese Unie kent drukke tijden. De Conventie werkt onder leiding van Giscard d’Estaing aan een nieuwe constructie en aan uitbreiding (zie artikel ‘De toekomst van Europa! Europa?). De Europese landen die bij de militaire alliantie van de Navo zitten, dansen intussen op een slappe koord: ze uiten af en toe kritiek op het eenzijdig optreden van Washington, maar als puntje bij paaltje komt zijn ze tevreden met een vazallenrol. Die tendens zal nog groter worden met de toetreding van de nieuwe lidstaten die met elkaar wedijveren in het vleien van Washington. (zie artikel over Navo en Europa).
Die slaafsheid geldt ook voor de houding tegenover de crisis rond Irak. Ondanks alle tegensputteren keurde Frankrijk toch een gevaarlijke VN-resolutie goed na toezeggingen over Franse belangen, onder meer in de oliesector. (zie artikel Inspecties, aanloop tot de oorlog).
Intussen blijft de EU machteloos tegen de kapitalistische haaien die regelmatig de Europese kusten met olie vervuilen. (zie artikel Van Erika tot Prestige).
En ondanks de boude uitspraken van zijn minister van Buitenlandse Zaken Louis Michel, gedraagt ook België zich als ene trouwe vazal. Bijv. door via de haven van Antwerpen wapens te laten verschepen voor de komende oorlog. En dan is er ook nog Nepal:
Vazal levert aan Nepal
Wat moest "bewezen" worden, is "bewezen": de zogenaamde prille Nepalese democratie heeft Belgische geweren nodig om de lokale Pol Pots de pas af te snijden, zo luidt de conclusie van een missie. FN kan leveren. Maar dat stond bij voorbaat vast, de missie had gerust kunnen thuisblijven.
Daarmee dient Louis Michel twee heren: FN en Washington. Want hoe graag hij zich ook opwerpt als een criticus van het Amerikaans beleid, als puntje bij paaltje komt gedraagt België zich als de rest van de "bondgenoten" als een vazal. Als een van die vazallen lastig doet, kan de grote baas dreigen met commerciële sancties (bestellingen annuleren, bijv.) of de vazal kopen. Zo hebben de Amerikanen in de Veiligheidsraad van de VN de stemmen van Frankrijk (en Rusland) gekocht met toezeggingen rond onder meer de Iraakse olie.
Nepal: Op 6 mei van dit jaar ontving de Amerikaanse president George W. Bush de toenmalige Nepalese premier Sher Bahadur Deuba en zegde hem 20 miljoen dollar bijkomende hulp toe. Eind november maakte het Koninklijk Leger ook bekend dat alle militairen worden uitgerust met gesofisticeerde Amerikaanse M-16 geweren, dezelfde waarmee de strijdkrachten van de Navo en Israël zijn uitgerust, aldus de fiere legerleiding.
Er werden reeds 5.000 van die geweren geleverd, de rest volgt. We herinneren er even aan dat Amerikaanse oliemaatschappijen brood zien in de uitbating van Nepalese velden (zie ook Uitpers nr. 34, oktober 2002).
Al die wapens, binnenkort ook Belgische, om een "prille democratie" bij te staan. Een prille democratie die het parlement buitenspel zette, rond de honderd journalisten opsluit terwijl andere "verdwenen" zijn, die tegenstanders foltert en vermoordt. Dat allemaal om een regime in stand te houden dat grote rijkdom voor zeer weinigen betekent, grote armoede voor zeer velen. Dat regime kan binnenkort ook in stand worden gehouden met Belgische wapens.
Brussel zou beter een missie sturen om na te gaan hoe het komt dat de maoïstische opstandelingen zoveel bijval kennen. Maar daarmee zou het zijn rol van vazal te buiten gaan.
(Uitpers, nr.36, 4de jg., december 2002)