Erdogans Libische droom

De Turkse president Recep Erdogan heeft van het parlement de zegen gekregen om troepen naar Libië te sturen. Om er de regering van Fayez Sarraj te steunen tegen de troepen van generaal Khalifa Haftar. Een blije president stak met beide handen de vier vingers omhoog, het teken van de Moslim Broeders wier agenda hij helpt uitvoeren.
Erdogan heeft echter niet op het parlement gewacht om toch al manschappen te sturen. Via een luchtbrug zijn honderden manschappen van islamistische milities die in Syrië o.m. tegen de Koerden vochten, naar Tripoli overgevlogen. De regering Sarraj kan al langer Turkse drones en ander materiaal inzetten. Dankzij die hulp, konden ze talrijke Tsjaadse huurlingen van Haftar gevangen nemen. Erdogan heeft ook wel materiële motieven: in het recente akkoord met Tripoli is voorzien dat Turkije naar olie en gas kan boren in de Golf van Sirte.

Qatar

Met die steun botst Erdogan op Moskou. Rusland staat duidelijk aan Haftars kant, de Russische huurlingen in Haftars kamp zijn er met goedkeuring van Rusland. Ook Washington is niet erg opgezet met Erdogans steun aan Tripoli. De VS willen in Libië hun vrienden – de Egyptische president Sissi, de leiders van Saoedi-Arabië en de Emiraten – niet voor het hoofd stoten.
Tripoli kan naast Turkije ook op zeer gulle steun rekenen van Qatar, een andere steunpilaar van de Moskim Broeders. Tripoli kon met geld uit Qatar de steun kopen van de ervaren milities uit Misrata en Zintan. Het kan er ook munitie, jeeps en ander materiaal mee aanschaffen.
De Moslim Broeders-as strekt zich ook elders uit. Het Palestijnse Hamas kan op Turkse en Qatari steun rekenen. Idem voor de Somalische regering die veel steun uit Turkije krijgt. De as tracht nu ook invloed te winnen bij de nieuwe Tunesische regering.