INTERNATIONALE POLITIEK

Er is wel een communautair probleem

Bart De Wever van de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) heeft er een nieuwe bijnaam bij,”de stofzuiger”. Zijn N-VA haalde kiezers weg bij alle andere partijen, alleen Groen en de sociaaldemocratische sp.a kon er grotendeels aan ontsnappen. Rond welke thema’s? De impasse over de institutionele hervormingen, nochtans wijd en zijd, zeker bij links, uitgeroepen tot opgeklopte problemen (door media en politici) die niets te maken zouden hebben met “de problemen van de gewone mensen”.

Die “gewone mensen” kwamen anders goed aan bod in de campagne. Iedereen had het ineens over hun problemen die niets te maken hebben met de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV). Die redenering was zeer sterk aanwezig bij links dat zoals naar gewoonte alle “communautaire kwesties” links liet liggen. Ze waren zo goed als afwezig uit de campagne van sp.a en van radicaal-links die het alleen over de problemen van de gewone mensen wilden hebben – waartoe ook de hoofddoek op school blijkbaar behoort, te oordelen naar de folder van de SAP-kandidaten op de lijst van Partij van de Arbeid+ (PVDA+). Op de “dag van het socialisme” waren alle communautaire kwesties ook al weggemoffeld.

Opgeklopt?

Hopelijk hebben de resultaten van de verkiezingen in Vlaanderen duidelijk gemaakt dat die “opgeklopte problemen” de “gewone mensen” toch niet onberoerd laten. Een groot deel van links wil maar niet begrijpen dat er ook bij “gewone mensen” zoiets als een “Vlaamse reflex” bestaat. Maar deze keer was er vooral de verontwaardiging, de opgekropte frustraties over het feit dat de oplossing van een simpele kwestie als BHV volkomen geblokkeerd raakte. Simpel? Nergens ter wereld is er een gelijkaardige constructie, namelijk een kieskring die binnen een federale staat bestaat uit delen van twee autonome entiteiten. Dit misbaksel wegwerken bleek dus onmogelijk.

Het zegevierende N-VA heeft een sociaaleconomisch programma dat zogoed als geschreven is door Voka (Vlaams netwerk van ondernemingen), het Vlaamse patronaat. Hebben zoveel kiezers voor dat rechtse programma gestemd? Een groot deel staat daar niet stil bij, na jaren van frustrerende impasse willen massa’s kiezers een bijzonder duidelijk signaal geven: die problemen moeten van de baan, dringend. Ze hebben het vage gevoel dat de blokkering rond het communautaire ook al het andere, de oplossing namelijk van de “echte problemen van de gewone mensen” blokkeert.

Die frustraties hebben de mensen dus wel gemobiliseerd, terwijl de “echte problemen van de gewone mensen” dat niet deden. Wat die echte problemen dan wel waren, kwam uit de campagne van de Vlaamse sociaaldemocratie niet naar voor, tenzij dan de pensioenen die moeten veilig gesteld worden. Met als boegbeeld Achille Van Acker, overleden in 1975.

Links

Links, breed genomen, laat een enorm terrein van verontwaardiging braak liggen. Er is de verontwaardiging over de impasse rond het communautaire dat men volkomen ten onrechte negeert. Dat ze er Lenin en zijn visie op de nationaliteitenkwestie toch even op nalezen in plaats van er alleen maar misprijzen voor te hebben. Links draagt in dit land een zware erfenis mee; zelfbeschikkingsrecht lijkt altijd voor verre oorden, niet op eigen veld. Links, breed genomen, volhardt al meer dan een eeuw in de boosheid. De dooddoener is dat een zelfstandig Vlaanderen een “Vlaanderen onder de kerktoren” zou zijn? Kijkt men dan niet even rond zich? Het is niet omdat De Wever graag naar Beieren gaat, dat we hier voor een regressie staan. Men vergeet ook makkelijk het gewicht van sociale organisaties in Vlaanderen – het is niet omdat sommige nog een christelijk etiket hebben, dat we onder de kerktoren zitten. Dit is een wijdverbreide gevaarlijke defensieve houding, alsof men zich moet vastklampen aan het “progressieve Wallonië” om niet weer paaps te worden.

Links laat vooral andere terreinen van verontwaardiging braak liggen. Er leeft een zeer sterk gevoel over onrechtvaardigheid – over wie opdraait voor de bankencrisis, over wie wel en geen belastingen betaalt, over de klassenjustitie… Van de sociaaldemocratie kan op dat vlak weinig verwacht worden, talrijke kopstukken zitten in de financiële wereld ingemetseld en zijn mee verantwoordelijk voor de speculatieve crisis.

Groen! heeft op dat vlak veel minder boter op het hoofd en ontsnapt mede daardoor aan het stofzuigereffect N-VA. Radicaal links blijft in de marge, inderdaad genegeerd door de media, maar ook door de eigen campagne: de PVDA+ voerde in het zog van vorig jaar een nogal plat populistische campagne rond “het circus van de politiek”. De rest van radicaal links valt helemaal in de marge, allemaal vasthoudend aan de eigenheid die maakt dat onbekend ook onbemind blijft.

Wallonië

De toestand in Wallonië ligt volkomen anders, Wallonië is dan ook zeer anders. De schok van het N-VA succes roept hopelijk herinneringen op aan de periode dat de Waalse arbeidersbeweging opkwam voor een zelfstandiger Wallonië om er een progressiever beleid te kunnen voeren dan in de unitaire staat (na de stakingen van 60-61, de periode van de Mouvement populaire wallon MPW en van de Parti wallon des travailleurs PWT van onze kameraden). De Waalse arbeidersbeweging heeft er alles bij te winnen haar “gehechtheid” aan de Belgische monarchie te laten varen.

Het succes van de PS heeft m.i. toch nog altijd te maken met het feit dat de Waalse arbeidersbeweging sterkere reflexen behouden heeft om verworvenheden te verdedigen. Nu het gevoel sterker leeft dat die bedreigd worden, slinkt de aantrekking van Ecolo (dat bereid was om met de liberalen te flirten).

Het relatieve succes van radicaal links in Luikse arbeidersbastions waar PVDA+ goed scoort en het Front des Gauches een drempel van bestaansreden haalt, is een hart onder de riem.

(Uitpers nr. 122, 11de jg., juli-augustus 2010)

Laatste bijdrages

Genocide in Gaza heeft weinig impact op wapenleveringen naar Israël

Hoewel Israël beschuldigd wordt van genocide en er vanuit de VN geregeld wordt opgeroepen om geen wapens te leveren aan het land, lijkt dat weinig indruk te maken op…

Waarom Turkije (geen) lid wordt van BRICS

Kort voor de BRICS-top in het Russische Kazan (22-24 oktober 2024) diende Turkije zijn kandidatuur tot lidmaatschap in. Voor we dieper ingaan op de Turkse motieven, bekijken we eerst…

Uiterst-rechts wereldwijd in feest

Trump of Harris, het maakte om vele redenen verschil uit. Democratische vrijheden die worden bedreigd, onbegrensde verrijking van de superrijken zoals Musk, mensenjacht op miljoenen zonder de ‘juiste’ papieren……

Historische atlas Rusland

You May Also Like

×