Ik vind op uw website slechts eenzijdige goedkope anti-VS retoriek. De VS zijn absoluut geen heilstaat, maar kennen wel degelijk een zelfreinigend vermogen, al is het maar dat de info van Wiki Leaks – ondanks een verbod voor overheidsdienaren om eea te lezen – nu naar buiten gebracht wordt, door oa de New York Times.
Als Assange en vervolgens de New York Times het recht hebben om dit te doen, hebben de Yanks in het overheidsapparaat, olv madame Clinton, natuurlijk het recht om te bezien of Wiki Leaks ergens de wet overtreden heeft. Als daar geen harde bewijzen voor zijn te vinden, is er verder weinig aan het handje.
Het gaat mij om uw selectieve verontwaardiging.
Vooralsnog maak ik mij meer zorgen om de doorgaande gevangennemingen, martelingen, ophangingen,en executies van intellectuelen en schrijvers in bv China, Saoedi Arabië, Rusland, en Iran en nog vele andere dictaturen. Daar horen we echter vrijwel nooit iets over in de westerse pers. Ook niet van Wiki Leaks.
Mensen in het Westen hebben vaak te weinig levenservaring opgedaan in echte dictaturen. Dan praat je toch net even iets anders. Iedereen viel destijds over de uit de totaal uit de hand gelopen gevangenisspelletjes in Abu Ghrail, maar over de verschrikkelijke martelingen onder Saddam die de gewoonte had om tegenstanders van de oppositie te onthoofden, waarna deze hoofden 14 dagen lang met hun tong in de mond op de stoep van hun huis ter lering ende vermaack werden gelegd: je hoorde de meesten er hier niet over. Saddam was erger dan Hitler, als het om de wreedheid van het geweld gaat.
Zo zijn er momenteel nog heel veel situaties in de door mij genoemde landen op te sommen die werkelijk iedere beschrijving tarten.
Ik maak maw liever nog steeds enig genuanceerd onderscheid wanneer je gaat spreken over de mate waarin staten zich schuldig maken aan geweld of wetsovertredingen, laat staan als je in het geval van de VS in Irak reeds gaat spreken over de Killing Fields..ik vind dat taalvervuiling.
De inval in Irak geschiedde onder meer om de Iraakse genocide- en nachtmerrie-staat onder Saddam te beëindigen. Heeft u ooit de balans opgemaakt van het aantal doden onder het terreurregime van Saddam?
U gebruikt het argument dat hij het wettig staatshoofd was, Hitler was dat ook! Hadden de Yanks hun tegenaanval toen maar achterwege moeten laten? Uiteindelijk hebben Bush en Blair hun persoonlijke morele verantwoordelijkheid genomen om in te grijpen. Is het u wellicht ook opgevallen dat het vooral de fascistische Irakese relifacties zijn geweest die op onvoorstelbare wijze hebben huisgehouden onder de burgerbevolking? Geschiedvervalsing in dezen ligt hier op de loer, als u e.e.a. weigert te objectiveren.
Er zijn juist voor het eerst sinds 50 jaar zodra dat menselijkerwijs mogelijk was democratische verkiezingen in Irak gehouden, waarbij de opkomst overweldigend was, ondanks het gevaar voor eigen leven door aanslagen.
Na de meer recentere verkiezingen heeft de huidige wettig gekozen Iraakse Regering naar eigen inzicht de olielicenties verdeeld aan zowel Irakese als ook aan buitenlandse maatschappijen, dus NIET alleen aan Amerikaanse. Oa Shell en Exxon waren de gelukkigen, en daar is voor gekozen omdat deze bedrijven het meeste ervaring hebben met de ontwikkeling van onlangs ontdekte gas-en olievelden.
Die kennis ontbreekt nog bij de Irakese overheidsbedrijven.
De wederopbouw van het geteisterde land is momenteel in volle gang.
Ik stel er prijs op wanneer u ook mijn kritische tegengeluiden wilt plaatsen, in het kader van een eerlijke discussie hieromtrent.
Rutger Weemhoff, filosoof en auteur, Amsterdam
Nota van de redactie:
Het is geen enkel probleem dat u pro-Amerikaans wil zijn. Maar u mag de Amerikanen, én hun westerse bondgenoten, zeker niet idealiseren, niet uit liefde de ogen sluiten voor wat ze doen, voor de feiten. U kan ook niet beweren dat voorbij wordt gegaan aan de wandaden van dictaturen en andere dubieuze regimes. Die worden voortdurend aan de kaak gesteld in de talloze rapporten van Amnesty International, Human Rights Watch enz. en ook in de “mainstream-pers. Ten minste als de ondemocratische regimes niet tot het westerse kamp behoren. Zo blijven en bleven landen zoals bv. Saudi-Arabië, Egypte, Marokko, Israël, Kosovo…, destijds ook bv. het Roemenië van Ceausescu, het Zaïre (nu Congo) van Mobutu, het Zuid-Amerika van de dictators en zelfs het Irak van Saddam Hoessein, toen hij oorlog voerde tegen Iran, grotendeels buiten schot. Saddam was immers een vijand van de ayatollahs in Iran.
Waar was de “morele verantwoordelijkheid” van het hele Westen, de VS op kop toen de Rode Khmers tussen 1975 en 1979 1,5 tot 3 miljoen mensen ombrachten in de “killing fields”? Nergens. Integendeel zelfs: toen de Vietnamezen in 1979 een einde maakten aan de slachting werd in wat nu een “humanitaire interventie” zou heten, werd hun invasie scherp aan de kaak gesteld door het Westen. Massamoord was geen reden voor een inval zei o.m. de toenmalige Belgische minister van Buitenlandse Zaken Leo Tindemans. Het Westen begon ook wapens te leveren aan de lugubere Pol Pot, die daarmee nog tot 1997 een guerrillaoorlog kon voeren. In de Verenigde Naties zorgden de westerse landen (België en Nederland incluis) er elk jaar opnieuw voor dat het regime van Pol Pol als de “wettige regering” erkend bleef.
En toen uiteindelijk toch geijverd werd voor berechting van de Rode Khmers werkte het Westen dat op alle mogelijke manieren tegen. Pas in 2004 werd er een akkoord bereikt over een tribunaal, dat nu nog aan het werk is. Daarbij werd bedongen dat er niet mocht worden gesproken over de westerse (en ook Chinese) steun aan de Rode Khmers.
Het Westen is geen doetje, niet minder wreed dan dictators van het ergste soort, ondanks zijn retoriek over “waarden” en “mensenrechten”. Miljoenen mensen werden en worden door het Westen gedood om ideologische redenen en/of uit wraak. Als Nederlander weet u zeker dat de staatsgreep van 1965 in Indonesië gevolgd werd door de fysieke elimininatie van ten minste 500.000 al dan niet vermeende leden van de communistische partij. De Amerikanen hielpen daar aan mee door aan de militairen lijsten van te doden Indonesiërs over te maken. Hetzelfde hadden ze een paar eerder gedaan na de staatsgreep tegen generaal Abdel Karim Kassem in Irak, toen op instigatie van de CIA, naar schatting ten minste 5000 leden van de Iraakse communistische partij werden vermoord door de Baath-partij – de Baath-partij waarvan Saddam Hussein later de leider werd. Ook in Latijns-Amerika hebben de Verenigde Staten het bloed van miljoenen “verkeerde” mensen aan hun handen. Waar blijven hier de mensenrechten? Het hebben van een als verkeerd geachte mening is voor het Westen al een reden om zonder enig proces een doodsvonnis te krijgen.
Ook gewoonweg burger zijn van een als vijandig beschouwd land is voldoende om geen recht op leven te hebben, zoals ook de Irakezen ondervonden. Na de invasie van Koeweit door Saddam Hoessein in 1990 werden ongehoord strenge sancties ingesteld, die pas onlangs officieel werden opgeheven. UNICEF stelt dat daardoor zeker 500.000 kinderen omkwamen. Madeleine Albright, in 1996 nog Amerikaans ambassadeur bij de Verenigde Naties vooraleer minister van Buitenlandse Zaken te worden, sprak dat niet tegen: ze vond dat aantal dode kinderen best “aanvaardbaar”. De voormalige Amerikaanse minister van Justitie, Ramsey Clark, schat het totaal aantal sanctiedoden op 1,5 miljoen. Twee humanitaire coördinatoren van de Verenigde Naties, Denis Holliday en Hans von Sponick, namen ontslag omwille de gewilde humanitaire catastrofe. En Marc Bossuyt, momenteel rechter bij het Belgische Grondwettelijk Hof, schreef er in 2000 als lid van de subcommissie van de Verenigde Naties ter bevordering en bescherming van de mensenrechten een vernietigend rapport over. Er worden termen als genocide en oorlogsmisdaden in gebruikt. (1) Ook nu nog gaat het doden voort, niet alleen in Irak – de Amerikanen geven in hun confidentiële, maar door WikiLeaks uitgebrachte rapporten ruim 100.000 slachtoffers toe – maar ook in Afghanistan, Jemen… De duizenden burgerslachtoffers daar worden afgedaan als “collateral damage”.
De situatie in Irak is niet zo rooskleurig als u schrijft. De water- en elektriciteitsvoorziening is nog altijd op hetzelfde bedroevende niveau als het was in 2003 ten gevolge van de jarenlange Amerikaanse bombardementen op burgerdoelwitten zoals waterleidingen, irrigatiesystemen, elektriciteitscentrales enz. De nieuwe Iraakse regering beloofde alvast dat ze echt werk gaat maken van de heropbouw van het land – waarmee ze toegeeft dat er tussen 2003 en 2010 weinig is gebeurd. Er was wel geld beschikbaar, maar dat is met miljarden tegelijk verduisterd en gestolen. De Amerikanen hebben dat nooit verhinderd. Waarom zouden ze? Hun doel was vanaf 1990 tot en met vandaag de Iraakse maatschappij te verwoesten. Zo lieten ze in 2003 de musea, bibliotheken en archieven plunderen en in brand steken. Legerbasissen werden geplaatst op belangrijke archeologische sites, zoals die van Babylon. In de onder Saddam zo beruchte Abu Ghraib gevangenis speelden ze geen “uit de hand gelopen gevangenisspelletjes”, maar folterden ze in de beste tradities van het omver geworpen Baath-regime. Dat deden, doen en laten ze overal ter wereld doen, behalve in de VS zelf om de schijn hoog te houden. Voor foltering worden gevangenen naar Guantanamo – een aantal Britse slachtoffers daarvan kregen onlangs van de regering in Londen miljoenen ponden schadeloosstelling betaald om een open proces te voorkomen – gebracht of via geheime CIA-vluchten naar landen als Egypte, Marokko, Jordanië, Afghanistan… waar de lokale beulen het vuilste werk mogen doen onder CItoezicht. Zowat de hele Iraakse intelligentsia is in ballingschap gedreven of vermoord. Met welk doel anders dan de totale ontwrichting van het land?
Dat alles aan de kaak stellen is geen taalvervuiling noch selectieve verontwaardiging. Maak gewoon eens de balans op van de Amerikaanse (en westerse) slachtoffers in Europa, Azië, Afrika en Latijns-Amerika in de 20ste en 21ste eeuw (begin bv. met de atoombommen op burgerdoelwitten in Japan) en vergelijk de cijfers met die van dictators. Wedden dat de VS “efficiënter” zullen blijken te zijn? Speciaal ergerlijk is dat de VS en hun bondgenoten, die de dood van miljoenen op hun geweten hebben, blijven beweren dat ze opkomen voor “mensenrechten” en “waarden”. Alleen al voor die cynische schijnheiligheid mogen ze wat harder worden aangepakt.
(Uitpers nr. 127, 12de jg., januari 2011)
(1) Uitpers publiceerde in september 2000 een artikel over dit rapport. Zie:
https://www.uitpers.be/artikel_view.php?id=441
