In Polen hebben de regerende PiS en katholieke bisschoppen alle sluizen van hun homofobie opengezet. In Sint-Petersburg is een activiste voor LGBT-rechten vermoord. In Tsjetsjenië (Russische Federatie) hebben homo’s keuze tussen een kamp en de vlucht. Op de Balkan en in Oost-Europa voeren Orthdoxe kerken hysterische campagnes tegen homorechten. Het lijkt dat in die regio’s homo’s de migranten vervangen, of minstens aanvullen, als zondebokken.
Gevaarlijk
In Polen loopt het de spuigaten uit. De eerste Pride-parade in de stad Bialystok kon dan toch plaats vinden, maar te midden van een door de PiS, de kerk en de media aangewakkerde haatcampagne, met als kern neonazi voetbalsupporters. Een politicus die vond dat men op die perverten (de homo’s) maar moet schieten, is ongemoeid gelaten.
Wie zich out, zeker wie opkomt voor homorechten, riskeert dus letterlijk zijn/haar leven. Dat is wat vorig weekend gebeurde met Jelena Grigorjeva in Sint-Petersburg. De 41-jarige vrouw werd met messteken afgemaakt nadat ze eerder al enkele keren doodsbedreigingen had gekregen en was afgeranseld. In Rusland zijn al jaren enkele homofobe wetten van kracht en allerlei “patriottische groepen” bedreigen de homogemeenschap met geweld – en gaan soms tot de daad over.
Charter
In Polen is de situatie verder verslechterd sinds de liberale burgemeester van Warschau in februari een charter afkondigde met maatregelen tegen de discriminatie van LGBT. In Warschau namen tienduizenden deel aan de Gay Pride. Bij de gemeenteraadsverkiezingen vorig jaar verloor de PiS in de meeste grote steden ten voordele van een coalitie gedomineerd door centrum-rechts dat inzake homorechten toleranter is. De bijval voor de homoseksuele politicus Robert Biedron weerspiegelt ook dat een groot deel van de Polen zich afkeert van de intolerantie. De schandalen rond pedofilie in de kerk hebben veel Polen geschokt. Het succes vorig jaar van de film Kler over die pedofilie heeft de kerk geschokt.
Maar het bracht haar niet tot reden, wel tot een hysterische tegenaanval volop gesteund door de regerende PiS. Die lijdt er vooralsnog geen schade onder, bij de Europese verkiezingen van mei overtroefde ze met 45 % ver de coalitie rond centrum-rechts. De PiS gaat vol vertrouwen naar de verkiezingen van oktober. (N-VA zit met PiS in dezelfde ERC-fractie in het Europarlement; Geert Bourgeois had het over “zotte nonkels die ge wel in elk gezelschap treft). PiS-politici organiseren nu samen met nog rechtsere groepen campagnes om steden en gemeenten LGBT-vrij te verklaren…
Het gezin
Het geweld tegen homo-activisten en homo’s in het algemeen, is vaak het werk van ultra-rechtse groepen, aangemoedigd door partijen als de PiS die vinden dat de EU in handen is van homolobby’s die het gezin willen ondermijnen. Het gezin, hoeksteen van onze christelijke samenleving.
Wie vinden dat niet alleen terug bij uiterst-rechts. Vorig jaar organiseerde de Roemeense regerende ‘Sociaal-Democratische Partij’ (in dezelfde fractie als de sp.a) een referendum met de steun van de oerconservatieve Orthodoxe kerk. Doel was in de grondwet vast te leggen dat een huwelijk alleen kan tussen een man en een vrouw en een gezin dus bestaat uit vader, moeder en de kinderen. Het referendum mislukte bij gebrek aan deelnemers (opkomst 20 %).
Het gezin als tegenpool voor homorechten. Van Sint-Petersburg over Grozny (Tsjetsjenië), Bialystok, Boekarest enz. tot Verona – de stad die eerder dit jaar het World Congress of Families te gast had. Het is een stad van de Lega geleid door vice-premier Matteo Salvini die campagne voert met een paternoster. Salvini die best op een podium zou kunnen staan met de lokale islamistische dictator Ramzan Kadyrov, president van Tsjetsjenië en goede vriend van de Russische president Poetin. Kadyrov die vindt dat homo’s maar best in kampen worden opgesloten en dat volgens talrijke bronnen ook doet.
Lokroep
Maar radicaal rechts is op dat vlak in West-Europa verre van homogeen. We zien dat zelfs binnen één familie: Marion Maréchal (vroeger Le Pen-Maréchal) stapt flink mee met ‘Sens Commun’, opvolger van la Manif pour tous dat massaal mobiliseerde tegen het homohuwelijk, terwijl haar tante Marine Le Pen zich een tijd voorzichtig op de achtergrond hield. “Ik besef dat jullie lijden onder discriminatie. Wie discrimineert u? Immigranten en moslims”, zei Le Pen in 2010 tot de Franse homo’s. Ze werd toen geadviseerd door Florian Philippot, zelf homo, die intussen uit haar partij verdween en een eigen partij, “Les Patriottes”, oprichtte. Sindsdien is Marine “gezinsvriendelijker”.
Een deel van uiterst-rechts, zeker in Frankrijk, Nederland en België, ziet brood in de verdediging van de homorechten. Die worden volgens rechtse radicalen immers bedreigd door immigratie en islam. We zien in die landen dat veel homo’s vatbaar zijn voor die propaganda.
Immigratie, vooral dan van moslims, wordt ook voorgesteld als een bedreiging voor vrouwenrechten. De verdediging van die rechten is onderdeel van een islamofobe campagne die kan aanslaan bij de velen die zich eindelijk bevrijd voelen van de oude religieuze druk op het dagelijkse leven. Zeker bij wie die druk heeft meegemaakt is dat een argument van gewicht.