Eer we onze houding tegenover de Arabisch-Europese Liga (AEL) uitleggen, moeten we één punt duidelijk stellen: er bestaat ons inziens in dit land ten aanzien van de «allochtonen » een echte discriminatie. Fundamentele rechten inzake werkgelegenheid, onderwijs en huisvesting zijn voor veel mensen, afkomstig uit de immigratie, niet reëel gewaarborgd.
We zijn het erover eens dat het integratiemodel niet heeft gewerkt en dat er op dat terrein specifieke maatregelen moeten worden getroffen tegen racisme en vooroordelen. Daarbij is het een schande dat het gemeentelijk stemrecht voor tal van allochtonen nog steeds niet is verworven. Hierin dragen de regeringpolitiek en de linkse partijen een grote verantwoordelijkheid. Het hoeft daarom niet te verwonderen dat een deel van de mensen, afkomstig uit de inwijking, zich in dat beleid niet herkent en zich op de eigen gemeenschap terugplooit, ook op politiek vlak.
De AEL verdedigt meerdere legitieme eisen. Het is evident dat die beweging, via het indienen van een eigen kieslijst, haar belangen mag verdedigen. Er kan geen twijfel over bestaan dat we ons met kracht moeten verzetten tegen elke vorm van criminalisering van die strekking. De poging van de AEL om vooral Marokkaanse jongeren die opkomen voor hun rechten, autonoom te organiseren, vinden we positief. De discriminatie inzake tewerkstelling, huisvesting en onderwijs moet verdwijnen. Twee andere punten op het kiesprogramma van de AEL worden door ons zonder bezwaar onderschreven. Ook wij verzetten ons tegen een oorlog in Irak en zijn solidair met de Palestijnse vrijheidsbeweging.
Toch sluit het voorafgaande niet uit dat er ernstige meningsverschillen bestaan die in een kritische dialoog moeten aan bod komen. Als pleitbezorgers van een combatieve Europese linkerzijde veroordelen we met kracht de misdaden van 11 september in de Verenigde Staten. We wensen daarover niet halfslachtig of dubbelzinnig te denken, te spreken en te handelen. Helaas hebben in het verleden fascistische ideeën en methoden ten onrechte soms het progressieve streven besmet. Dat mag niet worden herhaald. Het doel heiligt de middelen niet. Wij spreken ons uit tegen Bin Laden. De AEL blijft op dat punt onduidelijk.
Als «autochtone » Westerlingen bezitten we eigenheden, die we niet autoritair aan anderen opdringen, maar die we met overtuiging positief waarderen. Zo zijn we voorstanders van een duidelijke en verregaande scheiding tussen religie en staat. In de AEL opteert men wel voor een lekenstaat maar het is niet duidelijk welke plaats wordt toegekend aan de Islam in het privé-leven.
In de filosofie van de AEL worden de maatschappelijke tegenstellingen gecentreerd rond de strijd van bepaalde etnische minderheden die als de voorhoede beschouwd worden van het globale verzet van «het moslimvolk » tegen de nieuwe wereldorde. Andere vormen van sociale onderdrukking worden ondergeschikt aan die etnisch-religieuze antithese.
In feite bestaan er nog andere diepgaande maatschappelijke tegenstellingen met minderheden (of meerderheden) die het slachtoffer zijn van ontoelaatbare discriminatie. Om in dat verband allerlei gerechtvaardigde sociale eisen op te vangen is een bredere politieke beweging nodig dan wat de AEL voor ogen heeft. Wie zich vooral baseert op een nationalistisch of etnisch fundament komt op voor specifieke doeleinden en vertegenwoordigt geen universele belangen.
Zo wordt er in de beginselverklaring van Resist met geen woord gerept over de vrouwen, toch de meerderheid van alle mensen en ontegensprekelijk slachtoffer van discriminatie. Die kwestie kan men, zoals de gelijkberechtiging van holebi’s, niet afdoen door te zeggen dat wettelijk allen gelijke rechten moeten hebben en voor de rest iedereen privé te laten leven zoals hij wil. Jaren van vrouwenstrijd leerden ons dat privé ook politiek is; dat in die sfeer vrouwen weinig middelen hebben om zich tegen patriarchale gebruiken te verzetten. Wetten moeten ook thuis van kracht zijn.
Het machismo kan met formele rechten alleen niet worden bestreden. De discussie hierover zouden we meer bepaald met de vrouwen afkomstig van de immigratie willen voeren.
De politieke keuze van de kartelvorming met de Partij van de Arbeid, die de AEL gedaan heeft, maakt een kritische dialoog niet mogelijk. De PVDA is een fundamentalistische partij in die zin dat ze ervan uitgaat de waarheid te incarneren. Dat gaat gepaard met een autoritair maatschappijbeeld gebaseerd op een ondemocratisch éénpartijstelsel. Ze noemt dat in de stalinistische en maoïstische traditie de «dictatuur van het proletariaat » waarin de partij, als enige echte vertegenwoordigster van de arbeidsklasse, de universele ontvoogdingsstrijd leidt. Wij verwerpen die uitgangspunten. De PVDA trekt geen enkele verantwoorde conclusie uit de stalinistische catastrofen zoals de dood van miljoenen mensen, de goelags, de ecologische verkommering en het immense democratische deficit.
Aan de AEL zeggen we dat we het initiatief Resist niet zullen steunen. We zijn van mening dat deze lijst de linkerzijde zal verdelen.
Na Seattle, Genua, Porto Alegre is er een nieuw elan in diverse continenten. Wereldwijd heeft de opkomst van de andersglobaliseringsbeweging – een beweging van bewegingen -Thatchers mantra «there is no alternative », in enkele jaren tijd, omgevormd tot «een andere wereld is mogelijk ». Zoals dat geregeld weerklinkt op de mondiale, continentale en lokale sociale fora die her en der worden georganiseerd.
Onder het motto «Eenheid in de verscheidenheid » werd komaf gemaakt met de typische gefragmenteerde identiteitspolitiek, die zo kenmerkend was voor de postmoderne periode sinds de val van de Berlijnse muur. De wereld van het verzet dreigde toen te verglijden in een amalgaam van bewegingen die zich organiseerden op basis van defensieve en vaak elkaar uitsluitende identiteiten die alle exclusieve rechten opeisten. Wellicht is een van de voornaamste troeven van de andersglobaliseringsbeweging dat men nu tracht te werken via allianties van tal van bewegingen, een inclusieve en democratische globalisering van onderop, waardoor de identiteiten kunnen overstegen worden. Dat is iets anders dan een polariserend model van «wij tegen zij ».
Het is mogelijk dat we thans aan het begin staan van een proces waarin mensen komende uit eigentijdse directe actiegroepen en verschillende traditionele en sociale bewegingen, tegen de stereotypen in, postkapitalistische praktijken en programma’s kunnen ontwikkelen. Om dit te doen slagen moeten we ons baseren op een radicaal democratisch gedachtegoed. We willen dan ook elke vorm van autoritair machtsdenken weren.
Ludo Abicht (auteur), Freddy De Pauw (journalist), Jo De Leeuw (lerares moraal), Eric Goeman(voorzitter democratie 2000), Peter Tom Jones (postdoctoraal onderzoeker KUL), Jaap Kruithof(filosoof), Herman Luyckx (secretaris BBTK Antwerpen), Filip De Bodt (coördinator ‘t Uilekot Herzele), Jenny Walry (auteur).
De bange blanke burgers van links zullen mij niet beletten Resist te steunen
Negen intellectuelen die hun linkse reputatie zorgvuldig koesteren kregen van De Morgen de ruimte om een negatief stemadvies uit te brengen gericht tegen…een linkse lijst.
Abicht, Kruithof en co. voeren geen debat en lijken dat ook niet te willen. Zij vallen een zelfbewuste migrantenbeweging en een communistische partij aan met de bedoeling het bondgenootschap tussen die twee nu en in de toekomst te slopen.
Tussen de regels door klinkt wat zij nu nog niet durven voor te stellen maar wat ze op het goede moment zullen eisen: een cordon sanitaire rond de AEL en de uitsluiting van de PVDA uit ‘de beweging’.
De heren en een enkele dame roepen zich uit tot pausjes en kerkvaders van de andersglobalistische beweging.
Zij ondermijnen echter zelf de moeizame constructie van een links alternatief voor de gevestigde orde (die orde waartoe de sociaal-democraten zonder meer behoren). Zo zie je waar dat voortdurende gestook over ‘partijen waar niet mee samen te werken valt’ op uitdraait. Hun definitie van het andersglobalisme en van een andere maatschappij is die van een vage, ongeorganiseerde en zwakke beweging. Eentje die geen rekening houdt met de economische, ideologische, politieke en militaire realiteit in de wereld van vandaag. De machthebbers zullen dit andersglobalisme ‘geniaal’ vinden, net zoals Dehaene de ‘witte beweging’ (geen vlaggen, geen leuzen, geen partijen) van een paar jaar geleden noemde.
Sommige linkse zwevende kiezers laten zich misschien beïnvloeden door de Resist-vijandige tekst. Het effect zal zijn dat zij niet stemmen of dat ze terugkeren naar de schaapsstallen van de sociaal-democratie (SP.A) en het ‘linkse’ liberalisme (Agalev, Spirit, NVA) . Dat lijken de ondertekenaars prima te vinden. Alles, als AEL en PVDA er maar verzwakt uit komen.
Ik vind dat Resist het debat wel verder moet voeren met diegenen die hen nu aanvallen omdat het niet dezelfde fouten moet maken als hierboven beschreven.
Hopelijk blijft Resist van zijn kant ook het recht erkennen van andere linkse bewegingen om hun eigen idealen van een andere wereld te propageren en om op hun eigen manier actie te voeren.
Van de AEL wordt door Abicht, Kruithof en co. geëist dat het in duidelijke bewoordingen de superioriteit van de democratische waarden en de individuele vrijheden erkent waar de bange blanke burgers van links zelf zo aan gehecht zijn. Voor mensen met een riante positie is het makkelijk op te scheppen over hun tolerantie, hun vrouwvriendelijkheid en hun milieubewustzijn. Migranten moeten in onze maatschappij echter eerst nog knokken voor meer elementaire zaken: werk, inkomen en het bestaansrecht zelf. De regimes in de rijke landen kennen na bittere en vaak gewelddadige strijd wel democratische rechten toe (zolang er geen oorlog moet gevoerd worden, tenminste). Met de materiële welvaart in onze landen kunnen ze uiteindelijk de bevolking toch wel aan zich binden. Die materiële welvaart is echter het resultaat van roof en uitbuiting. Democratische waarden en vrijheden zijn niet de verdienste van het eeuwenlange denkproces der westerse intellectuelen (hoewel zij zich dat graag voorstellen). Ze maken van de hedendaagse intellectuelen wel loyale verdedigers van het westerse systeem.
De tekst in De Morgen beweert dat de PVDA altijd en overal een eenpartijstaat nastreeft. Dat wordt niet bewezen en het klopt ook niet. De PVDA is voorstander van een eenpartijstaat daar waar die nodig is om ervoor te zorgen dat de meerderheid van de bevolking het monopolie van de politieke macht kan veroveren c.q. behouden.
In de grond haten Abicht, Kruithof en co. de PVDA vooral omdat de partij niet doet wat extreemrechts en de westerse burgerij al tientallen jaren van de communisten eist: op de knieën gaan en het historische experiment van het socialisme verloochenen.
De PVDA heeft echter groot gelijk wanneer ze de ervaringen van de verdwenen en de bestaande socialistische maatschappijen ernstig en kritisch wil bestuderen en wanneer ze het socialisme verdedigt. Open staan voor ‘een andere kijk’ op het socialisme zou voor de andersglobalistische beweging beslist geen kwaad kunnen. Alles wijst er immers op dat alleen het (verbeterd en versterkt) socialisme een alternatief is voor kapitalisme en imperialisme.
Ik ben gelukkig met Resist, het bondgenootschap van zelfverzekerde militanten uit de migratie, communisten en andere linkse vrouwen en mannen, dat de strijd aangaat tegen de agressie en de grootheidswaan van het imperialisme!
Dirk Nimmegeers
Aan Jaap en co: deze generatie zal niet wachten op een handvol intellectuelen
In De Morgen van 12 april verscheen een opinie over RESIST van Jaap, Eric, Ludo, Peter, Freddy, Jo, Filip en Jenny. Samen met Christoph werkte ik aan boekje over RESIST, en we legden de vragen en kritieken voor aan Dyab en Zohra. Enkele uittreksels en persoonlijke bedenkingen.
"De AEL moet eerst afstand nemen van Bin Laden." Roepen Eric Goeman, Ludo Abicht en Jaap Kruithof samen met nog een paar intellectuelen. De vraag aan AEL en RESIST om zich uit te spreken over moslims aan de andere kant van de wereld spreekt natuurlijk boekdelen.
Nochthans heeft Abou Jahjah een antwoord op deze vraag, een telefoontje of gesprek waren voldoende geweest om het te weten te komen. In het RESIST boekje antwoord Abou Jahjah onder andere het volgende op deze vraag.
"Het verschil tussen de aanslagen op de WTC-torens en de aanslagen in Palestina is groot. Een bezetter is een oorlogvoerend element en geen burger. Wie een land bezet en koloniseert, doet mee aan een oorlog. In Palestina is er dus geen sprake van onschuldige burgers. Alleen kinderen kunnen die redenering niet maken. Maar een volwassene in Palestina die zichzelf Israëli noemt en de Israëlische staat ondersteunt, is een kolonisator. Een Amerikaanse burger daarentegen is geen oorlogvoerende burger. Osama bin Laden gebruikt het argument dat alle Amerikanen belastingen betalen en op die manier het Amerikaanse leger sponsoren, maar dat is een ongeldig argument. Iedereen moet belastingen betalen. De Amerikaanse burgers hebben geen keuze. Vanuit de islam kan ik alleen maar afstand nemen van het vermoorden van onschuldige burgers." [voor het volledige antwoord zal je het boekje je moeten kopen]
Jaap, Eric, Ludo, Peter, Freddy, Jo, Filip en Jenny vragen zich ook af welke plaats de AEL toekent aan de vrouw in het privé-leven.
Christoph en ik legden de vraag ook voor aan Dyab. We waren beschaamd dat we Dyab met dergelijke vragen moesten lastig vallen en vonden uiteindelijk dat de beginselverklaring van RESIST meer dan voldoende antwoord bied op die vraag. In die beginselverklaring staat namelijk uitdrukkelijk:
"De lijst Resist is actief tegen alle ideologische gevolgen van oorlog en crisis. Resist verzet zich tegen het eenheidsdenken dat deze wereldorde van oorlog en vernietiging als enige mogelijke aanprijst. De staat moet niet alleen a-religieus maar ook a-cultureel zijn. De enige waarden en normen die vanuit de staatsstructuren opgelegd mogen worden zijn grondwettelijk bepaald. Elke vorm van etnocentrisme en dominante cultuur wordt verworpen."
Een kijk op kandidaten van de lijst RESIST spreekt op zich ook boekdelen: 19 van de 39 kandidaten op de senaatslijst zijn immers vrouwen. (18 op 37 voor de kamerlijst).
Maar we legden de vraag (weliswaar met het schaamrood op onze wangen) toch voor aan Abou Jahjah.
"In de tien punten van Resist staat heel duidelijk iets over gelijke rechten. Als men ons nu vraagt om daar ook iets in te zetten over de rechten van de vrouw. Dan gaat het over een statement ter verantwoording te vragen. Dat doen ze altijd. Jullie zijn moslims: wat denk je van dit en wat denk je van dat?
Binnen een islamitisch kader kunnen homohuwelijken niet. Binnen een burgerlijk kader natuurlijk wel, want daar heeft de islam niets mee te maken.
In Nederland hebben ze dat opgelost door te zeggen dat het burgerlijk huwelijk moet afgeschaft worden en vervangen worden door samenlevingscontracten die geen rekening houden met homo, hetero, jong, oud. Het huwelijk kan je dan in een privé-sfeer laten gebeuren."
Jaap, Eric, Ludo, Peter, Freddy, Jo, Filip en Jenny hadden graag met vrouwen afkomstig uit de migratie daarover een discussie gevoerd. En dus legden Christoph en ik, met evenveel schaamrood op onze wangen de vraag ook voor aan Zohra Othman.
"De kwestie van de discriminatie van de vrouw kan je niet los koppelen van de economische positie van de vrouw. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld nooit kunnen werken omdat ze de taal niet sprak, omdat ze ook nooit de mogelijkheid heeft gehad die taal te leren en omdat ze ook nooit heeft kunnen studeren. Als je oprecht wil dat de vrouwen zich emanciperen, dan moet je er voor zorgen dat de vrouwen onafhankelijk zijn, dat ze kunnen werken en kunnen studeren.
Toen ik afgestuurd was als licenciaat rechten, heb ik nog twee jaar moeten wachten tot ik aan mijn stage als advocaat kon beginnen omdat de procedure om de Belgische nationaliteit te verkrijgen zo lang aansleepte.
De AEL is geen mannenorganisatie. De raad van bestuur bestaat voor 2/3 uit vrouwen. De vrouwen die actief zijn bij AEL zijn heel mondig, nemen zeer radicale standpunten in en moeten zeker niet onderdoen voor hun mannelijke collega’s. Ik heb eens een debat gehad met enkele vrouwen van AEL. Toen een Belgische vrouw hen zei dat vrouwen in de Marokkaanse samenleving onderdrukt worden, antwoordden ze: "Als jullie niet begrijpen dat het deze maatschappijvorm is die de vrouwen onderdrukt, dan is het heel moeilijk om samen met ons te vechten." De oorzaak van de onderdrukking van de vrouw zit dus echt wel in de maatschappij en niet in het hoofd van enkele mannen."
Over de samenwerking met de PVDA zijn Jaap, Eric en de anderen ook al niet spreken. Volgens hen is de PVDA een fundamentalistische partij. Zowel Christoph als ikzelf weten dat er onder bepaalde progressieven heel wat reserves bestaan ten opzichte van de PVDA, en we legden die vraag dan ook voor Abou Jahjah.
"Diegenen die reserves hebben tegen de PVDA omdat beweerd wordt dat ze altijd sektarisch zijn en recupereren, zullen nu zien: ‘Ah, ze kunnen samenwerken met AEL en ze hebben niet eens de eerste plaats op de lijst, zo erg zullen ze dan wel niet zijn’.
…
"Natuurlijk gaan sommige mensen afknappen op die samenwerking, maar dat zijn mensen die bepaalde agenda’s en posities hebben, tegen AEL of tegen de PVDA.
Eigenlijk zijn dat maar kleine kringen. Het brede publiek heeft niet die sektarische reflexen van ‘Ah, niet met die, want die zijn van de PVDA of die zijn van de AEL’." [de rest van het antwoord kan je lezen in het RESIST boekje]
Ik vierde zelf de afgelopen week mijn 35° verjaardag [geboren in’68 hé]. Maar ik denk dat de gemiddeld leeftijd van de auteurs van de brief minstens 20 jaar ouder moet zijn.
Jaap Kruithof zegt in een interview in Knack dat hij denkt dat het nog wel 20 à 30 jaar zal duren alvorens er een echt links alternatief tot stand zal komen in België. Maar Jaap, Eric, Ludo, Peter, Freddy, Jo, Filip en Jenny we hebben geen 20 tot 30 jaar de tijd meer. Misschien ben ik nog te jong en te ongeduldig, maar als ik denk aan de oorlog in Irak, Palestina, Afghanistan, Congo, … dan wil ik geen seconde wachten om de wereld te veranderen.
Indien jullie goed hadden geluisterd naar de duizenden jongeren die op straat kwamen in Seattle, Genua, Brussel, Washington, Praag, …. dan hadden jullie gehoord dat er een generatie is opgestaan die de wereld zal veranderen.
Jullie zouden moeten weten dat het verzet tegen de oorlog en de globalisering in alle hoeken van de wereld toeneemt. Als jullie een poging zouden doen om te luisteren naar de jongeren in Palestina, Egypte, Irak, Syrië, Iraan, Libanon, Brazillië, Argentinië, Venezuela, …. dan zou je weten dat deze generatie niet zal wachten op een handvol intellectuelen die aan de kant zitten te kniezen.
Zohra Othman verwoord het als volgt in het RESIST boekje:
“Telkens gewone mensen hun rechten opeisen, worden ze ongenadig aangepakt in de media. Dan trekken de intellectuelen hun handen ervan af. Dan gaat het vingertje de lucht in.
Kijk, we staan voor turbulente tijden. Hier hebben we dagelijks te maken met sluitingen, herstructureringen en werkritmeverhogingen. Elders voeren de multinationals oorlog om de controle over grondstoffen. Eén maand oorlog in Irak kost 24 miljard dollar. Daarmee kan je de mensheid drinkbaar water verschaffen. Daarmee kan je hier de bevolking een jaar lang gratis verzorgen, je kan 20.000 leerkrachten aantrekken, je kan de tewerkstelling en de diensten van de NMBS redden, de job van 12.000 Sabeniens redden. Die gigantische tegenstelling tussen wat de mensheid nodig heeft versus de winsthonger van een handvol multinationals, dat is onhoudbaar geworden.
Met RESIST! zeggen wij niets anders dan dat: werkmensen van de hele aardbol, sla de handen in elkaar, steek de borst vooruit en kom op voor jullie rechten. Dat is RESIST!, dat is verzet en daarin ben ik optimistisch.”
RESIST! Veel meer dan een cultuurschok.
www.lijst-resist.be
Han Soete
(han@indymedia.be)
Wat een debat had kunnen worden
Wat kon beter mijn mening over een stalinistische beweging als de PVDA beter illustreren dan de golf van haatmails die vanuit de PVDA-hoek over de ondertekenaars van bovenstaande opinie rolde. Naast verscheidene ernstige replieken op onze opiniebijdrage, kwam inderdaad vanuit die hoek een hysterische campagne van scheldpartijen die m.i. een illustratie is over hun opvatting van discussie binnen links.
Eurocentristen, bange blanke burgers, pausjes en kerkvaders van de andersglobalistische beweging, tot en met racisten en sociaal-fascisten – het doet allemaal denken aan de zwartste periodes uit het stalinisme. Maar kritiek op het stalinisme wordt gelijkgesteld met «eisen wat extreemrechts en de westerse burgerij al tientallen jaren van de communisten eisen: op de knieën gaan en het historische experiment van het socialisme verloochenen ».
De zware beschuldiging dat wij de PVDA daarom "haten", is gewoon potsierlijk. Men gaat niet "door de knieën" omdat men dat bepaald historisch experiment verloochent. Want over welk "experiment" gaat het hier? Het Sovjetsysteem van Stalin en het Chinese experiment? Het stalinisme is een catastrofe geweest voor al wie voor een socialistische maatschappij strijdt, het heeft voor generaties lang een loodzware hypotheek gelegd op de strijd voor een rechtvaardige maatschappij, het bracht net het omgekeerde van wat het marxisme beoogt, de ontvoogding van de onderdrukten. PVDA-militanten zijn ongetwijfeld zeer overtuigde anti-kapitalisten; het stalinisme legt echter een hypotheek op hun inzet en vormt daarmee een obstakel voor de antikapitalistische linkerzijde.
Het progressief karakter van de AEL ter discussie stellen, wordt meteen gelijkgeschakeld met het marginaliseren en zelfs criminaliseren van een «zelfbewuste migrantenbeweging ». Er zijn nochtans bijna dagelijks nieuwe illustraties van de reactionaire posities die sommige AEL-kringen innemen. Het probleem is wel dat uit de AEL niet altijd dezelfde verklaringen komen, dat aan progressieve media bij voorbeeld andere dingen worden gezegd dan op meetings in Nederland.
Daarmee wordt het bestaansrecht van een beweging als AEL allerminst in vraag gesteld, zij hebben het volste recht die posities te verdedigen. Maar dan hebben linkse militanten ook het volste recht om erop aan te dringen die standpunten te bekritiseren in de hoop dat discussie daarover bewegingen als de AEL tot linkse standpunten brengt.
Vanwaar dan al dat gescheld over bange blanke burgers? Om iedereen ter linkerzijde te culpabiliseren die niet achter het kartel van AEL en PVDA staat, de vele geïntegreerde "militanten uit de migratie" inbegrepen? Want opkomen voor democratische rechten en vrijheden levert het verwijt op dat men zich in de eigen materiële welvaart wentelt en geen oog heeft voor mensen die moeten knokken voor werk, inkomen en bestaansrecht. Opkomen voor democratische rechten en vrijheden wordt onmiddellijk afgeschilderd als het werk van hedendaagse intellectuelen die daarmee loyale verdedigers zijn van het westerse systeem… Maar is het niet de arbeidersbeweging die gestreden heeft en nog altijd strijdt voor die rechten en vrijheden, dat zijn toch geen geschenken van het zogenaamde westerse systeem (waarmee blijkbaar verwezen wordt naar het kapitalistisch systeem)?
Maar, ultiem argument, kritiek op Resist komt neer op steun aan paarsgroen want dat is toch het enige linkse alternatief. Het is inderdaad jammer dat er ter linkerzijde van sociaal-democratie en groenen alweer geen geloofwaardig alternatief is, want Resist is dat niet. De manier waarop vooral vanuit PVDA-kringen de discussie daarover met scheldpartijen wordt getorpedeerd, maakt het er niet makkelijker op een dergelijk alternatief uit te bouwen.
Freddy De Pauw
Een van de negen ondertekenaars van «waarom wij Resist niet steunen » die vaststelt nu officieus tot de kring van linkse intellectuelen te behoren.
(Uitpers, nr. 42, 4de jg., mei 2003)
