Een ” Euro monetair fonds” voor grootbankiers

Het voornaamste probleem met de overheidsschuld van een aantal eurolanden is het feit dat die landen zich financieel niet meer kunnen bevoorraden bij hun nationale bank. Ze zijn verplicht te lenen via de private financiële markten. Deze wettelijke verplichting is ingeschreven in het Verdragen van Maastricht en Lissabon. Aan deze verplichting hangt de autonomie van de ECB vast. Alsook de budget- en schuldnormen voor de overheidsbegroting (3% en 60% van het BNP) en het verbod van landen om hun schulden te delen.

Bepaalde staten betalen bij private banken op die manier rentes van 3,4,7 tot 18% zoals op een bepaald ogenblik het geval met Griekenland. Diezelfde private banken betalen 1,5% voor dat geld bij de ECB. Reken voor de rente op de Belgische staatsschuld afgerond 4%, dan betaalt ons land elk jaar 2,5% van zijn BNP aan de banken omdat de staatsschuld 100% bedraagt van het BNP. Dat is een schande !

Die last op de staatsschuld komt natuurlijk ook voort uit de veel lichtere belasting van inkomsten uit kapitaal in vergelijking met de inkomsten uit arbeid. Kapitaalbezitters in België worden minder belast dan in de VSA, een land waar de rijken nochtans met handschoenen behandeld worden.

Het is dank zij de vrijmaking van de financiële markten dat de grootbankiers de mogelijkheid gekregen hebben om op die markten te speculeren. Zij hebben grof geld ingezet en veel verloren. In plaats van de controle op die sector te herstellen en kapitaal gelijk te belasten als inkomsten uit arbeid, hebben de EU-leiders beslist om aan de belastingbetaler de verliezen van de grootbankiers door te schuiven. Dit beleid leidt tot een veralgemeende recessie waarvan we de ravage nu in Griekenland zien. Deze politiek stort de Unie en de euro in een crisis.

Dinsdag stemt het parlement een Staatswaarborg van 35 miljard euro voor het ” Euro monetair fonds” (1) dat ingesteld is om landen bij te springen die problemen hebben met hun schuld aan de banken. Toen België zich zonder enige debat onder een regering van lopende zaken in oktober 2010 engageerde voor dit fonds, bedroeg de maximale waarborg van België aan de leningen die dat fonds toestaat aan zwakke euro-landen met het geld van de grootbanken, 15 miljard euro. Vandaag dus al 35 miljard euro. Risico dat het parlement en een regering in lopende zaken op zich neemt met ons geld en in onze naam. Netto kan dat ons 2.270 euro per persoon kosten als die landen hun schuld niet terugbetaalt. En iedereen weet dat Griekenland zijn schuld niet kan terugbetalen.

In plaats van de belastingbetaler op te zadelen met dergelijke onverantwoorde risico’s van de grootbankiers moet het parlement de regering opdracht geven om in Europa te pleiten opdat de ECB los van de financiële markten de landen kan financieren. Dat zou veel efficiënter zijn om landen als Griekenland te helpen. Ook België zelf zou daar beter van worden. Lenen aan 1,5% door de ECB in plaats van de huidige 4% zou de staatsschuld al met 8 miljard verminderen. Met een efficiënte belasting op inkomsten uit kapitaal zou er geld vrijkomen die nodig is om te investeren in werk,onderwijs, gezondheidszorg en wonen….

Alle politieke partijen van links tot rechts, in noord en zuid, aan en naast de onderhandelingstafel voor een staatshervorming en een nieuwe regering, kiezen via dit fonds voor het verder waarborgen van een falend beleid van de grootbankiers. Die zetten hun praktijken gewoon voort met speculeren net als voor de crisis. Ze schuiven ons hun risico’s door maar aanvaarden geen openbare controle.

De stemming van dinsdag bereidt het land ook voor op besparingen en een economische inzinking. Stap voor stap begint de bevolking de gijzeling van de politiek door de grootbankiers in te zien. In tal van EU-landen en ook in België staan bewegingen op die de gijzeling van de democratie door de financiële markten daadwerkelijk afwijzen. Wijzelf klagen de bevoegdheidsoverschrijding aan van de financiële engagementen van een regering van lopende zaken.

Na dinsdag zal ook een nieuwe EU-Verdrag door een volgende regering worden voorgelegd om de financiële engagementen permanent te maken vanaf 2013. Het volk moet zijn zeg hierover hebben in een volksraadpleging .Omdat niet de EU en het IMF moeten beslissen over de basiswetten van het land, maar het volk zelf.