Bij de ‘hoofddoeken-revolte’ in Iran
Over de al te beperkte steun van de Westerse linkerzijde, feministen en andere ‘progressieven’ voor de opstand van de Iraanse vrouwen en mannen tegen de islamitische dictatuur in Iran, is al wel wat inkt gevloeid. Ook hier op Uitpers. Hoe had, hoe zou de linkerzijde (‘in het algemeen’) wel kunnen en/of moeten reageren ?
Nemen we als uitgangspunt de stelling van de Franse ‘groene’ Sandrine Rousseau die schreef dat “vrouwen die gesluierd zijn geen politieke islam zijn” en die gelooft dat sommigen “de sluier dragen om redenen die slechts een verfraaiing zijn.” Zo’n visie kan gemakkelijk weerlegd worden. Ten eerste door te verwijzen naar de verklaringen van islamitische leiders zoals de stichter van de Iraanse theocratie, ayatollah Khomeini. Die verklaarde dat “de islam een zeer politieke religie is. Iedereen die denkt dat religie en politiek gescheiden zijn, is gek. Hij weet niets van de islam, noch van politiek.”
Bij de soennitische moslims laten de Moslim Broeders er zeker geen twijfel aan bestaan dat islam en politiek één is. Zij streven naar de wereldse macht in de Arabische wereld en voeren een politiek van wat Parijs officieel “separatisme” noemt, in Europa: moslims moeten een afgescheiden gemeenschap vormen. De hoofddoek is niet om te verfraaien, maar om dat separatisme te uiten.
In haar boek ‘Meccan Trade and the Rise of Islam’ stelde Patricia Crone het zo voor: “What Muhammad had to offer was a programme of Arab state formation and conquest. (….) Muhammad was a prophet with a political mission, not, as is so often asserted, a prophet who merely happend to become involved in politics » . Of: Mohammed was een profeet met een politieke zending.
Helemaal erg wordt het als de hoofddoek met zoveel dwang wordt opgelegd, dat vrouwen die hem niet willen dragen, al hun familierelaties verbroken zien worden zoals dat ook in onze Lage Landen al te vaak het geval is, en al zeker indien vrouwen zoals in onder meer Iran en Afghanistan, de gevangenis in moeten indien ze geen hoofddoek dragen. Of die hoofddoek als niet ‘correct’ gedragen beoordeeld wordt. Zoals het Mahsa Amini overkwam. De jonge Koerdisch-Iraanse van 22 overleed op 16 september nadat ze door de Iraanse zedenpolitie was gearresteerd en gemolesteerd. Haar dood werd de aanleiding voor de huidige Iraanse volksrevolte.
Voor een seculiere overheid
Een echte linkerzijde moet het altijd om de Ontvoogding van het Volk te doen zijn. Dus is een echte linkerzijde net zoals ten tijde van de Franse, de Russische en andere Revoluties ook altijd een vrijzinnige linkerzijde. Echt links moet steeds en overal de knechting aan godsfantasieën afwijzen. Indachtig het ‘godsdienst = opium” van Karl Marx en het “Ni dieu, ni maître’ van de Anarchisten.
In de Sovjet-Uunie en elders leidde de kritiek van Marx tot een gewelddadig onderdrukken van godsdiensten, maar na de val van de Sovjet-Unie merkte men dat zeventig jaar van de daar toegepaste atheïstische indoctrinatie, geen blijvende zode aan de dijk had gezet. In de snel verarmende vroegere deelstaten ervan kende ‘het geloof’ een spectaculaire terugkeer.
Nu ging er aan de uitspraak van Marx over godsdienst als opium nog iets vooraf: “De religie is de zucht van de in benauwenis verkerende creatuur, het gemoed van een harteloze wereld, zoals zij de geest van de geestloze toestanden is. Zij is de opium van het volk.” (Lenin zou daar later ‘opium voor het volk’ van maken.)
Wil men de mens bevrijden van de knechting aan godsfantasieën, moet men dus ook de harteloze wereld aanpakken. Zorgen voor het sociale welzijn.
En vervolgens moet men de ‘godsdiensten’ niet met geweld benaderen maar met een betere opvoeding en onderwijs die bovendien de wens van de mens om een grotere religieuze zingeving te vinden, niet miskennen. Religieus zijn: dat kan zoals in het boeddhisme ook zonder in een ’god’ te geloven.
Het spreekt voor zich dat er ook voor gezorgd wordt dat overheidsinstanties en -personeel zich altijd en overal neutraal seculier opstellen. Dus bv. geen katholieke kruisbeelden in overheidsgebouwen én geen hoofddoeken aan overheidsloketten.
Om elders zoals op school, de vrede te bewaren – de Franse krant ‘Le Figaro’ berichtte op 4 oktober over de opmars van islamitische kleding op de Franse scholen – Abayas, qamis: «L’école de la défaite» (lefigaro.fr) – kunnen er bv. vestimentaire neutraliteitsvereisten overwogen worden. Dit ook voor de leerkrachten die geen ‘sandwichmen’ of ‘sandwichwomen’ mogen zijn voor éénder welke ideologie. Het onderwijs dient om kritisch te leren denken. Niet om blind te doen ‘geloven’ in wat dan ook. (Zelf heb ik bv. een tiental Greenpeace-t-shirts, maar geen haar op mijn hoofd dacht er ooit aan om in Greenpeace-t-shirt voor de klas te gaan staan. En al evenmin met een band om het hoofd met daarop ‘Atheïst’.)
De weg niet plaveien voor allerlei soorten extreemrechts
Wat indien links het bovenstaande negeert ? Wel, indien het niet de verdediging op zich neemt van de seculiere overheid – ‘l’état laïque’ die via een neutrale overheid de beste beschermer is van ieders keuzevrijheid – dan effent het ongewild het pad voor extreemrechts:
het extreemrechts denken van de islamisten die overigens in de geschiedenis al herhaaldelijk keihard met links hebben afgerekend; zie wat Khomeiny deed met de Iraanse linkerzijde en met name de communisten. De Standaard schreef daar over: “Tot de eerste slachtoffers behoorden een aantal (ongelovige) communisten. ‘Op 21 juni werden vijftien linkse dissidenten gedood, onder wie de beroemde dichter en toneelschrijver Saeed Soltanpour. Dat markeert het begin van de massamoord.” Op zoek naar de verdwenen slachtoffers van de Iraanse revolutie | De Standaard
het extreemrechts denken onder de Europeanen die de ‘linkerzijde’ – of wat daar wil voor doorgaan – opportunistisch zien heulen met een in de ogen van de ontkerkelijkte Europeanen reactionair gedachtestelsel;
het (extreem-)rechts denken zelfs onder de vluchtelingen uit islamitische regio’s die zoals de Iraanse Darya Safai, de Burkinese Asita Kanko en de Somalische Ayaan Hirsi Ali omwille van de laffe opstelling van links, aansluiting zochten bij (extreem-) rechtse en/of conservatieve formaties zoals in genoemde gevallen NVA en Amerikaanse rechtse denktanks.
Bovenal moet een ecologisch bewuste linkerzijde er alles op in zetten om zoveel mogelijk mensen – van welke atheïstische of ‘godsdienstige’ strekking ook – ervan bewust te helpen zijn dat ze zich hier en nu voor de leefbaarheid van de Aarde moeten inzetten. De tijd om de belangrijkste ecologische systemen van de Planeet nog te redden, om met name de klimaatontsporing niet helemaal uit de hand te laten lopen, wordt heel krap. Alle hens dus aan dek.
De Groene Belg, mediadoc.diva@skynet.be
