De stemming zondagavond 21 maart 2010 door het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden over Obama’s herziening van de gezondheidsdienst ging vergezeld van verklaringen dat deze maatregel de grootste sociale hervorming in generaties was.
Met voorspelbare demagogie begroette Obama, in een verklaring na de goedkeuring van de wet, de maatregel als een historische hervorming die een eeuw in de maak was, een bevestiging van de “Amerikaanse droom” en het bewijs dat “de regering van het volk en door het volk nog steeds voor de mensen werkt.”
Na maanden van onderhandelingen achter gesloten deuren met de bazen van de verzekeringsmaatschappijen en van de farmaceutische industrie, deed Obama de absurde bewering dat de maatregel “van beneden.” kwam. In feite echter werd de wetgeving volledig gedicteerd vanuit de top. Ze is het openingsschot van een radicale aanval op de gezondheidszorg voor werkende mensen.
Een duizelingwekkend niveau van cynisme werd tentoongespreid in het zogenaamde “debat” over de gezondheidszorg. Ontwijkingsmaneuvers en regelrechte leugens werden gebruikt om de echte inhoud van het wetsvoorstel te verbergen. Nu de wet er is, zal er ongetwijfeld nog een media-geleide orgie van zelfbewieroking volgen.
Wat uiteindelijk beslissend was voor de goedkeuring was de door het Witte Huis uitgeoefende druk namens de meest machtige secties van de financiële elite.
Er is altijd een scherp contrast geweest tussen de publieke oproepen van de regering-Obama, die ook vergezeld gingen van populistische nepaanvallen op de verzekeringsmaatschappijen, en de fundamentele strategische doelstellingen van de hervorming, die werden uitgewerkt door denktanks in Washington achter de rug van het Amerikaanse volk.
Details over wat de wetgeving werkelijk inhoudt zijn opzettelijk vaag gehouden. De openbare voorstelling door de regering en de Democraten in het Congres is bedoeld om meer te verhullen dan te onthullen. De meeste mensen blijven grotendeels in het duister over wat de uitvoering van de bepalingen van de wet zal betekenen voor hen en hun families.Ondanks al Obama’s gepraat over het groot debat over de gezondheidszorg, is er geen ernstige noch eerlijke openbare discussie geweest.
De belangrijkste kenmerken van het wetsvoorstel zijn honderden miljarden dollars aan bezuinigingen op Medicare, en de eis dat individuen en gezinnen een verzekering nemen of anders een boete moeten betalen. Daardoor komt er een nieuwe toevloed van cash van klanten naar de private verzekeringsmaatschappijen. Ondernemingen zijn niet verplicht om hun werknemers te voorzien van een verzekering, en krijgen slechts minimale boetes als ze het niet doen.
De overheid en de bedrijven zijn voor een groot deel ontheven van elke verantwoordelijkheid voor de financiering van de gezondheidszorg. De werkende bevolking zal de factuur betalen.
De optie van een openbare verzekering werd al geruime tijd geleden opgegeven. Ze diende aanvankelijk als een vijgenblad voor de liberale aanhangers van Obama om de regeling te verkopen aan het Amerikaanse volk. De Republikeinen kregen de ene toegeving na de andere in de hoop, zoals werd gezegd, op steun van beide partijen. Maar nadat duidelijk werd dat geen enkele Republikein steun zou geven aan de wet, werd geen enkele toegeving ingetrokken. Er werden integendeel nog meer regressieve maatregelen toegevoegd aan de wet.
Een schandelijk akkoord werd bereikt met de meest rechtse secties van de Democratische Partij zelf om de dekking van kosten voor abortus nog verder te beperken. De definitieve goedkeuring van de wet werd verkregen door een deal met de Democratische afgevaardigde Bart Stupak, een anti-abortus advocaat uit Michigan. Obama stemde er mee in op het laatste nippertje een uitvoerend dekreet te ondertekenen, waarin werd verzekerd dat er, in het kader van de wet, geen federale fondsen zullen worden gebruikt voor abortussen.
Het presidentieel dekreet, evenals de bepalingen van de wet zelf, betekenen dat individuen die regeringssubsidies ontvangen – dat wil zeggen de arbeidersklasse en de armste lagen van de maatschappij – geen verzekering zullen kunnen kopen, die abortus dekt.
Dit getuigt van het politieke bankroet van de liberale en de zogenaamde “linkse” aanhangers van Obama. Tientallen jaren lang verzekerden ze dat dit een centrale kwestie was, die de steun van de Democratische Partij nodig had, maar nu gaven ze dit zonder enig protest op.
De media, evenals de verklaringen van het Witte Huis en van Democraten in het Congres, staan vol ven vergelijkingen met de wet op de sociale zekerheid (1935) en op Medicare (1965). Toen die baanbrekende hervormingen wet werden, wisten de mensen waarover het ging. Sociale zekerheid betekende dat gepensioneerden elke maand via de post een cheque zouden krijgen. Medicare wou zeggen dat de mensen wisten dat ze vanaf het moment dat ze 65 jaar werden konden rekenen op een medische verzekering onder een regeringsprogramma. Met deze zogenaamde “hervorming” daarentegen weet niemand wat hij kan verwachten.
De eerder genomen maatregelen, waren zoals elke sociale hervorming ontfutseld aan de Amerikaanse heersende klasse. Ze hielden verband met de brede sociale strijd. De sociale zekerheid kwam er als een antwoord op de massabeweging van de arbeidersklasse voor industriële vakbonden. Medicare viel samen met de burgerrechtenbeweging, een golf van militante stakingen, stedelijke opstanden, en de eerste tekenen van populaire oppositie tegen de oorlog in Vietnam.
Deze maatregel daarentegen is opgesteld en opgelegd van bovenaf. Hij is geheel in lijn met het algemene beleid van de Obama administratie.
Het Witte Huis en het Congres reageerden met onverschilligheid en minachting toen miljoenen mensen werkloos werden, hun huizen verloren, en moesten krabben om hun huur en de rekeningen voor de nutsvoorzieningen te betalen. Er werden honderden miljarden uitgetrokken om Wall Street te redden, maar er werden, geen betekenisvolle maatregelen genomen om de catastrofe van arbeidersgezinnen te verlichten.
Het beleid van Obama is gericht op het verhogen van de sociale ongelijkheid. Schoolsluitingen en privatiseringen en massale ontslagen van leraren kregen de zegen van zijn regering. General Motors en Chrysler werden tot bankroet gedwongen om de voorwaarden te scheppen voor zware aanvallen op de lonen, op de arbeidsomstandigheden en op de gezondheidsvoorzieningen van de werknemers.
De bewering dat de herziening van de gezondheidszorg een oase van vooruitgang is in deze woestijn van sociale reactie is gewoonweg een leugen. De ervaringen van miljoenen mensen, die nog geen teken hebben gezien dat de regering op enigerlei wijze antwoordt op hun noden, hebben het goed verdiende scepticisme gevoed en leidden tot regelrechte oppositie tegen de wet voor de gezondheidszorg binnen brede lagen van de bevolking.
De wet beoogt een door de regerende elite als dringend beschouwd probleem aan te pakken.. De grote bedrijven zijn er, in samenwerking met de vakbonden, in geslaagd de lonen naar de beneden te drijven en de productiviteit te verhogen. Maar ze waren niet in staat een halt toe te roepen aan de toenemende medische kosten. De kosten worden opgedreven door duurdere verzekeringen voor de werknemers evenals voor zorg voor de armen en de onverzekerden die hun toevlucht nemen tot medische verzorging in spoeddiensten en in openbare hospitalen.
Obama’s gezondheidswet brengt een oplossing voor dit probleem van de “big business”. Onder de wet worden de meest kwetsbare delen van de bevolking gedumpt in zeer magere plannen, waaronder beperkingen worden geplaatst op duurdere en “overbodige” tests, behandelingen en medicijnen. Medicaid zal worden afrgeslankt en Medicare van zijn substantie ontdaan. De zorg zal worden gerantsoeneerd volgens “kosteneffectiviteit”. Men zal ondermaatse gezondheidsplannen kunnen kopen op “verzekeringsbeurzen”.
De gezondheidswetgeving schept een gevaarlijk precedent voor een veel bredere aanval op sociale programma’s, waarvan elementen al in gang gezet zijn door de administratie. Vorige maand richtte Obama, via een executive order, een bipartisane commissie voor tekorten op, die maatregelen zal voorstellen om de overheidsuitgaven voor Medicare, Medicaid en Sociale Zekerheid fors te verminderen.
De komende maanden, als miljoenen mensen duidelijkheid gaan krijgen over de reële gevolgen van de gezondheidswet, zal de brute werkelijkheid onvermijdelijk een enorm gevoel van verraad en woede opwekken. Dit zal de weg openen voor de opkomst van nieuwe vormen van strijd als mensen alternatieven gaan beginnen overwegen voor het door het bedrijfsleven gecontroleerde gezondheidssysteem. Het zal een alternatief worden dat gebaseerd is op een socialistisch programma dat begint met de fundamentele menselijke behoeften in plaats van bedrijfswinsten.
(Uitpers nr. 119, 11de jg., april 2010)
22 maart 2010
Bron: World Socialist Web Site, wsws.org
