INTERNATIONALE POLITIEK

DSK : schuldig, aan sociale afbraak

Dominique Strauss-Kahn, DSK, heeft in één klap de leiding van het IMF en een grote kans op het Franse presidentschap verloren – al dan niet schuldig aan gedwongen seks met een hotelbediende. DSK was de grote favoriet om in de presidentsverkiezingen volgend jaar zittend Frans president Nicolas Sarkozy te verslaan. Ineens is de koers naar het Elysée meer open. De Franse PS bereidt zich voor op haar “primaires” in oktober om een uitdager/uitdaagster voor Sarkozy aan te wijzen.

Wekenlang beheerst de affaire DSK het Franse en zelfs wereldgebeuren. Alle aandacht gaat naar de grondige enquêtes over het tijdsgebruik per minuut van de hoofdrolspelers in dit hoteldrama. En vooral naar de speculaties en ellenlange beschouwingen door medialui, politici, psychologen, filosofen enzovoort. Privé-detectives, journalisten en sensatiezoekers allerhande trekken New York, Frankrijk en Guinée rond op zoek naar elementjes die de geloofwaardigheid van de betrokkenen kan ondermijnen. Roddels worden uitgesmeerd in afwachting van, of gebrek aan, feiten. Karikaturist Plantu vatte het in Le Monde goed samen met een tekening, aan de ene kant een eenzame reporter in Kameroen waar cholera heerst, aan de andere kant massa’s camera’s en micro’s in het dorp in Guinée waar de familie van de kamermeid woont. Dit is tenminste een beschouwing ter zake. Wat van de meeste niet kan gezegd worden.

Speculaties

Zo wijdde de krant Le Monde een hoofdcommentaar aan het eigenaardige feit dat volgens een peiling 57% van de Fransen denken dat DSK slachtoffer werd van een complot. Niet passend in een democratie, vond de krant. Maar wat als het zo is? Kan men die theorie zomaar opzij schuiven? Vladimir Poetin, nu premier van Rusland, heeft zijn fulgurante carrière te danken aan een meesterzet begin 1999. Als chef van de geheime dienst FSB schakelde hij de procureur uit die een grondig onderzoek deed naar het “Russiagate”, het schandaal rond de enorme smeergelden die toenmalig president Boris Jeltsin en zijn omgeving hadden gekregen. Poetin deed dat met een filmpje waarin de procureur met vrouwen lag te stoeien. Al dan niet gefabriceerde beelden, maar het werkte. Er was een andere vertakking van het “Russiagate”, namelijk de vraag waar 3,9 miljard dollar subsidies van het IMF voor Rusland naartoe waren. Het onderzoek leidde toen naar het ontslag van IMF-baas Michel Camdessus… Waarom zouden Fransen en anderen dan niet mogen overwegen dat er mogelijk toch een val was?

Er zijn ook enkele “filosofische” beschouwingen opgedoken over het DSK-schandaal in het teken van de mondialisering. De baas van de belangrijkste financiële instelling in één kamer met een vrouw uit het Afrikaanse Guinée; hij wonend in een peperduur verblijf aan de Parijse Place des Vosges, zij in een sociaal appartement in de Bronx, wereldwijd bekend als een oord van achteruitstelling. Mondialisering? Zij komt uit een gewezen Franse kolonie waar Franse kolonisten decennialang vrouwen misbruikten en ze woont nu in een land waar mensen van Afrikaanse afkomst tot 150 jaar geleden meestal nog in slavernij leefden. Seksuele mondialisering bestaat toch al tientallen eeuwen, die heeft niet op DSK gewacht. Gelukkig is het aspect ‘jood en moslima’ niet sterk aangeboord, maar het kan nog komen.

Verweesd?

Heeft DSK de Franse PS verweesd achtergelaten? Hij was toch volgens peilingen de ideale linkse kandidaat om Sarkozy uit het Elysée te verjagen? Het probleem is dat links daar niet van overtuigd is. Voor een groot deel van de PS-basis was DSK vooral de man die schuldig is aan een politiek van liberalisering, zowel in Frankrijk als wereldwijd. (Zie daarover Uitpers nr. 121 van juni 2010 – DSK als hoop van de Franse PS?). DSK stond onder meer als minister van Financiën in de regering Jospin (1997-2002) in voor verregaande privatiseringen. DSK was de voorbije jaren in alle opzichten voorvechter van een verdere verrechtsing van de PS en werd onder meer daarom bij de interne PS-verkiezingen in 2007 overtuigend verslagen. In talrijker opzichten zit hij op dezelfde lijn als Sarkozy – soberheidsbeleid (kijk naar de IMF-politiek in Griekenland), hij steunde de verhoging van de pensioenleeftijd, Atlantisch, pro-Israël… Maar bevriende peilingen en commentaren schilderden hem af als de enige die Sarkozy zeker zou kunnen verslaan. Op die manier werden de primaires van links gemanipuleerd: men moest DSK wel steunen omdat de andere kandidaten veel minder kans maken, zo luidde het.

Normaal

De uitschakeling van DSK gooit alles weer open. De grote verrassing is dat ineens gewezen PS-leider François Hollande naar boven schiet als de geliefkoosde kandidaat van de achterban. Kortgeleden nog was hij de kleurloze outsider die weinig kans maakte tegenover DSK, partijleidster Martine Aubry of gewezen kandidate Ségolène Royal. Maar Hollande kent de partij als zijn broekzak en heeft vooral, zonder daarvoor dure pr-firma’s in dienst te nemen, de feeling gehad zich aan te dienen als “le candidat normal’ die het niet moet hebben van sibillijnse formules, goed klinkende ‘oneliners’ of andere fiorituren.

Aubry had eerder een afspraak gemaakt met DSK dat ze zich alleen kandidaat zou stellen als hij het niet deed. Nu valt die belemmering weg, maar intussen is Hollande goed op weg, terwijl Royal ver achter lijkt te blijven. Met het wegvallen van DSK voelen ook anderen zich geroepen. Arnaud de Montebourg, ooit kopstuk van de linkervleugel, wil zijn kans wagen, terwijl op de rechtervleugel Manuel Valls, zo mogelijk nog rechtser dan DSK, nu de erfenis wil overnemen – maar hij is daar niet alleen in, want ook Pierre Moscovici koestert die ambitie.

Het merkwaardige is wel dat er tussen de hoofdkandidaten geen inhoudelijk verschil te bespeuren valt. Hollande, Aubry, Royal zitten op dezelfde politieke lijn – sociaaldemocratisch met de ambitie het neoliberalisme binnen enkele perken te houden. De “strauss-kahniens” vragen zich nu af voor wie te kiezen, want de onderlinge verschillen en die met hun idool DSK zijn zo miniem – Aubry zou DSK als kandidaat hebben gesteund.

Accenten

Ze moeten wel wat linkse tonen leggen omdat er ter linkerzijde enige concurrentie is. Niet zoveel, maar toch voldoende om er met het oog op een tweede ronde rekening mee te houden. En vooral om ervoor te zorgen dat die concurrentie in de eerste ronde niet teveel stemmen afneemt zodat de kandidaat van de PS in de tweede ronde geraakt en het dus niet moet afleggen tegen Sarkozy en Marine Le Pen van het uiterst-rechtse Front National (FN).

Een belangrijke concurrent is weggevallen: Olivier Besancenot van de uiterst-linkse NPA (Nouveau Parti Anticapitaliste) wil geen derde keer kandidaat zijn, ook al haalde hij in recente peilingen 9% van de kiesintenties. De intern erg verdeelde NPA heeft nog geen andere kandidaat. Jean-Luc Mélenchon dan maar steunen? Mélenchon van de Parti de Gauche (PG) wordt kandidaat van het Front de Gauche met de communistische PCF. Maar ondanks de terugtrekking van Besancenot blijft Mélenchon rond de 5% kiesintenties steken.

Er is ook nog de “groene” familie waar de linksere ex-magistrate Eva Joly con currentie krijgt van tv-vedette Hulot. Die laatste en zijn aanhang willen zich niet bij links rekenen, terwijl de groene formatie van Les Verts-Europe Ecologie dat wel doet.

(Uitpers nr. 132, 12de jg., juni 2011)

Relevant

Wil Rusland echt een tweede front openen?

Volgens Michel Hofman, de stafchef van het Belgisch leger, moet Europa zich dringend voorbereiden op een mogelijke oorlog met Rusland. Wie vrede wil, bereidt zich best voor op een…

Washington heeft belang bij opblazen Russische dreiging

Eind vorige week waarschuwde president Biden voor een Russische invasie die “elk ogenblik” kan plaatsvinden. “Amerikaanse burgers zouden nu moeten vertrekken” zo klonk het vanuit het Witte Huis, waarna…

Over de misdaden van het Westen in Afghanistan en de ellende die achterblijft…

De vlucht van de NAVO-troepen uit Afghanistan en de ellende die ze achterlaten zijn slechts het (voorlopige?) laatste hoofdstuk in een verwoestend verhaal dat op 11 september 2001 begon.…

Laatste bijdrages

Democratisch gehalte VS: een onvoldoende

De kiezers van 43 lidstaten van de VS en die van Washington DC hebben veel minder gemerkt van de campagne voor de presidentsverkiezingen, dan die van de 7 “swing…

Israël en de Grote Ontmanteling.  

Pas heeft Israël in zijn parlement de UNRWA verboden, een eerste stap misschien om de hele Verenigde Naties te verbieden.    UNRWA is de United Nations Relief and Works Agency…

De miljardairs en hun keuze van een president

UBS, de gigantische Zwitserse private bank, houdt al tien jaar lang bij welke nieuwkomers de klasse van miljardairs vervoegen. De laatste jaarlijkse UBS-telling van ’s werelds nieuwe miljardairs, die…

Scheepsherstellers waren ook verzetslieden

You May Also Like

×