De VS presidentsverkiezingen van november 2016 spelen zich af onder een precaire politieke economische spanning. Zoals steeds zal de strijd voornamelijk gaan tussen de kandidaat van de Republikeinen en de kandidate van de Democraten. Andere kandidaten krijgen weinig media-aandacht en beschikken over onvoldoende budget om zendtijd te kopen op de tv-zenders.
Na acht jaar Obama beleid wordt de VS door een grotere sociale ongelijkheid verscheurd dan aan het begin van zijn ambtsperiode. Het inkomen van de rijken steeg met 25 procent. De doorsnee-Amerikaan, echter, beschikt nu over 3000 dollar minder dan bij de aanvang van Obama’s presidentschap. Terwijl het hogere bevolkingsdeel 40 procent van de Amerikaanse rijkdom bezit, moeten de arbeiders, in VS-terminologie “de middle class”, zich als verliezers in de economische ontwikkelingen beschouwen.
De angst voor verder verlies, drijft hun woede voor het establishment op, waardoor velen zich achter Trump scharen. De rijke miljardair en immobiliënspeculant Trump profileert zich zonder scrupules als de Robin Hood voor de ‘middle class’ tegen ‘bedriegster Hillary’ die de personificatie is van Wall Street.
Ook het nalatenschap van de Obama regering op het vlak van de buitenlandse en veiligheidspolitiek verliest alsmaar meer de steun van ‘Amerikaans links en middle class’. Obama was weliswaar terughoudend voor het inzetten van grote contingenten VS-militairen in conflictgebieden, waarmee hij het repatriëren van body bags kon vermijden, wat zeer gevoelig ligt bij de burgers. In de jarenlange spanning met Iran heeft hij de militaire kaart niet getrokken. Hij geeft op vele plaatsen wel de voorkeur aan een krachtig inzetten van zijn special forces en vooral zijn drone oorlog heeft hij uitgebreid. Hij heeft zich verzet tegen het instellen van een kernwapenvrije zone in het Midden-Oosten, blijkbaar om het Israëlisch kernwapenarsenaal voor iedere controle te vrijwaren. Hij heeft ook de spanning aan de Russische grens opgedreven. Obama heeft groen licht gegeven voor een plan van honderden miljarden dollar om de ontwikkeling van nieuwe en modernisering van de huidige kernwapens uit te werken. Hij is een grote voorstanders van neoliberale vrijhandelsakkoorden in het Trans-Atlantische en Stille Oceaan gebied, in het voordeel van de VS-investeerders en concerns, niet deze van de burgers. Zijn schijnbare normalisering richting Cuba en China zijn maar een zeer bescheiden verbetering.
Hoe positioneren ze zich op terrein?
De vraag is of Hillary Clinton een geringer gevaar betekent en een echt alternatief tegen Trump is? Is er überhaupt een derde mogelijkheid in deze presidentsverkiezing?
Het is moeilijk te voorspellen wie van de twee zijn intrek zal nemen in het Witte Huis. Want ieder raciaal incident of misplaatste uitlating kan gevolgen hebben op het kiesgedrag van de geregistreerde kiezer.
De vooruitzichten en voorspellingen worden nog moeilijker door het fenomeen van “swing states”, waaronder we de staten verstaan met een niet duidelijk te definiëren kiezerspubliek: ze stemmen eens zus een andere keer stemmen ze zo. Daar praktisch het “winner takes it all” principe geldt, vallen alle kiesmannen in de mand van de partij met het hoogste stemmenaantal, gelijk hoe groot of hoe gering het stemmenverschil ook is. Bijgevolg concentreren beide partijen zich op deze “swing states”, zoals Florida, Ohio, Colorado, Iowa, Nevada, New Hansphire en Virginia. Het is een grondregel in de VS dat zonder Florida of Ohio geen presidentsverkiezing kan gewonnen worden. In Florida, met zijn groot aantal latino’s, ligt Hillary Clinton op kop, in Ohio een belangrijk economisch gebied waar vele arbeidsplaatsen naar het buitenland zijn verhuisd, ligt Donald Trump op kop. Het zal klaarblijkelijk bij de einduitslag maar om enkele duizenden stemmen gaan wie de troonopvolger van Obama zal zijn. Het is best mogelijk met het massaal Amerikaanse media tromgeroffel voor Hillary en anti-Trump campagne dat zij haar intrek kan nemen in het Witte Huis.
Mocht men de huidige kiezersblokkade van het tweepartijensysteem kunnen beëindigen, dan creëert men een mogelijkheid van een nederlaag voor de Republikeinse en Democratische kandidaat en opent men een perspectief voor een links progressieve doorbraak. Sommigen in het progressieve kamp hadden gehoopt dat Sanders die rol op zou nemen, maar Bernie Sanders schaarde zich achter Clinton.
De verkiezingsprogramma’s
De verschillen in de verkiezingsprogramma’s tussen democraten en republikeinen zijn enorm.
Trump wil zich als kampioen van de kleine man profileren. Dat doet hij vooral door z’n nonconformisme, zijn brutale uitspraken en z’n anti-establishment imago met een campagne waarin hij wild om zich heen schopt. Maar Donald Trump is een knalharde vertegenwoordiger van de rijke 1 procent, waartoe hij zelf behoort. Hij wil de ondernemersbelasting verminderen van 35 procent naar 15 procent. De erfenisrechten van 40 procent afschaffen. Deze wijziging zou aan de VS-schatkist miljarden dollars kosten. Gelijktijdig wil hij het defensiebudget aanzienlijk verhogen, met als gevolg een vermindering van de sociale diensten voor de burger. Op vlak van buitenlandse politiek is Trump tegen ‘vrijhandelsakkoorden’, hij wil de NAFTA opnieuw onderhandelen of beëindigen, TPP en TTIP moet volgens hem begraven worden, op import uit Mexico en China moeten hogere importrechten geheven worden. Hij neemt afstand tegenover de NAVO en wil met Rusland een vergelijk zoeken. De NAVO-bondgenoten wil hij bij een gebeurlijke aanval alleen bijstaan wanneer ze zelf hun plichten tegenover de VS vervullen, klaar uitgedrukt een blinde gehoorzaamheid. Van een wereldwijde stationering van VS-troepen wil hij niet weten, voor hem kan men alle gevaar ook vanuit Amerikaanse bodem het hoofd bieden. Hij is voorstander voor het inzetten van kernwapens.
Maar centraal staat in zijn verkiezingscampagne een racistische haat tegen migranten en wil hij de immigratie drastisch beperken tot de voor de VS nuttige inwijkelingen. Moslims moeten voor hem principieel de toegang tot de VS geweigerd worden. De illegale migranten uit Mexico, meer dan 11 miljoen mensen, moeten uitgewezen worden. Trump loochent en minimaliseert het probleem van de opwarming van de aarde en is voorstander van het gebruik van fossiele brandstoffen. Hij is tegen iedere financiële steun voor de ontwikkelingslanden voor het oplossen van de milieuschade.
Clinton
Hillary Clinton levert daartegen in alle punten het contrastprogramma afgezien van de rijkdom van personen. Ze heeft een en ander wel moeten aanscherpen om de Sanders aanhang te paaien. Ze staat echter veel dichter bij de miljardairs dan bij de doorsnee verdiener. Samen met echtgenoot Bill heeft Hillary sinds 2007 meer dan 170 miljoen dollar verdiend aan honoraria voor spreekbeurtenvoor de gesloten kring van Wall Street instellingen. Tot op heden weigert ze de teksten van haar toespraken vrij te geven. Het is voor iedereen duidelijk dat de Clintons een groot vertrouwen genieten van Goldmans Sachs en C°. Goldman Sachs heeft trouwens zijn medewerkers en zijn aanverwante instellingen een verbod opgelegd om Trump financieel te steunen.
Ze heeft nauwe vriendschapsbanden met de feodale monarchieën van het Midden-Oosten, die gulle donors zijn van de Clinton Foundation. Ze gaf groen licht voor een wapenverkoop van 29 miljard dollar naar Riyad. Saoedi-Arabië is al geruime tijd een belangrijke contribuant van de stichting, dit jaar bij de nieuwe wapendeals verhoogde het koningshuis nog als tegenprestatie zijn financiële donatie voor de stichting. Tijdens haar verblijf op het Buitenlandse Zaken keurde ze wapenleveringen goed voor een bedrag van 165 miljard dollar naar 20 landen, als wederdienst kreeg ze financiële bijdragen voor de Clinton Foundation. In de aanloop van haar verkiezingscampagne doneerde Riyad een bedrag van 1 miljoen en later nog eens 25 miljoen dollar. De andere Golf monarchieën, VAR, Qatar, Brunei, Koeweit, zijn ook gulle schenkers. Ze is niet alleen politiek welwillend voor de monarchieën, maar ook een goede zakenpartner.
Clinton is geen linkse pion tegen Trump, ze is het liberaler pendant tegen de brutale en racistische Trump . Om de verkiezingsstrijd te winnen is ze verplicht enkele sociale accenten in haar programma te plaatsen. Maar de ervaring heeft ons geleerd dat verkiezingsbeloften vrij vlug van de dagorde verdwijnen.
Wat haar buitenlands en veiligheidsbeleid betreft staat ze rechts van Obama. Ze is een grote voorstander van vrijhandelsakkoorden, maar onder druk van de Sanders beweging moest ze voorlopig afstand nemen van TPP en TTIP. Ze is een voortrekker voor een sterkere NAVO, voor militaire interventies van de VS bij globale conflicten. Hillary Clinton wil de nucleaire ‘first strike strategie’ in stand houden. Haar streven is vooral gericht om de Verenigde Staten als sterkste militaire macht verder uit te bouwen en zo de VS de beslissende positie te blijven verschaffen. In Libië blokkeerde ze de politieke oplossing die de Afrikaanse landen voorstelden. Hillary is een politica die militaire macht wil gebruiken, bijgevolg is ze geen partner voor de vredesbeweging maar de grote tegenspeler.
Tijdens het televisiedebat “Commander-in-Chief Forum” werd een demonstratie gegeven van de militarisering van de VS-samenleving en een bestendiging van de officiële militaire Pentagon politiek. Beide kandidaten zoeken in hun verkiezingscampagne de steun van gepensioneerde generaals en admiraals. Trump beweert dat 88 van hen hem steunen, Clinton countert dat 95 hogere gepensioneerde officieren hun steun aan haar hebben toegezegd.
Tijdens het bovenvermeld tv-debat kwamen vragen over de Vietnam, Irak, Afghanistan, Libië en Syrische oorlogen aan bod. Clinton rechtvaardigde deze VS oorlogen met leugens. Ze beloofde wanneer zij haar intrek in het Witte Huis zal nemen, ze geen Amerikaanse grondtroepen in Syrië zal ontplooien. Dat is misschien de eerste belofte die ze zal breken.
De muur van Trump
Tijdens de verkiezingscampagne voor het presidentschap wordt in de media veel gefocust op het voornemen van Trump om een scheidingsmuur met Mexico te bouwen. Maar onder Obama is er al een inhumane migratiepolitiek uitgewerkt en tevens een scheidingshek aan de grens met Mexico.
Bijgevolg bouwt Trump niet op een onbestaand terrein, hij wil de muur uitbreiden over de 3.100 kilometer landsgrens met Mexico en de grenscontrole opvoeren. Volgens de Donald Trump fantasie is de grenscontrole niet adequaat genoeg. Wat men in de media niet zegt is dat onder Obama men 2,5 miljoen mensen het land heeft uitgezet, een half miljoen meer dan in de periode van George W Busch. Het toont duidelijk de inhumane immigratiepolitiek van de Amerikaanse gevestigde klasse over beide partijen heen. De grote meerderheid van de immigranten zijn burgers uit Centraal- Amerika op de vlucht voor het bendegeweld en de miserabele leefomstandigheden in hun land.
Een scherpere grensbeveiliging is een concept van beide dominerende Amerikaanse partijen. Ook Bill Clinton was een enthousiaste voorstander voor een grotere grensbeveiliging met Mexico. Zijn echtgenote en senator Hillary Clinton stemde in 2006 voor meer grenshekken en prikkeldraad.
Duizenden kilometer lang is de grens tussen beide landen. Met een muur, hekken en drone bewaking poogt men de illegale migratie tegen te houden. Zo worden migranten die er toch in slagen het land illegaal binnen te komen, in een moeilijk woestijngebied gedreven op hun zoektocht naar betere levensvoorwaarden. Een aanzienlijk aantal wordt de dood ingedreven. Een onderzoek in de VS-grensstaat Arizona door het Colibri Center over de grensdoden in de Amerikaanse woestijn voor de periode van 2000 tot 2014, toont dat het dodenaantal gestegen is van 12 naar 165 per jaar.
In de Verenigde Staten leven ongeveer elf miljoen mensen zonder papieren, die van het door Obama beloofde hervorming in het migratierecht verstoken blijven. Obama’s initiatief van 2012 werd enkel van toepassing voor migranten zonder papieren die als kind in de VS gekomen zijn.
Donald Trump zaait aldus op een vruchtbare bodem, hij wil meer hekken, meer prikkeldraad en meer uitwijzingen. Het onthutst hoe agressief zijn voornemens zijn, maar dat was ook reeds het geval onder Obama zonder veel media ruchtbaarheid. De uitwijzingen treffen volgens de officiële verklaring: “illegalen met een crimineel verleden”.
In 2014 waren 4 procent van de uitgewezen immigranten, afgezien van de illegale grensoverschrijding, nog niet in conflict met de wet gekomen. Ganse families werden opgesloten in gesloten migrantencentra’s, inclusief asielzoekers. Het zou de Verenigde Staten niet zijn mocht dergelijke migratiepolitiek niet een gunstig klimaat scheppen voor de privé om gesloten opvangcentrums voor de illegalen te bouwen en beheren.
Besluit
Hoewel er duidelijke verschillen zijn in de partijprogramma’s krijgen we sowieso een nieuwe president van de Verenigde Staten die de 1% elite geen strobreed in de weg zal leggen.
