Wat de verkiezingen brengen, in België en in de Europese Unie, weten we pas over enkele dagen.
Wat we nu al weten is dat de wereld die op ons wacht, alles behalve ‘nog meer van hetzelfde’ zal zijn.
Uiterst rechts en het fascisme zijn bezig aan een come-back. Dat voorspelt niets goeds en is bijzonder slecht nieuws voor alle minderheidsgroepen, van LGBT tot migranten. Het is slecht nieuws voor onze verzorgingsstaten en het is slecht nieuws voor elke progressieve maatschappelijke visie. Fascisme betekent een samenleving als een organisme, met ieder zijn taak op zijn vaste plek. Niets geen sociale mobiliteit, niets geen maakbaarheid.
Hoewel, zo denkt U wellicht, ook het verzet is groot, niet enkel vanuit linkse hoek, maar ook vanuit elke progressief liberale hoek.
Dat kan verkeren. En wel hierom.
Eind volgende week, van 13 tot 15 juni, vindt de volgende topvergadering plaats van de G-7, de club van rijke landen. Gastland is dit jaar Italië, met post-fascistisch premier Giorgia Meloni. Ze ligt momenteel erg goed in de markt en dat maakt de hele agenda alleen maar enger.
Want kijk wie Meloni zo allemaal heeft uitgenodigd, naast de vaste leden van de club.
President Zelensky, uiteraard. Hij mag er al bij zijn vanaf de eerste dag, op de formele vergadering dus. Dat zijn mandaat als President is afgelopen, geen democratische haan die er naar kraait.
De dag erna is Paus Franciscus de hoogste gast. Hij mag er komen spreken over de kansen en risico’s van Artificiële Intelligentie. Kwestie van deskundigheid in huis te hebben. Mag er ook aan herinnerd worden dat in het Vatikaan alle kindermisbruik door priesters werd toegedekt en dat de Kerk tot vandaag geen vrouwen toelaat tot het priesterambt? Dat ook Paus Franciscus tegen ‘genderideologie’ is? Een muffe instelling, zonder meer.
Een andere hoge gast is Javier Milei, President van Argentinië. De brave man vertelde net deze week dat hij zo bijzonder trots is de Argentijnse Staat te kunnen ontmantelen. Hij voelt zich een soort ‘Terminator’, zo zei hij. Op enkele maanden tijd heeft hij miljoenen mensen de armoede ingejaagd. Hij hield voorraden voor de voedselbanken verborgen maar werd door een rechter verplicht ze vrij te geven. Hij gaf nu de opdracht aan het leger (!) ze te verdelen. In dit vroeger rijke land lijden mensen nu honger.
De kroonprins van Saudi-Arabië is eveneens van de partij. In dit boeiende land worden jaarlijks tientallen mensen na een bijzonder unfaire rechtsgang ter dood veroordeeld en geëxecuteerd. Vrouwen, zo weten we, zijn geen volwaardige burgers in het land.
De Presidenten van India, Zuid-Afrika en Turkije zullen er eveneens bij zijn. Volwaardige democraten met heel wat bloed aan de handen en aan de verliezende kant op de democratische balans. En dan Kenya, Algerije, Mauretanië, Jordanië …
De Braziliaanse President Lula is ook van de partij. Hij past niet echt in het rijtje, de man zal zich beslist wat eenzaam voelen.
Het is duidelijk dat de Italiaanse premier niet kiest voor landen met een beloftevol economisch traject. Dit is een duidelijk politiek-ideologische keuze die aangeeft waar ze naar toe wil, in eigen land, in Europa, in de wereld.
Wanneer de andere leden van de G-7 club akkoord gaan met dit gezelschap, betekent het dat ze er geen graten in zien. En dat maakt deze bijeenkomst zo eng. Het gaat dan niet meer over een marginaal gebeuren met een risico van fascisme, het gaat dan over een belangrijke helling die we aan het afglijden zijn. Ja, we bestrijden het fascisme, maar neen, het liberalisme verdedigen we ook niet meer.
Als het tijdperk van de Europese dominantie achter ons ligt, moet dan ook het doek vallen over het liberalisme?
Dat Biden dit met zijn mentale vergrijzing niet door heeft, het zou kunnen. Maar iemand als Emmanuel Macron? Justin Trudeau? Rishi Sunak? Zijn zij bereid de Verlichting achter zich te laten? Mensenrechten te begraven? Een autoritair bewind te voeren en een derde wereldoorlog voor te bereiden?
Dat de ‘Global South’ geen echte realiteit is, we wisten het al. Dat de BRICS-landen geen echte eenheid vormen en weinig aantrekkelijks te bieden hebben voor wie gelooft in democratie en mensenrechten, het is een feit. Dat de westerse G-7 landen nu zoete broodjes bakken met deze ‘illiberale’ ‘democratieën’, het is een schok.
Wordt dat de wereld van morgen?
