Theo Para, De schreeuw van Bastion Veere, verzamelde stukken, Om de rechtsorde in Suriname, Van Gennep, Amsterdam, 2009, 55 blz. ISBN 9789055154418,
Bastion Veere is een beruchte plaats in Suriname. Het is namelijk de plek in het Paramaribose Fort Zeelandia waar op 8 december 1982 15 tegenstanders van het militair regime werden gedood. In 2007 begon er op vraag van de nabestaanden een proces om, zoveel jaar na de feiten, alsnog een gerechtelijk vonnis af te dwingen. We zijn nu in 2010 en er is nog steeds geen uitspraak in dit proces waarin de hoofdbeschuldigde, de toenmalige bevelhebber Desi Bouterse, weigert te verschijnen.
Eén van de hevigste tegenstanders van Bouterse is de Surinaamse dokter Henry Does die onder zijn nom de plume Theo Para heel veel teksten schreef tegen Bouterse en tegen de militaire periode in de Surinaamse geschiedenis (1980-1987).
In dit nieuwe boek van hem werden onder de titel De schreeuw van Bastion Veere de stukken verzameld die hij tussen 1992 en 2009 schreef voor diverse dag-en weekbladen in Nederland en Suriname. Een aantal ervan verschenen al eerder in Belogen land (1996) en Wraak der Wijsheid (1998). Het zijn de stukken van na 1998 die hier voor het eerst gebundeld worden.
Uit deze bundeling blijkt eens te meer dat Para een rabiate tegenstander is van Bouterse en zijn regime uit de jaren tachtig en van zijn huidige politiek als leider van de Nationaal democratische Partij (NDP). Zijn bijdragen zijn zeer polemisch en laten geen spaander heel van Bouterse en zijn entourage.
Dat is natuurlijk de man zijn goed recht, maar hij gaat daarbij soms heel kort door de bocht. Niet alleen Bouterse, maar ook zijn medestanders van toen moeten hangen. En daarvoor gebruikt hij alle middelen die hij ter beschikking heeft. Neem nu het geval van Glenn Sankansing die na de decembermoorden even waarnemend minister van Buitenlandse zaken was. In deze bundel staan er twee artikels (één uit 1992 en één uit 2008) waarbij hij de man beticht van het officieel goedpraten van wat er op 8 december is gebeurd.
Wanneer Sankatsing in 2008 in de gezaghebbende de Ware Tijd een artikelenreeks publiceerde waarin hij naar mijn gevoel op een moedige manier terugblikt op de militaire periode en de rol die hij daarin gespeeld heeft, is dat andermaal aanleiding voor Para om Sankatsing onder vuur te nemen. Deze keer ging hij nog een stapje verder en probeerde hij – zie zijn artikel Bij de salto mortale van Sankatsing – de man in diskrediet te brengen in zijn functie van directeur van het onderzoekscentrum van de Universiteit van Aruba. Uit goede bron heb ik vernomen dat de betreffende universiteit niet is ingegaan op die aantijgingen, maar dat weet de lezer van De schreeuw van Bastion Veere natuurlijk niet.
Theo Para ligt voortdurend op de loer om Surinamers die in de jaren tachtig actief betrokken waren bij het revolutionair proces en die nu nog publiceren aan te vallen en als het even kan zelfs te broodroven. Die eer viel ook de journaliste Chandra Van Binnendijk te beurt. In het recent verschenen K’ranti! De Surinaamse pers 1774-2008 schreef zij een bijdrage Een nieuw spoor, ontwikkelingen in de jaren tachtig, waarin zij haar ideeën over derdewereldjournalistiek en de implementatie daarvan in de militaire periode, uiteenzet.
Op een ogenblik dat Suriname – en vooral de oudere Surinamers – in het reine probeer te komen met een tot op vandaag onverwerkt verleden kunnen de vaak giftige teksten van iemand als Theo Para best gemist worden.
(Uitpers nr. 126, 12de jg., december 2010)
U kunt dit boek via de link hieronder rechtstreeks bestellen bij:
en wie via Uitpers bestelt, helpt Uitpers!
De link:
http://www.groenewaterman.be/anne/index.dll?webpage=index.htm&inpartcode=341512&refsource=uitpers