Antwoord op het artikel van Wim De Neuter in Uitpers, nr. 46., oktober 2003
"Zionistische lobby schiet met scherp"
Hierbij wil ik kort enkele zaken rechtzetten m.b.t. voornoemd artikel:
- In de eerste plaats wil ik duidelijk stellen dat Oxfam-Solidariteit zich niet heeft
teruggetrokken uit de boycotactie, in tegenstelling tot wat het artikel stelt. Oxfam-Solidariteit heeft haar insteek in de boycotactie beperkt tot enkel die producten die afkomstig zijn uit de bezette gebieden (zoals blijkt op onze website: www.oxfamsol.be). En dan is het duidelijk dat als sommige van die producten ook buiten de bezette gebieden worden geproduceerd, dit ons niet belet om rond die producten actie te voeren. Dat is net een deel van het probleem dat we aanklagen. Op die manier willen we onze Belgische en Europese beleidsmakers onder druk zetten om het Europees handelsverdrag met Israël toe te passen. Dit verdrag stelt nl. in twee clausules dat producten afkomstig uit de door Israël bezette gebieden niet kunnen genieten van de preferentiële importtarieven en dat het handelsverdrag als dusdanig moet samengaan met het respect voor de mensenrechten. Beide clausules worden vandaag geschonden door Israël. Europa moet reageren, dat is onze duidelijke eis. Als nationale organisatie werken we ook samen met een gelijkaardige actie naar consumenten toe aan Franstalige kant in België, en die beperkt zich tot deze insteek onder de titel "Stop aux fruits de l’occupation".
- Wij hebben inderdaad voor een pragmatische houding gekozen t.a.v. de tegencampagne van het Wiesenthal Centrum vanuit de VS. Het heeft weinig zin om in de val te trappen van de provocaties van talrijke joodse belangengroepen. We blijven ervoor kiezen, om net zoals in het verleden, onze energie en tijd te concentreren op het uitoefenen van druk op politieke kringen in België en Europa om een politieke i.p.v. een militaire oplossing te vinden en concrete solidariteitsacties met de Palestijnse bevolking.
- De kritiek van antisemitisme, waarop onze campagne is onthaald, hebben we ook publiek verworpen. De ervaring leert dat elke kritiek op de politiek van de Israëlische regering met die onterechte dooddoener wordt afgewimpeld.
- Wij hebben steeds ondubbelzinnig gesteld dat de bezetting door Israël van de Palestijnse gebieden één van de hoofdoorzaken is voor het voortduren van het conflict en hebben consequent in die zin gereageerd. We delen dan ook grotendeels de mening van de auteur wat betreft de verkeerde beeldvorming die wordt opgedrongen door de meeste media, omdat die niet de juiste verhouding van onrechtvaardigheid en geweld weergeeft dat respectievelijk de Israëlische en de Palestijnse burgerbevolking ondergaat.
- De auteur heeft gelijk dat in een communiqué van Oxfam Internationaal (OI) de zin opdook "Oxfam steunt het stappenplan voor vrede". Wij zijn hier bijzonder ontstemd over en hebben dan ook in die zin geprotesteerd bij onze collega’s van OI, want wij hebben dit stappenplan nooit formeel geanalyseerd, laat staan beslist dat wij dit zouden steunen. De directeur van OI heeft onze kritiek aanvaard en zich verontschuldigd voor deze zin.
- Oxfam-Solidariteit blijft zich loyaal opstellen in het Actieplatform Palestina aan Nederlandstalige kant, evenals in het ABP (Association Belgo Palestinienne) aan Franstalige kant. Voor beide platformen is de boycotactie slechts één van de vele actievormen, naast informatie- en sensibiliseringscampagnes, het organiseren van Belgische observatiemissies, politiek lobbywerk, de organisatie van concrete solidariteitscampagnes met de Palestijnse bevolking – zoals de meer dan 3.000 boekentassen die we onlangs konden opsturen – en de coördinatie van noodhulpprojecten op het terrein. Van de laatste twee acties nam Oxfam-Solidariteit trouwens de actieve coördinatie op zich.
Het hoofddoel van deze platformen is bijdragen aan het stopzetten van de bezetting. Een boycotactie is slechts een middel en geen doel op zich. De kern van de zaak gaat over welke acties het meest doeltreffend zijn voor de ondersteuning van de rechten van de Palestijnse bevolking en de verdediging van het internationaal recht. Het is ook in die zin dat het Vlaams platform een evaluatie is gestart van de verschillende acties die we nu sinds bijna anderhalf jaar voeren. Daarbij hanteert Oxfam-Solidariteit twee belangrijke criteria: de mate waarin een brede waaier van lokale Palestijnse partners de verschillende acties steunen, en de concrete resultaten van de campagnes bij de Belgische bevolking.
Oxfam-Solidariteit zal zich blijven inzetten voor nieuwe en vernieuwende acties om nog breder te gaan in de verschillende acties en om nog meer impact te bekomen bij de Belgische en Europese bevolking. Dat zijn we verschuldigd aan het drama dat zich dag na dag afspeelt in het Midden-Oosten.
27 oktober 2003.
Stefaan Declercq, Alg. Secretaris van Oxfam-Solidariteit
Repliek van Wim de Neuter:
Als er al een puntje op de i moet worden gezet is het wel het volgende: geen enkele Israëlische, Arabische of Europese economist is er ooit in geslaagd een volledige lijst op te stellen van producten uit de bezette Palestijnse gebieden, die door de staat Israël als Israëlisch op de Europese markt worden afgezet. Wie in de solidariteitsbeweging met het Palestijnse volk actief is, weet dat. Oproepen tot een boycot van producten uit de bezette Palestijnse gebieden is dan ook volstrekt zinloos. Niemand kan controleren om welke producten het nu precies gaat.
Daarom was het ook zo belangrijk dat een breed consortium van NGO’s en organisaties in dit land eindelijk eens een concrete, politieke oproep deed tot een boycot van Israëlische producten. Uiteraard is dat geen doel op zich, het is gewoon een middel om aan onze publieke opinie een concrete daad te vragen: koop geen Israëlische producten. Boycot deze pariastaat, die er een specialiteit van heeft gemaakt om de democratie en het internationaal recht te bespotten en naast zich neer te leggen. In het verleden hebben we ook hetzelfde gevraagd als het om de apartheid in Zuid-Afrika ging.
Er is echter een heel fundamenteel probleem. In ons land gaat de solidariteitsbeweging met het Palestijnse volk zwaar gebukt onder de schaduw van Pierre Galand, de inmiddels gecoöpteerde senator van de Parti socialiste, een partij met zeer vriendschappelijke banden met de Israëlische Arbeiderspartij, die aan de wieg stond van de staat Israël. Pierre Galand was tot in 1996 secretaris-generaal van Oxfam-Solidariteit (toen nog Oxfam-België). Zijn stelling is altijd geweest: "ik ben pro-Palestijns, maar niet anti-Israëlisch". Met andere woorden, de politieke moed om het zionisme als staatsideologie van Israël aan de kaak te stellen, heeft hem altijd ontbroken. Ik zou wel eens de reactie willen horen als iemand zegt: "ik ben voor de vrede, maar niet tegen de oorlog"… En daar gaat het in wezen om: de staat Israël voert een genadeloze oorlog tegen het Palestijnse volk. Men kan dit zelfs geen militaire bezetting meer noemen: het is oorlog. En het doel is de Palestijnen zo murw te maken dat ze gelijk welke politieke regeling van het conflict slikken.
Tweede punt op de i: waarom zouden we eeuwig moeten capituleren voor druk vanuit de zionistische lobby? Dit is uiterst rechts. Het Vlaams Blok noemt in zijn geschriften trouwens de staat Israël de plek waar de filosofie van "het eigen volk eerst" in de praktijk wordt toegepast. Een "pragmatische" houding tegenover deze zeer efficiënte lobby? Laat ons wel wezen. Oxfam-Solidariteit heeft zich wel degelijk verontschuldigd ten opzichte van het Simon Wiesenthal Center. In tegenstelling tot wat Stefaan Declercq beweert, heeft Oxfam-Solidariteit zich samen met Oxfam-International uitgesproken voor steun aan het stappenplan (Road Map) – een onderdeel van de terreurbestrijding, zoals George Bush en Ariel Sharon die opvatten. Tot voor kort zei Stefaan Declercq dat hij liever een internationale coalitie voor ontwikkeling tot stand zou zien komen, terwijl we nu met een nefast bondgenootschap zitten opgescheept tegen het "internationale terrrorisme". En alle beleidmakers in België en Europa doen hieraan mee. Overtuig ze eens van het tegendeel? Al decennialang is het politieke lobbywerk voor het Palestijnse volk resultaatloos gebleken. Europa heeft geen Midden-Oostenpolitiek. België, met Louis Michel, evenmin. We kunnen hiervan uiteraard ons levenswerk blijven maken: tegen muren praten.
De NGO’s en verenigingen, die zich in het Actieplatform Palestina hadden gevonden, hebben voor het eerst sinds tientallen jaren een duidelijke politieke boodschap gegeven aan het adres van de zionistische staat en onze publieke opinie. Oxfam-Solidariteit wil van deze duidelijke boodschap af. Het moet weer allemaal halfzacht worden. En als het moet, verontschuldigt men zich bij een organisatie als het Simon Wiensthal Center. Onze geglobaliseerde wereld zit vaak vreemd in mekaar…
Wim de Neuter
(Uitpers, nr. 47, 5de jg., november 2003)
