In nr. 57 van Uitpers, oktober 2004, bracht de Nederlandse Trees Kosterman, gehuwd met de Palestijn Ali Zbidat, Israëlisch staatsburger, verslag uit over het leven in het stadje Sakhnin in Galilea, dat sinds 1948 bijna al zijn grond verloor ten behoeve van joodse kolonies, waar geen Palestijnen worden toegelaten: Israël als apartheidsstaat dus.
Nu lopen ze zelf gevaar dat hun huis wordt afgebroken omdat hun grond gewoonweg geannexeerd werd door de joodse gemeente Misgav om een “groene zone” – zeg maar een “cordon sanitaire” – tussen het Palestijnse stadje en de nederzettingen te scheppen. Hieronder publiceren we het verhaal en oproep van Ali Zbidat.
Op 13 oktober 2004 moest ik voor de derde keer voor het tribunaal van Akko verschijnen ten gevolge van een klacht die tegen mij werd ingediend door het lokaal ontwikkelings- en constructiecomité van Misgav wegens de niet-uitvoering van een beslissing van het gerechtshof tegen mij, betreffende bouwen zonder vergunning in 1999.
Onder de bepalingen van dit onrechtvaardige vonnis staat, bovenop een boete en een voorwaardelijke gevangenisstraf, te lezen dat de beschuldigde binnen het jaar zijn huis moet afbreken of een toelating krijgen.
Tijdens de zitting van de rechtbank in Akko besloot de rechter mij te beschuldigen zonder te pogen de zaak uit te diepen. Voor hem ben ik schuldig zolang ik mijn huis niet heb vernietigd of een toelating heb verkregen. Hij beschuldigde mij ervan de beslissing van de eerste rechtbank niet te hebben uitgevoerd. Die hield het volgende in:
1- Een boete van 7500 shekels of 35 dagen vervangende gevangenisstraf in. Ik kan de boete betalen in 30 maandelijkse afbetalingen van 250 shekel..
2- De ondertekening van een financiële waarborg van 15.000 shekel om te garanderen dat ik de wet op de planning en het bouwen niet zou overtreden gedurende een periode van drie jaar, te beginnen op 1 juli 2007. Of, in de plaats daarvan, 70 dagen hechtenis.
3- Drie maanden voorwaardelijke gevangenisstraf gedurende een periode van drie jaar, te beginnen op 1 juli 2006.
Ondanks de hardheid en de onrechtvaardigheid van dit vonnis, heb ik het aanvaard en ben ik begonnen met het betalen van de boete in de hoop dat de zaak zou kunnen worden geregeld in het kader van onderhandelingen tussen het gemeentebestuur van Sakhnin en de regionale raad van Misgav. Daarbij is het afbakeningscomité van het ministerie van Binnenlandse Zaken tussenbeide gekomen om de zone van de stad Sakhnin te vergroten.
Maar de raad van Misgav en zijn lokaal organisatiecomité zijn een andere mening toegedaan. Ze vonden dat de straf te licht was en aanzette tot wetsovertredingen, in casu tot bouwen zonder verguning. Daarom tekende het comité beroep aan bij het centraal gerechtshof in Haïfa. Op 17 februari werd het beroep gehoord. Ik was er zeker van dat de rechters het beroep zouden verwerpen.
Maar de drie rechters aanvaardden het beroep. Ze verdubbelden de boete tot 15.000 shekel of 70 dagen gevangenisstraf. De voorwaardelijke gevangenisstraf werd een effectieve en onmiddellijke gevangenisstraf binnen de twee of drie maanden en niet binnen anderhalf jaar.
Om te toenen hoe oneerlijk deze en vorige beslissing zijn, wil ik enkele feiten aanhalen, waarnaar de rechters geen hoor hadden :
– dit huis werd gebouwd op privé-grond die ik erfde van mijn vader en die geregistreerd staat in de stad Sakhnin. Het wordt omgeven door drie andere huizen in Sakhnin, waarvoor er wel een toelating bestaat. Het naaste buurhuis staat op zes meter van het mijne .
– Op een arbitraire en onbegrijpelijke manier werd dit land geannexeerd door Misgav. En dit is de bron van al mijn problemen, want de raad van Misgav besliste dat dit gebied deel zou uitmaken van de groene zone die Sakhnin moet scheiden van de naburige [joodse] kolonies.
– Om de bouwwet niet te overtreden vroeg ik in 1995 officieel, via het stadsbestuur van Sakhnin, aan de regionale raad van Misgav om een klein stukje van het land terug te geven
aan de gemeente Sakhnin zodat ik een bouwaanvraag zou kunnen indienen. Maar de raad weigerde dat op instigatie van de architect van de raad onder voorwendsel dat Misgav het land nodig had en dus geen enkel stukje zou afstaan. Integendeel, het wil zijn gebied nog uitbreiden
– Ik heb een nieuwe aanvraag ingediend in 1996 en 1997, maar het antwoord was hetzelfde ondanks beloften dat het grondgebied van Sakhnin zou worden uitgebreid.
– In 1998, 50 jaar na de nakba [de catastrofe, de verdrijving van de meeste Palestijnen in 1948, nvdr], de confiscatie van 93% van alle Palestijns land en de vernietiging van meer dan 500 dorpen zonder dat er sedertdien ook maar één klein dorp voor Arabische burgers werd gebouwd, besloot ik een caravan op mijn grond te zetten om er met mijn familie – in totaal vier personen – in te wonen. Want ik had geen ander huis noch een terrein om op te bouwen.
– Na enkele dagen kwam het lokale planningcomité met een eerste administratief bevel om de caravan te vernielen. Toen ik dat niet deed, gingen ze naar de rechtbank en kregen een gerechtelijk vernietigingsbevel.
– Daar de caravan in slechte staat was, besloot ik in 1999 te beginnen met de bouw van een huis op het terrein. Misgav kwam onmiddellijk een administratief en daarna een juridisch afbraakbevel en dreigde zelfs met afbraak binnen de 72 uur. Maar de bevolking, evenals Arabische leiders en vrienden kwamen toegestroomd om de uitvoering van het bevel te beletten.
– Onder druk van de bevolking, ook van mensen in Misgav, stemde Misgav ermee in een bouwtoelating te geven. Het comité om de nodige kaarten en documenten over te maken. Hier begon een nieuwe periode van uitstel en van bureaucratie. Tegelijkertijd spanden ze een proces aan voor niet-uitvoering van een gerechtelijk bevel.
– Vorig jaar benoemde het ministerie van Binnenlandse Zaken een afbakeningscomité om het conflict tussen Sakhnin en Misgav te regelen. Het gemeentebestuur van Sakhnin vroeg een uitbreiding van de gemeente met 8500 dunum terwijl Misgav enkel in totaal 350 dunum voor grenscorrecties op verscheidene plaatsen wou geven. Het terrein waarop mijn huis staat zou als één van de eerse stukken kunnen worden gerecupereerd daar het zich aan de grens bevindt. De onderhandelingen zijn nog altijd niet afgerond. Sommige mensen zijn optimistisch over de afloop. Ik behoor niet tot hen en ben ervan overtuigd dat het comité niet rechtvaardig zal zijn ten overstaan van Sakhnin. Maar ik hoop dat ik het verkeerd voor heb en dat Sakhnin iets van het in het verleden verloren land zal terugkrijgen.
De regionale raad van Misgav heeft de mond vol van goed nabuurschap en coëxistentie, maar stelt zich hard en arrogant op. De mooie woorden zijn in tegenspraak met zijn daden.
Daarom roepen we alle mensen en organisaties die bezorgd zijn over de mensenrechten op voor een massabijeenkomst bij ons huis op vrijdag 4 maart om 15uur. Dit om uiting te geven aan onze verwerping van de politiek van vernietiging van huizen en van het wurgen van de Arabische dorpen en steden in Israël.
Ali Zbidat, Sakhnin, (Palestina, Galilea)
tel:+972-(0)4-6745821
mobile +972-(0)508-715862
e-mail: ally_z@netvision.net.il – trees_kosterman@yahoo.com
