INTERNATIONALE POLITIEK

De Griekse tragedie, vervolg zonder slot

Een “Grexit” bleef tot op het laatste ogenblik, boven de eurozone spoken. Op de marathonvergaderingen van de laatste kans dit weekend zijn er echter (voorlopig?) blijkbaar knopen doorgehakt en volgens Merkel is er geen sprake meer van een plan B. Of de ‘oplossingen’ de komende week doorstaan valt nog te bezien. De volgende dagen zullen de Griekse banken waarschijnlijk hun deuren nog steeds niet openen en zullen de Grieken kunnen nagaan hoeveel gaatjes hun riemen nog aangespannen kunnen worden. Dat ze sowieso een toekomst van nog meer besparingen en armoede tegemoet gaan is echter een zekerheid.

De wetten die volgens het afgesloten akkoord tegen woensdag in het Griekse parlement moeten gestemd worden zullen er waarschijnlijk doorkomen. Met de hulp van de oppositie weliswaar. Het is immers een zekerheid dat een aantal parlementsleden van Syriza zullen tegenstemmen of zich onthouden. De vraag is met hoeveel ze zullen zijn. De regering zal geen meerderheid meer achter zich hebben staan en dat zal de deur openzetten voor een nieuwe samen te stellen meerderheid en een uitbreiding van de regering met een of meerdere andere partijen. Dat To Potami daar deel van zal uitmaken lijkt een zekerheid. De liberale pro-Europese en pro-business partij is met 17 zetels de vierde grootste partij van Griekenland en geniet in de EU-instellingen het vertrouwen van Schulz en Juncker. Of Tsipras premier blijft hangt van de dissidentie in zijn eigen rangen af. Als die te groot blijkt zal hij niet anders kunnen dan nieuwe verkiezingen uitschrijven voor binnen enkele maanden. Of Tsipras en Syriza die zullen overleven staat voorlopig in de sterren geschreven.

Na de stemming in het Griekse parlement – over het hele akkoord, wist Dijsselbloem nog vlug even te preciseren – moeten verschillende andere parlementen van landen die tot de eurogroep behoren er ook mee instemmen. Als dat allemaal zonder kleerscheuren achter de rug is kunnen we pas spreken over een ‘oplossing’. Hoelang die standhoudt is de nieuwe vraag die zich dan stelt.

Maar wat ook het resultaat is, Europa zal niet meer hetzelfde Europa zijn. Het zal een Europa van twee of meer snelheden, twee of meer kampen zijn. Met of tegen de hegemonie van Duitsland over de eurozone en bij uitbreiding over de EU. Wie de titels van de Europese pers van vandaag doorneemt hoeft niet meer uitleg. In Italië keert de hele pers, links en rechts, zich tegen Duitsland en spreekt over een ‘Diktat’ van Duitsland. In Frankrijk vraagt men zich af wat de bedoelingen zijn van Duitsland en of de historische nauwe samenwerking  van Frankrijk en Duitsland, ondanks de sussende woorden van premier Valls, dit overleeft. In Duitsland schaart zelfs de min of meer met links en de Groenen verwante TAZ (Tageszeitung) zich achter Merkel. Op Twitter laten de kritische stemmen zich niet onbetuigd. Sinds gisteren is de hashtag #ThisIsACoup een van de meest populaire trends geworden. Twitteraars leven zich naar hartenlust uit tegen Duitsland en voor Griekenland.

De laatste tijd hebben velen zich op diverse fora afgevraagd waarom Griekenland de vernederingen, want zo wordt het ervaren, is blijven aanvaarden, waarom het land aan tafel is blijven zitten en steeds meer nieuwe eisen van haar schuldeisers is blijven slikken, waarom het niet zelf de deur dichtgegooid heeft en niet uit de euro is gestapt en verder haar eigen gang is gegaan met een nieuwe drachme.

Zo eenvoudig is het echter allemaal niet. De kost om over te schakelen naar een nieuwe munt is enorm en haast onbetaalbaar voor een bankroet land. Zaterdag 11 juli vatte Yanis Varoufakis, de Griekse Minister van Financiën waar Dijsselbloem en Schaüble de pukkels van kregen en die net na het referendum ontslag uit de Griekse regering nam, kort samen wat die kan zijn. Hij deed dit door een vergelijking te maken met Irak waar na de invasie en de val van Saddam Hoessein in 2003 een nieuwe dinar werd geïntroduceerd:

«In bezet Irak, nam de introductie van nieuw papiergeld bijna een jaar in beslag, de inzet van ongeveer 20 Boeing 747’s, de mobilisatie van de militaire macht van de VS, drie drukkerijen en honderden vrachtwagens. Bij gebrek aan dergelijke ondersteuning zou een Grexit vergelijkbaar zijn met de aankondiging, 18 maanden op voorhand, van een grote devaluatie: een recept voor de liquidatie van alle Grieks kapitaal en de transfer ervan naar het buitenland  via alle mogelijke kanalen».

Zijn artikel is trouwens niet alleen interessant voor dit uittreksel. Het is aangeraden lektuur. Je vindt het hier: http://yanisvaroufakis.eu/2015/07/11/behind-germanys-refusal-to-grant-greece-debt-relief-op-ed-in-the-guardian

© Francis Jorissen, 2015

Laatste bijdrages

Israël en de Grote Ontmanteling.  

Pas heeft Israël in zijn parlement de UNRWA verboden, een eerste stap misschien om de hele Verenigde Naties te verbieden.    UNRWA is de United Nations Relief and Works Agency…

De miljardairs en hun keuze van een president

UBS, de gigantische Zwitserse private bank, houdt al tien jaar lang bij welke nieuwkomers de klasse van miljardairs vervoegen. De laatste jaarlijkse UBS-telling van ’s werelds nieuwe miljardairs, die…

Europa’s moeilijke keuze

In 2005 verscheen een merkwaardig maar zeer lezenswaardig boek met een jarenlange emailconversatie tussen enerzijds Ernesto Tenenbaum, Argentijns econoom en journalist en anderzijds Claudio Loser, verantwoordelijke bij het IMF…

Scheepsherstellers waren ook verzetslieden

You May Also Like

×