De Dexia-campagne is niet onder de indruk van de demarche van Dexia-Israël

Op 12 november 2008 werd de campagne ‘Israël koloniseert – Dexia financiert’ opgestart. Vandaag, iets meer dan één jaar later(1), tekenen de eerste resultaten van de campagne zich af in Israël en de bezette Westelijke Jordaanoever.

Het werd een turbulent jaareinde voor de Dexia-campagne. Op 30 december 2009 verscheen er een artikel in de Jerusalem ost met de niet mis te verstane titel ‘Belgian bank won’t lend to settlements'(2). Iedereen die de eisen van de campagne een warm toe draagt was terecht tevreden dat de campagne de eerste vruchten afwerpt in Israël en de bezette Westelijke Jordaanoever.

Het feit dat Dexia geen leningen meer wil toekennen aan kolonies in de bezette gebieden is eigenlijk niet nieuw. De voorzitter van de Raad van Bestuur van de Dexia-groep, Jean-Luc Dehaene, had dit al aangekondigd tijdens de Algemene Vergadering van 13 mei 2009, en dit na druk van de 69 organisaties die de Dexia-campagne steunen(3). Nieuw is echter dat de verklaring van Dehaene nu officieel in het beleid van Dexia Israël wordt overgenomen. Zo vraagt Dexia Israël aan de kolonies om hun rekening bij de bank op te zeggen. En er zijn nog wel enkele opmerkelijke elementen aan te halen.

Vanuit Tel Aviv rechtvaardigt de Israëlische bank haar beslissing door te wijzen op de eventuele ontmanteling van de kolonies na een ‘mogelijk’ Israëlisch-Palestijns vredesakkoord. Want een kolonie die ontmanteld wordt zal niet meer aan Dexia kunnen terugbetalen. De kolonies zouden dus geen betrouwbare klanten meer zijn … . Een opmerkelijk vooruitzicht. Van de meest overtuigde antizionisten tot de meest gewelddadige, ultraorthodoxe zionisten van Kyriat Arba, met daartussenin mensen als Ban Ki-Moon en Herman Van Rompuy, is het alleen Dexia dat durft pronostikeren over een op handen zijnde verdwijning van de Israëlische kolonies.

De Dexia-groep controleert 65,31% van Dexia Israël maar het is interessant om ook eens naar de andere aandeelhouders te kijken. Hier vinden we bijvoorbeeld de ‘Union of Local Authorities in Israël’ terug. Deze organisatie vertegenwoordigt alle gemeentes in Israël en gaat er op hun website prat op dat ze 10 jaar langer bestaan dan Israël zelf(4). Met andere woorden, de kolonies zijn via deze unie mede-aandeelhouder van Dexia Israël. Is dit de oorzaak waarom het zolang heeft geduurd voor Dexia zijn beslissing van mei in Israël kon door drukken? Het artikel in de Jerusalem Post suggereert nog een andere piste: ‘Zekere entiteiten die Israël niet steunen zetten druk op Dexia en dreigen hun investeringen in de bank af te bouwen als ze verder krediet blijft verstrekken aan gemeentes achter de Groene Lijn’. Het lijkt erop dat de Dexia-campagne steunt heeft gekregen uit voorlopig onbekende hoek.

De aankondiging van Dexia stemt niet iedereen in Israël gelukkig. De burgemeester van de regionale raad van Ramat Hanegev, in het zuiden van Israël, roept alle Israëlische regionale raden op om Dexia te boycotten. Hij vindt het onaanvaardbaar dat de bank discrimineert tegen de gemeenten van Judea en Samaria (Dit zijn de kolonies in de Westelijke Jordaanoever). De burgemeesters van de kolonies in de Westelijke Jordaanoever eisen verder nog de intrekking van de licentie die Dexia toelaat activiteiten te ontplooien in Israël.

De kous is hiermee echter niet af voor de Dexia-campagne. Tot op heden is het niet duidelijk wat er met de reeds toegekende kredieten zal gebeuren. Deze kredieten lopen nog tot 2017 en het is dan ook onaanvaardbaar dat Dexia zolang de bezetting blijft steunen. En ook Jeruzalem blijft een pijnpunt. In juni 2008 verleende Dexia een krediet van 8 miljoen euro aan de stad en dit terwijl Oost-Jeruzalem bezet blijft en zelfs ‘eeuwig en ondeelbaar’ deel uitmaakt van Israël. Het is onbegrijpelijk dat Dexia dit blijft steunen terwijl bijna heel de internationale gemeenschap zich kant tegen de verdere kolonisering van Oost-Jeruzalem.

Het platform ‘Israël koloniseert – Dexia financiert’ is door deze gedeeltelijke overwinning nog meer gemotiveerd om zijn inspanningen verder te zetten tot de Dexia-groep alle banden met de bezetting van Palestina heeft verbroken.

(Uitpers nr. 117, 11^de jg., februari 2010)

mario.franssen@intal.be