De bibber van Guaidó

Wat we al wisten van VS-President Trump wordt eens te meer bevestigd: hij houdt niet van watjes. Hij wil sterke mannen. Vandaar zijn bewondering voor Poetin en Xi Ping, voor Kim Yong-Un en ja, ook voor Nicolás Maduro.
In zijn boek dat deze week het doen en laten van Trump uit de doeken doet, schrijft John Bolton dat Trump al één dag na de erkenning van Juan Guaidó als interimpresident van Venezuela, spijt had van zijn beslissing. ‘Ik had mét hem en zonder hem kunnen leven’, zo zou hij recent hebben gezegd, ‘maar ik was zeer erg tegen wat er in Venezuela aan het gebeuren was’. Kortom, Trump schuift hem nu aan de kant en liet weten best een goed gesprek met Maduro te willen hebben. En Maduro antwoordde dat hij dat ook wel zag zitten.
Of het ooit zo ver komt is afwachten. Zeker is dat de vijftig landen die Guaidó hebben erkend, nu wel met de vingers in de neus zitten. En Juan Guaidó vindt dit niet leuk.
Het klopt natuurlijk dat hij de beloften niet heeft weten in te lossen. Hij is er niet in geslaagd, ondanks diverse pogingen, om de stoel van Maduro te bezetten. Ook binnen de oppositie in Venezuela is zijn ster erg getaand.

Goud

Wat allemaal niet betekent dat het goed gaat in Venezuela. Met COVID valt het wel mee. Kwatongen beweren dat dit te danken is aan het gebrek aan benzine in het land en de Venezolanen zich hoe dan ook niet kunnen verplaatsen.
De benzinecrisis heeft Maduro ‘opgelost’ door Iraanse olie in te voeren. Vijf schepen kwamen in totaal anderhalf miljoen vaten leveren, en de Iraanse ingenieurs zijn nu aan het werk in de raffinaderijen. Die draaien momenteel op een goede 10 % van hun potentieel, door een gebrek aan onderhoud en investeringen.
Om te vermijden dat er bij vluchten tussen Caracas en Teheran  een tussenlanding moet worden gemaakt, kocht Maduro een grote Airbus. Het risico op vervellende inspecties onderweg kan zo vermeden worden.
Inspecties of arrestaties. Afgelopen week werd Alex Saab opgepakt in de Kaapverdische eilanden. Deze Colombiaanse zakenman wordt gezien als de zetbaas van Maduro die al de zakelijke belangen van Venezuela regelt. De man heeft dus behoorlijk veel informatie waar de V.S. erg naar uitkijken. Maar de uitlevering aan de V.S. loopt niet zo vlot, wegens onduidelijkheden in de uitleveringsverdragen.
Drie Mexicaanse zakenlui werden inmiddels gesanctioneerd omdat ze zaken deden met Venezuela. Gewoontegetrouw werden hun tegoeden in de V.S. geblokkeerd.
Hoe dan ook is Maduro kort bij kas. Venezuela heeft nog voor 1,8 miljard US$ goud liggen in de kluizen van de Bank of England, maar die worden niet vrijgegeven. De gouverneur van de Bank twijfelt eraan of Maduro wel de legitieme vertegenwoordiger van de Venezolaanse Staat kan zijn. Wie weet dat de draai van Trump hier verandering kan in brengen.

Mensenrechten

En ondertussen is er alweer een nieuw verslag, van het R.F. Kennedy Centrum voor Mensenrechten dit keer, dat gewag maakt van verdwijningen. Tussen 2018 en 2019 zouden niet minder dan 700 mensen zijn verdwenen, veel onder hen militairen in wie het vertrouwen weg was. Zowat alle overheidsdiensten zijn er bij betrokken, volgens dit rapport.
En de vluchtelingen, zij kwamen terug. De baantjes waarmee ze zichzelf in leven hielden zijn met de COVID-crisis verdwenen. De buurlanden zagen hen graag komen, maar zien hen nog liever vertrekken. In eerste instantie voorzag Maduro bussen die hen aan de Colombiaanse grens gingen afhalen, maar ook dat wordt inmiddels wat lastig. Neen, het goede leven in Venezuela is nog niet terug.