Toespraak namens het anti-oorlogsplatform op de vredesbetoging van 18 maart 2007 (Brussel)
Beste Vredesvrienden, we zouden hier liever niet staan. Onze betogingen tegen oorlog en bezetting mogen geen traditie worden. Maar de illegale en rampzalige invasie van de VS en hun bondgenoten in Irak blijft onschuldige slachtoffers eisen. De oorlogsmachine die de hele ellende heeft veroorzaakt rolt voort. De Amerikaanse senaat heeft geweigerd een kalender op te stellen voor de terugtrekking van de troepen om zo Irak terug te geven aan de Irakezen.
Eerder had president Bush tegen beter weten in beslist om meer troepen te sturen om de opstand neer te slaan en het geweld te beteugelen. Dat ondanks de duidelijke anti-oorlogsstem die de Amerikaanse kiezer tijdens de jongste verkiezingen uitbracht. We hebben dus geen andere keuze, dan terug op straat te komen en in solidariteit met de slachtoffers, samen met de vredesbeweging in de VS, in Groot-Brittannië en de rest van de wereld te herhalen: stop die waanzinnige, misdadige oorlog. Roep de troepen terug!
Hier en daar hoor je dat de Amerikaanse en andere bezettingstroepen nodig zijn om erger te voorkomen. Kunnen we nu echt verwachten dat zij die aan de basis liggen van de Iraakse ellende het nu allemaal gaan oplossen? Dat zij die met leugens en manipulatie een oorlog startten, de rijkdommen van Irak plunderen en de uitverkoop organiseren van publieke ondernemingen, nu plots vrede en welzijn zullen brengen? Neen. De buitenlandse troepen zijn niet in staat om de orde te herstellen, en dragen alleen maar bij tot het geweld. De balans van de Amerikaanse bezettingsoorlog is nu toch wel duidelijk: tien-, zoniet honderdduizenden slachtoffers, 1,7 miljoen vluchtelingen en een land dat volledig in puin is geschoten en onbestuurbaar is geworden. De hele regio geraakt er door gedestabiliseerd. De VS brengen geen oplossing maar vormen het grootste probleem in Irak.
De bezettingsoorlog is alleen goed nieuws voor de defensie-industrie die er bakken geld aan verdient. De regering in Washington vraagt voor het komende begrotingsjaar weer een recordbedrag van maar liefst 484 miljard dollar voor defensie (een stijging met 11 procent) en nog eens 142 miljard voor de operaties in Irak en Afghanistan. Dat is meer dan de helft van wat de rest van de wereld uitgeeft! Het is een schande dat zoveel geld naar oorlog gaat terwijl er tal van sociale noden in de VS en de rest van de wereld dringend moeten worden aangepakt.
De talloze acties van de Amerikaanse vredesbeweging zijn broodnodig en verdienen al onze steun. Zij heeft het potentieel, net als ten tijde van de Vietnamoorlog, om een einde te maken aan de brute imperiale politiek. Het verzet loont, want een grote meerderheid van de Amerikanen heeft inmiddels begrepen dat de oorlogspolitiek in Irak een slechte zaak is voor hun land. Uiteindelijk zullen de neoconservatieven het onderspit delven en zich onder druk van het thuis- en oorlogsfront verplicht zien om het roer om te gooien.
Het Westen moet zijn politiek in het Midden-Oosten dringend wijzigen, want veel positiefs is er nog niet uitgekomen. Afgelopen zomer weigerden onze politici om de lang door Israël voorbereide oorlog op Libanon een duidelijke halt toe te roepen. De rapporten van de Verenigde Naties en mensenrechtenorganisaties over mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden vallen tot vandaag in dovemansoren. Het zuiden van Libanon is herschapen in een groot mijnenveld, maar niemand die Israël, een bondgenoot van de VS en sinds kort ook de NAVO, daarvoor ter verantwoording roept, ook niet in de Palestijnse gebieden. De bezetting, kolonisatie en annexatie van Palestijnse grond gaat ongestraft door, maar het is wel de Palestijnse bevolking die gestraft wordt met een internationale boycot. Dit is de omgekeerde wereld. Zelden is een bezet volk zo onrechtvaardig behandeld.
Nu lijken Washington en zijn bondgenoten de oorlogscatastrofe in Iran te willen herhalen. Alle argumenten zijn goed. Eerst was er het atoomprogramma, nu de steun die Iran zou verlenen aan gewapende opstandelingen en terreurgroepen in Irak. Hoe overtuigend is de non-proliferatiepolitiek daar overigens als de grootste tegenstanders van Iran zelf hun atoomwapenarsenalen moderniseren of in stand houden? Het wordt pervers, want in Washington wordt zelfs beweerd dat de oorlog in Irak kan gestopt worden via een militaire campagne tegen Iran. De Amerikaanse vredesactiviste Cindey Sheehan verwoordde het gisteren op de vredesmars naar het Vietnam-memorial treffend: “Ze komen met hun dood en vernieling en exporteren het over de wereld. We moeten dit stoppen.”
Van onze regering verwachten we dat ze zich veel kritischer opstelt ten aanzien van de Amerikaanse en Britse oorlogspolitiek, zeker nu ons land lid is van de veiligheidsraad. Er zijn een aantal zaken die ons op de maag liggen.
1. Twee maanden na de oorlog in Libanon sloot de NAVO een militair samenwerkingsakkoord met Israël. Waarom heeft België zich daartegen niet verzet? Waarom blijven Europese landen, inclusief België, in strijd met de Europese gedragscode wapens exporteren naar Israël?
2. Nog altijd gaan er Amerikaanse militaire transporten over Belgisch grondgebied richting Antwerpse haven met bestemming Midden-Oosten. Vanuit de vredesbeweging hebben we steeds gesteld dat België zich op die manier medeplichtig maakt aan de oorlog en bezetting in Irak. De regering heeft nochtans vier jaar geleden in het regeerakkoord de belofte gedaan om de afspraken over deze transporten te herzien, maar daar is tot nu toe nog niets van in huis gekomen. Hoe lang moeten we daar nog op wachten?
3. Ik wil tot slot nog waarschuwen voor de Belgische en Europese volgzaamheid in de zogenaamde antiterreurpolitiek. Eind 2003 stemde het parlement de antiterrorismewet. Nochtans waarschuwden tal van specialisten voor de veel te vage definitie van terrorisme omdat ze kan leiden tot de criminalisering van acties van sociale bewegingen. Volgens de Liga voor de Mensenrechten is de wet in strijd met onze fundamentele rechten. Op deze betoging is er een delegatie die de toepassing van de antiterrorismewet terecht ernstig in vraag stelt.
Beste vrienden,
Deze betoging is er ook om onze solidariteit uit te drukken met de vele duizenden slachtoffers. Straks trekken we op naar de Amerikaanse ambassade. Na het loeien van onze sirene zullen we er een ‘die-in’ houden. We vragen jullie dan om 2 minuten stilte in acht te nemen. We hopen dat onze boodschap in Washington zal begrepen worden.
(Uitpers, nr 85, 8ste jg. , april 2007)
Ludo De Brabander is woordvoerder van het anti-oorlogsplatform
