De aanvalsplannen van VS en Israël tegen Iran

Iran heeft afweergeschut geplaatst bij zijn nucleaire sites. Niet zonder reden. De VS en Israël treffen al maanden voorbereidingen voor een mogelijke aanval op Iraanse doelwitten. De Verenigde Staten hebben eind vorige jaar en dit voorjaar bunker busters en andere ‘slimme’ bommen aan Israël geleverd.

Teheran heeft laten verstaan dat het rond alle nucleaire centrales afweergeschut heeft geplaatst. Daarmee dreigt het conflict tussen Teheran en de as Verenigde Staten-Israël over de nucleaire installaties meer en meer een militaire dimensie te krijgen. De Iraanse vrees om aangevallen te worden is niet ongegrond. Israël is niet aan zijn proefstuk toe. In 1981 bombardeerde een Israëlische vloot F-16’s geëscorteerd door F-15-vliegtuigen de Iraakse reactor in Osirak. De reactor was gebouwd met de hulp van Frankrijk. Met de raid liep toenmalig premier Begin het risico een vervelend diplomatiek incident met Frankrijk uit te lokken. Israël, zelf een illegale atoomwapenstaat, was er stellig van overtuigd dat in Osirak plutonium kon worden opgewekt. Net als Iran nu, hield Irak vol dat de reactor enkel vreedzame doeleinden diende. Ook het Internationaal Atoom Energie Agentschap (IAEA) stelde dat in Osirak geen atoomwapens werden geproduceerd en dat Bagdad zich als lid van het non proliferatieverdrag (NPT) volledig hield aan de IAEA-richtlijnen. Bovendien, zo werd te verstaan gegeven, was de Israëlische nucleaire faciliteit in Dimona niet onder IAEA-toezicht, omdat Israël geen lid is van het NPT en bijgevolg inspecties weigerde.

Iran bevindt zich vandaag in een gelijkaardige situatie. Het is onduidelijk of Iran daadwerkelijk aan een atoomwapenprogramma werkt. Harde bewijzen daarvoor zijn er nog niet gevonden. In 2003 werd echter ontdekt dat Iran technologie probeerde te verwerven die het had moeten melden aan de IAEA. De ongerustheid groeide nog toen president Khatami in februari 2003 liet verstaan dat zijn land plannen had om een volledige cyclus van nucleaire brandstof te realiseren.

Iran dat eerder al door Bush ingedeeld was bij de ‘as van het kwaad’ werd, nu Saddam Hoessein uit het zadel was gelicht, een van de hoofdzorgen van Washington. In januari 2005 zei vice-president Dick Cheney in een TV-programma: “Als je in de wereld rondkijkt naar potentiële hinderlijke plekken, dan staat Iran helemaal bovenaan de lijst”.(1)  Toen hem hypothetisch werd gevraagd of de Verenigde Staten  met Israël in een scenario zouden stappen voor een aanval op Teheran, zei Cheney: “Een van de bezorgdheden die de mensen hebben is dat Israël het zou doen zonder daarom gevraagd te zijn. In het geval de Israëli’s overtuigd geraken dat Iran over een betekenisvolle nucleaire capaciteit beschikt, gegeven ook het feit dat Iran een politiek voorstaat die tot doel heeft de Israëlische staat te vernietigen, is het best mogelijk dat de Israëli’s beslissen om als eerste te handelen om zo de rest van de wereld op te zadelen met de opkuis van de achteraf geschapen diplomatieke puinhoop.”

Een aantal zaken wijzen er op dat Cheney niet helemaal de waarheid heeft gesproken en de VS wel degelijk samen met Israël scenario’s uittekenen voor een militaire operatie. De onderzoeksjournalist Seymour Hersh onthulde in dezelfde maand nog dat er al een tijdlang speciale VS-eenheden verkenningsoperaties uitvoeren in Iran.(2)  Zij kunnen daarvoor rekenen op de hulp van Pakistaanse inlichtingendiensten. De verkenningsoperaties moeten onder andere nucleaire sites lokaliseren zodat deze later met bombardementen kunnen uitgeschakeld worden. Volgens Hersh werken de VS wel degelijk intens samen met Israël. Met andere woorden, Israël zal niet handelen zonder groen licht van Washington.

Een aanval op Iran zal met grote waarschijnlijkheid niet onbeantwoord blijven. Teheran heeft bevestigd dat als het aangevallen wordt het zal terugslaan met een tegenaanval van ballistische raketten op Israël. In het bewuste interview zei Cheney: “We willen geen oorlog in het Midden-Oosten als we die kunnen vermijden.” Maar ondertussen is Washington druk in de weer om Israël met wapens te bevoorraden die ‘toevallig’ uitermate geschikt zijn voor aanvallen op (ondergrondse) nucleaire installaties.  In september 2004 schreef de doorgaans goed ingelichte Israëlische krant Haaretz dat de Verenigde Staten van plan waren om voor 319 miljoen dollar vliegtuigbommen te leveren. Het gaat over 5.000 ‘slimme’ bommen waaronder 500 BLU-109 ‘bunker busters’ die kunnen gevlogen worden door F-16 en F-15 vliegtuigen. Bunker Busters kunnen diep onder grond penetreren en zijn in staat om goed verstevigde ondergrondse installaties te vernietigen. Vanuit het Israëlische leger werd het bericht bevestigd en aan toegevoegd dat “bunker busters Israël kunnen dienen tegen Iran of mogelijks ook Syrië.”(3)  Wayne Madsen, een in Washington DC gevestigde onderzoeksjournalist, citeert bronnen van het Witte huis, die stellen dat “de Israëlisch luchtmacht Irans Nucleaire faciliteit in Bushehr met VS-Bunker busters in drie golven zal aanvallen, onder radar- en communicatiebescherming geleverd door AWACS en andere vliegtuigen van de VS-luchtmacht in de regio.”(4)
Deze wapens van Verarmd Uranium zijn voldoende krachtig om alle Iraanse doelwitten te raken met misschien als enige uitzondering de ondergrondse faciliteit in Natanz, die een nog krachtigere versie bunker buster vereist. Deze nucleaire installatie op 100 km van Isfahan, waar de opwerking tot verrijkt Uranium kan gebeuren, is een immens complex dat zich acht meter onder de grond bevindt met wanden tot 2,5 meter dik.(5)

Eind april 2005 is er opnieuw sprake van wapenleveringen.(6)  Ditmaal gaat het om een levering van BLU-113 bunker busters (type GBU-28) ter waarde van 30 miljoen dollar. Deze kunnen zich tot 30 meter diep in de grond boren. Ze wegen 2.500 kg (meer dan dubbel zo zwaar als de eerder geleverde BLU-109), voldoende om ook Natanz in puin te herscheppen.
Alles wijst er op dat Israël en de VS al maanden voorbereidingen treffen voor een mogelijke aanval op Iran. Volgens Scott Ritter, de voormalig wapeninspecteur van UNSCOM die in de jaren negentig op zoek ging naar massavernietigingswapens in Irak, heeft president Bush al vorig jaar zijn akkoord gegeven voor zo’n aanval.

Ook andere berichten spreken over militaire voorbereidingen en plannen. Bijzonder interessant is het bericht dat onderzoeksjournalist Wayne Madson op 10 augustus 2005 op zijn website heeft gezet.(7)  Madson haalt bronnen aan van de Duitse inlichtingendiensten die ook hier melden dat president Bush plannen heeft uitgetekend voor een aanval op Irans nucleaire installaties en militaire sites “met zware ‘saturatie’ bombardementen waarbij Bunker Buster bommen en tactische nucleaire wapens worden gebruikt”. Voor de aanval zou er worden samengewerkt met de Iraanse volksmujaheddin (MEK), andere Iraanse dissidenten en speciale militaire eenheden van het Pentagon.

De informatie zou komen van geheime briefings “afkomstig van elementen van de CIA die zich bezorgd tonen over de neocons in de regering Bush” en hun oorlogsplannen die de hele regio in vuur en vlam kunnen zetten. Dezelfde informatie zou ook gelekt zijn naar collega’s in Frankrijk, Groot-Brittannië, Canada en Australië. Volgens het bericht zouden zij ook uit zijn op de olie in de regio.
Het lijkt er sterk op dat Iran een volgende doelwit vormt. Vraag is alleen of Washington zich aan een nieuw militair avontuur zal wagen. Als Israël inderdaad overgaat tot een militaire optreden, wordt dat een zeer gevaarlijke situatie. Israël heeft naar schatting 200 nucleaire wapens op diverse lanceersystemen. Het wordt tijd dat ook deze tot nu enige atoomwapenstaat in het Midden-Oosten hard zwaar onder druk wordt gezet om werk te maken van de ontmanteling van het arsenaal. Daar bestaan VN-resoluties over. Het is echter bijna een gewoonte geworden dat Israël die boudweg negeert.

(Uitpers, nr. 67, 7de jg., september 2005)

[4] Madsen, Wayne. A Bush pre-election strike on Iran? White House insiders report “October Surprise” imminent, 23 oktober 2004 op http://globalresearch.ca/articles/MAD410A.html

[5] Informatie afkomstig van Global Security op http://www.globalsecurity.org/wmd/world/iran/natanz.htm

[6] Sevastopulo, Demetri. US Wants to Sell Israel ‘Bunker-Buster’ Bombs. Financial Times, 27 april 2005

[7] Madsen, Wayne. U.S. prepared to grab Iran’s southwestern majority Arab and oil-rich province after saturation bombing of Iranian nuclear, chemical, and command, control, communications & intelligence (C3I) targets. 10 augustus 2005 zie http://www.waynemadsenreport.com/